tag:blogger.com,1999:blog-39927851198983150352024-02-22T18:05:06.967+01:00Boerin in Frankrijkluchtige berichten over een boerenbestaan op het Franse plattelandBoerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.comBlogger50125tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-41844627861402342452024-02-04T21:41:00.004+01:002024-02-05T11:54:33.541+01:00Boeren als een God in Frankrijk?Niemand zal ontgaan zijn dat er de afgelopen weken in Frankrijk boerenprotesten hebben plaatsgevonden en dat daar veel over gesproken en geschreven wordt. Inmiddels heeft iedere columnist en journalist, of wat daar voor doorgaat, zijn zegje gedaan. Ik ben er nog niet uit wat ik vervelender vind: een brief op de deurmat met de mededeling dat we de volgende ochtend een landbouwcontrole krijgen of het wegzakkende nivo van de journalistiek met de verwijten dat boeren maar subsidieslurpers zijn en niet zo moeten zeuren. <div><br /></div><div>Hans Laroes ging op X zelfs zover dat hij bij demonstreren de extra voorwaarde wilt voorstellen waarbij op iedere trekker een spandoek moet komen te staan hoeveel subsidie vanuit Brussel wordt ontvangen en welk deel van de productie voor de binnenlandse markt is. Gewoon, voor de transparantie, licht hij toe.
</div><div><br /></div><div>Carolien de Gruyter kopt in de NRC dat de boerenprotesten in Europa eerder een goed getimede driftbui van een geprivilegieerde boerenklasse zijn dan de noodkreet van keuterboertjes. Zakenlui die je best stevig mag controleren. Ze schrijft in haar stuk dat een derde van de begroting van de EU naar landbouw gaat, terwijl de landbouwsector slechts 1,4 % aan het bbp bijdraagt. Het grootste grootste deel, een zesde gaat naar Frankrijk en 80% van die subsidies gaat naar slechts 20% van de boeren (...)En raad eens wie daar vooral van profiteren? Grote boerenbedrijven (...) kleine keuterboeren hebben het nakijken (...) </div><div><a href="https://www.nrc.nl/nieuws/2024/02/02/de-boerenprotesten-in-europa-zijn-vooral-een-goed-getimede-driftbui-a4188925">Boerenprotesten zijn vooral een goed getimede driftbui</a><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://www.nrc.nl/nieuws/2024/02/02/de-boerenprotesten-in-europa-zijn-vooral-een-goed-getimede-driftbui-a4188925"></a>
Als boerin, met 100 ha en 65 melkkoeien, in het midden van Frankrijk, wil ik via deze post de genoemde beweringen wat toelichting geven zodat deze in een betere context kunnen worden geplaatst. </div><div><br /></div><div>Vaak wordt weggelaten dat de EU zoveel aan landbouw uitgeeft omdat het het enige beleidsterrein is wat Europees wordt uitgevoerd. Het landbouwbeleid kost Nederland hierdoor slechts minder dan 1 miljard per jaar, ongeveer 0,3% van de rijksbegroting. In ruil hiervoor hebben we in de EU voldoende en goedkoop voedsel en kan de landbouw door de politiek een bepaalde richting op worden gestuurd. Niet alleen boeren profiteren van de landbouwsubsidies maar alle partijen in het voedselcomplex. </div><div><br /></div><div> Dat landbouw slechts 1,4% van het bbp bedraagt, is misschien wel een goed teken. Over het algemeen geldt dat als een economie van een land een heel hoog landbouwaandeel in het BBP heeft, dit betekent dat het een onderontwikkeld land is met veel armoede op het platteland. </div><div><br /></div><div>Doordat landbouwsubsidies zijn gekoppeld aan hectares (om productie te remmen) geldt dat hoe groter een land of bedrijf is hoe groter het totale subsidiebedrag is. Niet vreemd dus dat een groot land als Frankrijk de meeste subsidie ontvangt.
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh-Ru0xQpYhXG-4RkESrQWXsYIQ9dFumpwTrsGvgQD1vqx-hJlNhKHp5V2G6jNaTqiJ8Wf700QANn6zvrZGJ8scMf4nsUTawZg2dL5p6Ueq0c2i9v8suaQByTBh-8YOvdXsOuTMz9_jFSFf08iiICG0TGFCXOJWNY84gJfkSe1U8grzo6jUjVpf3fjGE8/s1459/IMG_8109.jpeg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1459" data-original-width="1106" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh-Ru0xQpYhXG-4RkESrQWXsYIQ9dFumpwTrsGvgQD1vqx-hJlNhKHp5V2G6jNaTqiJ8Wf700QANn6zvrZGJ8scMf4nsUTawZg2dL5p6Ueq0c2i9v8suaQByTBh-8YOvdXsOuTMz9_jFSFf08iiICG0TGFCXOJWNY84gJfkSe1U8grzo6jUjVpf3fjGE8/s320/IMG_8109.jpeg" /></a></div>
Dat 20% van de grootste boeren (qua landoppervlak) 80% van de subsidiegelden ontvangen, is de gemiddelde verhouding voor de EU. Voor Nederland en Frankrijk ligt de verhouding minder scheef: 20% van de grootste bedrijven ontving rond 50% vd GLB-steun van het betreffende land. </div><div><br /></div><div>De 20/80 verhouding komt vooral doordat er delen in Europa zijn met heel veel kleine boerderijtjes.
Voor de EU geldt dat 2/3 van de boerderijen in de EU kleiner is dan 5 ha en 7,5% groter dan 50 ha is en 68,2 % van het EU landbouwoppervlak bewerkt. </div><div>De gemiddelde grootte van een landbouwbedrijf in de EU is 17,4 ha (slechts ongeveer 18% van de bedrijven is zo groot of groter. Voor NL ligt het gemiddelde rond de 34 ha, FR 69 ha). </div><div><br /></div><div>Ik snap overigens niet wat er zo aantrekkelijk is aan de kleine keuterboer.
Van de 9,1 miljoen EU landbouwbedrijven hebben er 3,3 miljoen een standaardopbrengst (SO) van minder dan 2 000 €/jaar (=1% van de totale SO van de EU). </div><div>Nog eens 2,5 miljoen landbouwbedrijven hadden een standaardopbrengst tussen 2 000 en 8 000 €/jaar.
Dit betreft voornamelijk zelfvoorzienende en hobbyboeren.
</div><div><br /></div><div>299 000 landbouwbedrijven (3,3% van het EU-totaal) hadden een standaardopbrengst die groter is dan 250 000 €/jaar in 2020 en waren verantwoordelijk voor een meerderheid (56,4%) van de totale economische landbouwproductie van de EU.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWe2nQ4j5rCJZlV8xglscXBxBdTCI5x92ynHXO5sq5SsssgmPYXNf_k28VQKaVm_5yIflidg4zwNOgO6pzfpmCo_yJnt0yWuQlx02Q56R_Ug_cDRf4hlTTh_38mMTt0b13S42QCtF6ocLlQO0bNIH_gvmElXgX94pihKJfq3bS7NcOtTXALcP0mc7mAMc/s1001/IMG_8115.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="694" data-original-width="1001" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWe2nQ4j5rCJZlV8xglscXBxBdTCI5x92ynHXO5sq5SsssgmPYXNf_k28VQKaVm_5yIflidg4zwNOgO6pzfpmCo_yJnt0yWuQlx02Q56R_Ug_cDRf4hlTTh_38mMTt0b13S42QCtF6ocLlQO0bNIH_gvmElXgX94pihKJfq3bS7NcOtTXALcP0mc7mAMc/s320/IMG_8115.jpeg" width="320" /></a></div><div><a href="https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Farms_and_farmland_in_the_European_Union_-_statistics">Farms and farmlands in the EU- statistics</a><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Farms_and_farmland_in_the_European_Union_-_statistics"></a>
Wat is nu het profiel van die geprivilegieerde Franse boer?
Het gemiddelde Franse bedrijf is 69 ha groot en is inderdaad in omvang toegenomen de afgelopen 50 jaar. Dit is vooral ten koste gegaan van de kleine bedrijven met minder dan 20 ha (maar is dat erg wanneer in elke andere sector er op los wordt gefuseerd?). </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW3-gBbGeQOupYvN3K6wAK9Xe1ohEsogRhGM7nhFdjBuAFf0MpfLaGCM3vaMJBG9lXmdBIwAr0H9akHXdRND8_Iu80XPjaqeXSNRUaM9FKsNEwj0IoM_SSVb4aqHtb4wrfNGhDsv7W1JcHhUIt2CZeakcFupZjHqQVuz9NK90Nvqt-jlCUk4bPqDVmEtc/s1871/IMG_8112.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1871" data-original-width="1125" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW3-gBbGeQOupYvN3K6wAK9Xe1ohEsogRhGM7nhFdjBuAFf0MpfLaGCM3vaMJBG9lXmdBIwAr0H9akHXdRND8_Iu80XPjaqeXSNRUaM9FKsNEwj0IoM_SSVb4aqHtb4wrfNGhDsv7W1JcHhUIt2CZeakcFupZjHqQVuz9NK90Nvqt-jlCUk4bPqDVmEtc/s320/IMG_8112.jpeg" width="192" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div>Vooral rundveehouders hebben bedrijven met veel oppervlak.
Dit betekent niet dat dit grote anonieme agrobusiness bedrijven zijn zoals in het NRC stukje wordt beweerd. Ons bedrijf heeft bijvoorbeeld 100 hectare met 65 melkkoeien. Onze buren hebben 250 hectare en 200 vleeskoeien. Beide familiebedrijven met respectievelijk twee en vier actieve familieleden. Net als al die andere rundveehouderijen om ons heen. Volgens het NRC zakenlui die profiteren van bakken met subsidie. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgypu-iTeWcUamReZa-_M7aw3dz6T5F6TzgIDP1skcnyUrzGxd21RKRWOPqWRvuF6W0nTXw6c1BU_N7t3AgnqSJy7CWIEDfehe5vfhGDgm5TXUBjNJhZkbBnuk08_5Hb1Vim-0-UwjsOeMXH6kXchU0WyYxUC9BMY_bQFFw_FiXiU3OuZRc1EI61oJlvvg/s568/IMG_6164.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="568" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgypu-iTeWcUamReZa-_M7aw3dz6T5F6TzgIDP1skcnyUrzGxd21RKRWOPqWRvuF6W0nTXw6c1BU_N7t3AgnqSJy7CWIEDfehe5vfhGDgm5TXUBjNJhZkbBnuk08_5Hb1Vim-0-UwjsOeMXH6kXchU0WyYxUC9BMY_bQFFw_FiXiU3OuZRc1EI61oJlvvg/s320/IMG_6164.jpeg" width="320" /></a></div><br /><div>Met gemiddeld 69 ha per bedrijf zal er wel geboerd worden als een God in Frankrijk met al die subsidies. De werkelijkheid is dat een Franse boer gemiddeld 1.620 €/maand verdiend en 26% onder de armoede grens leeft. Hiervoor moet gemiddeld 55 uur/week worden gewerkt en meestal ook in de weekenden. Een Franse boer maakt jaarlijks anderhalf keer meer uren dan een Franse werknemer. Mede omdat de eerste nauwelijks met vakantie gaat of kan. Geprivilegieerd? </div><div><br /></div><div>De Franse boeren (groot, klein, rijk, arm) protesteerden afgelopen weken vooral tegen de toenemende regeldruk (zonder dat dit in de kostprijs kan worden doorgerekend), een toenemend verbod op pesticiden zonder alternatieven, toenemende voedselimporten uit landen met minder strenge regelgeving en niet-naleving van de Egalim-wetten. </div><div><br /></div><div>Dat het Europees landbouwbeleid op de schop moet, ben ik eens met Caroline de Gruyter. <span face="".SFUI-Regular"">Boeren willen best verduurzamen maar wanneer de kosten daarvoor te groot worden en de vraag in de winkelschappen achterblijft dan is dat behoorlijk frustrerend (een deel van de Franse biologische melk wordt inmiddels verkocht als gangbaar bijvoorbeeld). Verduurzamen zonder goed structuurbeleid maakt wanhopig. Stemmingmakende stukjes ook.</span></div><div><br /></div><div>Voor meer duiding over de boerenprotesten:</div><div><a href="https://www.nporadio1.nl/fragmenten/nos-met-het-oog-op-morgen/355c8d86-d7a1-4343-be18-f3353a6572d4/2024-02-02-boeren-in-actie-in-meerdere-europese-landen">Met het oog op morgen: boerenprotesten in meerdere Europese landen</a><br /></div><div><a href="https://www.nporadio1.nl/fragmenten/nos-met-het-oog-op-morgen/355c8d86-d7a1-4343-be18-f3353a6572d4/2024-02-02-boeren-in-actie-in-meerdere-europese-landen"></a></div>Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-34376745534040095592021-12-30T17:22:00.007+01:002021-12-31T10:01:07.913+01:00Over het geluid van een vallende eik en goede voornemens<p></p><p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span style="font-family: Georgia, serif;">''Als een boom
in omvalt en er is niemand in de buurt om het te horen, maakt het dan geluid?''
is een bekend filosofisch raadsel, dat vragen oproept over de waarneming en de
kennis van de werkelijkheid.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Het is een
vraag die ik mij gelukkig niet hoefde te stellen afgelopen week want ik hoorde
tijdens een regenachtige avond duidelijk een krakend geluid. Wel dacht ik in de
eerste instantie dat Guus tijdens het stro strooien in het donker van de nacht
en de mist van de regen in een onbewaakt ogenblik tegen de houtconstructie van
de jongveestal was aangereden. Bij navraag bleek er gelukkig niets aan de hand.
De jongveestal stond nog gewoon overeind. Guus doet zoiets niet. Waarschijnlijk
had ik een fantoomgeluid gehoord.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">De volgende
ochtend bleek echter dat het dof krakende geluid het einde had ingeluid van één
van de karakteristieke eiken die het uitzicht bepaalde in de standweide van
onze koeien.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj6kXfy1xkjxIEOlDLaI1jq5oMA01cMWUvxQTIIJks-nXjPi7auoajJxgx1u6AIOSRFKrMYxHTEqR7zYqWVG8NXbwsFqqKxGrZ7fINeUZC7m5Q2VvSjxkCcu9_rKurRIkHVQ1fpy7bW0e76zp5MuvJ3ylvVO6aMvsmHqCLGYNE4NWBmn-q7VBj5Ho55=s960" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj6kXfy1xkjxIEOlDLaI1jq5oMA01cMWUvxQTIIJks-nXjPi7auoajJxgx1u6AIOSRFKrMYxHTEqR7zYqWVG8NXbwsFqqKxGrZ7fINeUZC7m5Q2VvSjxkCcu9_rKurRIkHVQ1fpy7bW0e76zp5MuvJ3ylvVO6aMvsmHqCLGYNE4NWBmn-q7VBj5Ho55=s320" width="240" /></a></div><span style="font-family: Georgia, serif;"><p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">Volgens een
oude luchtfoto genomen tussen 1950 en 1965 groeide de boom samen met een ander
twijgje op een vroegere scheiding tussen twee percelen. Later werden deze
percelen samengevoegd en bood de twee-eenheid schaduw en verkoeling aan de
koeien tijdens warme zomerse dagen en werd het een uitzichtpost voor vele vogels,
speurend naar muizen, mollen, kikkers of insecten.</p></span><p></p><p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjn2BOA_h5BLwlhkpSSuAiwfENc_gU-0tE0evcNnrw0bmgWwUE0DIcvtSXC-DZDDhF5PhATouPoxdrt-7ILnJfRunQ7_fT6OmLFbtVtOZMtixc73D_EjbNr3kEsxee6O_T0xoR0_K-fNFoXiXnIvd1-dTwsU-STCeyEGTPtaslHig4yPCcIy8CoQMNU=s883" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="883" data-original-width="552" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjn2BOA_h5BLwlhkpSSuAiwfENc_gU-0tE0evcNnrw0bmgWwUE0DIcvtSXC-DZDDhF5PhATouPoxdrt-7ILnJfRunQ7_fT6OmLFbtVtOZMtixc73D_EjbNr3kEsxee6O_T0xoR0_K-fNFoXiXnIvd1-dTwsU-STCeyEGTPtaslHig4yPCcIy8CoQMNU=w200-h320" width="200" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">fantastische site: https://remonterletemps.ign.fr/</td></tr></tbody></table><span style="font-family: Georgia, serif;">Sinds onze
aankomst in Frankrijk in 2004 stonden de twee er al minder goed bij dan andere
eiken in de omgeving. Regelmatig beschimmelden de bladeren aan takken, die elk
jaar steeds minder uitliepen en waarvan er af en toe één plompverloren afbrak.
In stilte werd er een langdurige strijd gestreden tussen de twee eiken en de
natuurlijke elementen.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Na jaren van
droge zomers heeft één van de twee met elkaar vergroeide eiken zich tijdens de
langdurige regenval van afgelopen dagen bij het leven neergelegd. Ik weet het,
het is maar een boom maar wel ééntje die deel uitmaakte van mijn dagelijks
bestaan dat er voortaan letterlijk anders uit zal zien.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhWjSZi_ygAvOwDj6sUazUleIm7EiLJ9ZbE-xZglyGmHduLBb-T64qbA69OF_5z7mc-2YdIKeYnriItd_Y5xTHJ6iyjV5CLGMJdYfxkznR6ollIoC79ek5zwpCIVMBr6K6kuz-VXO8bEr-C7LVqsM0brUy7jJnjxnJaW6cevaOmwjYWSywb86vQiBo4=s960" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhWjSZi_ygAvOwDj6sUazUleIm7EiLJ9ZbE-xZglyGmHduLBb-T64qbA69OF_5z7mc-2YdIKeYnriItd_Y5xTHJ6iyjV5CLGMJdYfxkznR6ollIoC79ek5zwpCIVMBr6K6kuz-VXO8bEr-C7LVqsM0brUy7jJnjxnJaW6cevaOmwjYWSywb86vQiBo4=w320-h320" width="320" /></a></div><span style="font-family: Georgia, serif;">Voor het
invallen van de lente zullen we de stam en de brokstukken naar de laatste
rustplaats brengen en wellicht tijdens de winter van 2022/23 ceremonieel
verbranden in onze CV-ketel.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Ondertussen
dwaal ik wat op internet op zoek naar troost bij omgevallen bomen en valt mijn
oog op een citaat van Gandhi:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">''Een boom die
omvalt maakt veel lawaai. Een ontluikend bos hoor je niet''.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Dat lijkt mij
een mooi voornemen voor 2022. Proberen meer een ontluikend bos zijn en in de voortdurende kakofonie van afbrekende kritische meningen iets meer aandacht te hebben voor al het wonderlijke dat in alle stilte groeit en aanwezig is om ons heen.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Voor iedereen
de beste wensen voor 2022!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6W-BEo6Ya0_-rDgqxVg6BxhIuU4kA3adSGLzX7NLCmNvrAllWjaGFxV3LFvaX_y4KlpeTYICMwOrA2krEQdS3KArJ3d-DPAxo1JPRVlkxNd4D8MkvazjINjrwWMKFbO6yPPMDicWzBRmFchfqTkU7D3-MZ4k8Gguv6DFy9LUTEEWBVzp5szv2SogN=s960" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi6W-BEo6Ya0_-rDgqxVg6BxhIuU4kA3adSGLzX7NLCmNvrAllWjaGFxV3LFvaX_y4KlpeTYICMwOrA2krEQdS3KArJ3d-DPAxo1JPRVlkxNd4D8MkvazjINjrwWMKFbO6yPPMDicWzBRmFchfqTkU7D3-MZ4k8Gguv6DFy9LUTEEWBVzp5szv2SogN=w240-h320" width="240" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">laatste rustplaats voor gevallen bomen</td></tr></tbody></table><br /><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;"><br /></span></p><br /><p></p>Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-29292048092633203062021-09-07T12:34:00.000+02:002021-09-07T12:34:22.068+02:00Uit de oude doos 2015: Emigreren naar Frankrijk, ervaringen van een boerin in eeuwige opleiding<p>In de lente van 2004 zijn wij naar Frankrijk geëmigreerd om een
melkveehouderij over te nemen. Ikzelf was acht jaar werkzaam geweest in de
bouwwereld en had totaal geen ervaring met melkkoeien. Maar mijn vriend is een
boerenzoon en heeft van middelbare agrarische school tot landbouwuniversiteit
diploma's en heeft mij de (melk)kneepjes van het vak geleerd. Omdat hij het
vijfde kind in een gezin met acht kinderen is, zat bedrijfsovername er voor hem
niet in. Het progressieve moderne Nederland blijft een monarchie waarbij tegenwoordig
melkveebedrijven (bijna) alleen nog maar bestemd zijn voor de kroonprinsen en -prinsessen
van de melkveehouderij.</p><p class="MsoNormal"><span lang="NL">In Frankrijk is
het</span><span lang="NL">, in tegenstelling tot Nederland, nog mogelijk om met heel weinig startkapitaal
melkveehouder te worden. Het platteland loopt leeg zodat er op verschillende niveaus
(landelijk, regionaal, departementaal) subsidies en speciale leningen worden
verleend aan jonge mensen die zich daar willen vestigen. </span><span lang="NL"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal">In onze regio, met voornamelijk vleesvee, staan vooral de kleine
melkveehouderijen te koop. Op het oog zijn deze erg pittoresk: kleinschalig, zomers
de koeien in de wei in de schaduw van een dikke eikenboom en in de winter op stro
in een potstal.</p><p class="MsoNormal"><span lang="NL">Deze bedrijven zijn echter nauwelijks rendabel en bieden weinig
toekomstperspectief. En omdat je van alleen romantiek niet kunt leven, kiezen de
meeste boerenzonen en -dochters liever voor een goedbetaalde baan in de stad.
Alleen Nederlanders met een droom zien toekomst in dit soort bedrijven.</span><span lang="NL"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiP2Oq-loPdfYpuoNwUR9ZSxm-FzhLZ8y3O9cLmYiGS4I0S_HhDOV7lq9Bu4dvMuvfIta5B0nvc_j0cM8kISR4D7yYIxrxJ1EVpQmb5wIKS8Vujqj_gLTB9ApZpt9G3t4iQKqzKS5px8M/s315/koeien+onder+eik.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="315" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiP2Oq-loPdfYpuoNwUR9ZSxm-FzhLZ8y3O9cLmYiGS4I0S_HhDOV7lq9Bu4dvMuvfIta5B0nvc_j0cM8kISR4D7yYIxrxJ1EVpQmb5wIKS8Vujqj_gLTB9ApZpt9G3t4iQKqzKS5px8M/s0/koeien+onder+eik.jpg" width="315" /></a></div><span lang="NL"><p class="MsoNormal"><span lang="NL"><br /></span></p>Het bedrijf dat wij
overnamen was een pachtbedrijf met 110 hectare</span><span lang="NL"> grond en ongeveer 50 melkkoeien.
Doordat het bedrijf oorspronkelijk werd gerund door drie man en wij met zijn
tweetjes waren, was de beginperiode extra zwaar. We werkten voor vier want naast
het dagelijkse werk moest het bedrijf en ook ons huis worden gemoderniseerd. Zo
werd er een gierput aangelegd (gier werd gewoon het weiland ingeschoven), de
melkstal vergroot van 2x4 naar 2x8 melkstellen (die sinds 2013 zijn vervangen
door een melkrobot), een jongveestal gebouwd (waar je gewoon met een trekker in
kan zodat het werk met de riek een stuk minder werd) en werd ook de potstal
verbouwd tot een stal met ligboxen. Daarnaast werd ons extra melkquotum
toegekend zodat we ook meer koeien gingen melken (van 450.000 liter naar
650.000 liter). Quotum werd destijds niet verhandeld in Frankrijk maar
toegekend door commissies.</span><p></p><p class="MsoNormal">Een groot verschil met Nederland is dat hier veel met elkaar wordt
samengewerkt via CUMA’s. Dit zijn een soort werktuigenverenigingen waarbij de
grotere landbouwmachines gezamenlijk worden aangekocht en gedeeld. In het land
van vrijheid, gelijkheid en broederschap kunnen CUMA’s gebruik maken van
subsidies die op kunnen lopen van 30 tot 40 procent van het te investeren
bedrag voor een machine. Voor loonwerkbedrijven gelden deze subsidies niet
zodat je grote loonwerkbedrijven, zoals in Nederland, nauwelijks ziet.</p><p class="MsoNormal">Belangrijk is dat deze CUMA’s goed worden aangestuurd. Gedeeld bezit
betekent gedeelde verantwoordelijk voor het onderhoud van de machines. Maar dit
kan zich ook vertalen naar dat niemand zich verantwoordelijk voelt voor het
onderhoud en machines uiteindelijk sneller zijn afgeschreven dan bedoeld.</p><p class="MsoNormal">Vaak wordt met een groep boeren een maishakselaar aangeschaft en helpen de
boeren elkaar bij het oogsten van de mais. Deze periode is een soort feest
waarbij ’s middags van twaalf tot twee (drie of vier of vijf) uitgebreid met
elkaar wordt gegeten. Dus niet even snel een lunchpakketje met een bruine
boterham op de trekker wegwerken.</p><p class="MsoNormal">Wij zitten bij een CUMA voor materieel zoals een stoppelploeg, een kieper
en een veewagen maar laten het mais hakselen door een loonwerker doen. Op een
melkveebedrijf is het lastig om dagenlang anderen te helpen bij de maisoogst en
dan ook nog je eigen bedrijf draaiende te houden. De warme maaltijd ’s middags
wordt natuurlijk wel gewoon bij ons op de boerderij samen met de loonwerkers
genuttigd.</p><p class="MsoNormal">Ook valt op dat er in onze regio minder hard wordt gestreefd naar
schaalvergroting dan in Nederland. Er wordt eerder gekozen voor diversificatie,
zoals het verbouwen van graan of het zelf maken en verkopen van kaas, crème en
yoghurt. Want regionale en streekgebonden producten zijn erg populair in
Frankrijk</p><p class="MsoNormal">Schaalvergroting wordt min of meer gezien als verraad tegen de solidariteit
die er zou moeten heersen tussen melkveehouders. Momenteel zie je voornamelijk in
Nederland en Duitsland veel boeren door het afschaffen van het melkquotum meer
melk produceren. Een van de redenen waardoor, naast de Russische boycot en de
afnemende export naar China, de melkprijs is gedaald. De inkomsten gaan
hierdoor omlaag en om de inkomsten toch op hetzelfde niveau te houden, wordt door
veel melkveehouders besloten om nog meer melk te produceren. Dit drukt dan
vervolgens nog meer de melkprijs en zo trekken we elkaar mee in een spiraal die
voor de enkelen vooruitgang oplevert en voor de rest nog harder werken of de
ondergang.</p><p class="MsoNormal">Een echte Franse oplossing om wat aan de dalende melkprijzen te doen is
demonstreren zoals we afgelopen zomer hebben gemerkt. Van de Europese unie
mogen boeren geen prijsafspraken met elkaar maken om te onderhandelen met de
melkfabrieken maar wel met elkaar afpreken om met zijn allen met de trekker
naar Parijs te rijden.</p><p class="MsoNormal"><span lang="NL">Het resultaat van de demonstraties is een doekje voor het bloeden zonder
visie: extra hulp is uitgetrokken voor bedrijven in nood die tegen een
aantrekkelijk tarief leningen kunnen herfinancieren, uitstel van een jaar voor
het aflossen van leningen en tijdelijk lagere sociale lasten. Ook is er een
minimum melkprijs afgesproken. Maar dit geldt alleen voor melk die wordt
verwerkt tot bepaalde producten. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal">Onze melkfabriek verwerkt onze melk tot camembert en brie. Producten die
niet onder de afgesproken minimum prijs vallen. Toch betaald onze kaasfabriek
gemiddeld beter dan de andere zuivelfabrieken in Frankrijk. De directeur geeft
eerlijk toe dat dit jaar voor hem de marges een stuk hoger zijn dan vorig jaar.
In de supermarkten wordt voor een stukje brie of camembert door de consument nog
evenveel als vorig jaar betaald terwijl de inkoop prijs van de melk voor hem een
stuk lager is. Als melkveehouder kun je je daarover opwinden en verder alleen
maar machteloos toekijken. We hebben nu eenmaal te maken met een internationale
melkprijs en een interne markt die niet synchroon lopen.</p><p class="MsoNormal">De directeur van onze kaasfabriek maakt natuurlijk gebruik van het systeem waarbij
degene met de meeste macht de meeste marges naar zich toe trekt. Misschien moet
er eens nagedacht worden over een ander systeem waarbij de marges eerlijker
verdeeld wordt over alle partijen. Een systeem waarbij de marges transparant
zijn en de grootste marges gaan naar degene die het hardste werkt bijvoorbeeld.
Want als Nederlander in Frankrijk moet je natuurlijk wel blijven dromen…</p><p>
</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMLXdLZmcMCIUjJMvNwS2klzvxgjtHuSWBRsOEwSzg4Xr2Cg7co-pn2yFK8BAp6i97mz9SRdqWaIbLhrBRqkw0D3uTiZpFKPabYb6OS-_Ya9XtfPT6b63HnomjhiraN1YrBwx0AIeTtzE/s2048/DSC_0113.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1371" data-original-width="2048" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMLXdLZmcMCIUjJMvNwS2klzvxgjtHuSWBRsOEwSzg4Xr2Cg7co-pn2yFK8BAp6i97mz9SRdqWaIbLhrBRqkw0D3uTiZpFKPabYb6OS-_Ya9XtfPT6b63HnomjhiraN1YrBwx0AIeTtzE/s320/DSC_0113.JPG" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p></p>Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-6312123954234962942021-05-09T12:35:00.016+02:002021-05-16T10:02:20.504+02:00Ode aan de onzekerheid?<p><span style="font-family: Georgia, serif;">Het is inmiddels alweer 17 jaar geleden dat ik mijn nette en gestructureerde
kantoorleven in loondienst verruilde voor een onzeker turbulent boerenbestaan op
een modderige maar een steeds vaker stoffige Franse melkveehouderij. Met het
ondertekenen van het koopcontract begon een nieuw avontuur. Een ontdekkingsreis
door het ritme van seizoenen, de grillen van het weer, mijn eigen beperkingen en
de verbondenheid met de koeien en het land.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">De boerderij werd de caleidoscoop waardoor ik de wereld ging zien en
probeerde te begrijpen. Het werd een plek waar mijn opvattingen veranderden
over maakbaarheid, duurzame landbouw, de verhouding tussen mens, dier en
natuur, relaties, mijzelf, een succesvol leven, cultuur en nog veel meer. Deze
kentering ging met vallen en opstaan, frustratie en verwondering en
voortdurende twijfel en onzekerheid.</span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Onvoorspelbaar</span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Aan de gedachte dat een boerenbestaan een sleur of voorspelbaar zou zijn
kwam al snel een eind. Elke planning die we maakten (en nog steeds, elke
maandagochtend) leek zinloos omdat er altijd wel iets tussenkwam. Een
afkalving, een machine die stuk ging, een uitgebroken koe of een onverwachte
regenbui terwijl zojuist de pers achter de trekker was gekoppeld om het
gemaaide, geschudde en gewierste droge gras in balen te persen. Boeren bleek een
voortdurende stroom aan onverwachte gebeurtenissen en onduidelijk was of wij
het leven van de koeien bepaalden of andersom. Moeilijk voor iemand die jaren in
loondienst werkte volgens een strakke planning, waar zelden vanaf werd geweken
behalve als een vergadering uitliep, een opdracht niet doorging of een computer
crashte. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAiPPwjVzKo0NufvXljzq_0k5S2LXg6QaD_cGEqlhWTHIMCANWgk22KpLjRcrB3Bf6-8CzHIdJhWecBAVUODMDTIBFibrdly07fkWj-xQe1tLlgEGtRZOAFkjQKmTORzrY4X6mbjsOapA/s1357/kalfjes+3x.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="954" data-original-width="1357" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAiPPwjVzKo0NufvXljzq_0k5S2LXg6QaD_cGEqlhWTHIMCANWgk22KpLjRcrB3Bf6-8CzHIdJhWecBAVUODMDTIBFibrdly07fkWj-xQe1tLlgEGtRZOAFkjQKmTORzrY4X6mbjsOapA/s320/kalfjes+3x.JPG" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">drie mooie kalfjes in de namiddag geboren betekent de wekelijkse zwemtraining die avond afzeggen</td></tr></tbody></table><p class="MsoNormal"><b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Onzekere oogsten en
landbouwprijzen</span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Het voortdurend aanpassen van de plannen bleek nog het minst
onoverkomelijk. Het geheim was je te plooien naar deze onvoorzienigheid in
plaats van ertegen te vechten.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">Vooral de gevolgen van klimaatverandering, wisselvallige
landbouwprijzen/subsidies, veranderende wetgeving en maatschappelijke druk die
het voortbestaan van de veehouderij steeds verder in twijfel trekt, zorgen voor
een voortdurende dreiging van een onzekere toekomst.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">Op een landbouwbedrijf wordt tijdens goede weersvensters dag- en nacht
gewerkt om gewassen op tijd gezaaid of gemaaid en geoogst te krijgen terwijl
het gevoel dat het allemaal op een mislukking kan uitdraaien altijd sterk
aanwezig is. Een korte hagelbui kan dagen van bemesten,
ploegen, zaaien en spuiten van de maïspercelen in tien minuten teniet doen. Maar ook een langzaam
tergende droogte gepaard gaande met een voortdurend verlangen naar een druppel
regen kan ervoor zorgen dat de oogst mislukt en er niet voldoende voer is om de
koeien de komende winter te voeren.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">En zelfs wanneer het weer meewerkt en de oogsten goed zijn, kunnen er
tegenvallers zijn. Kleine insectjes kunnen een voorraad graan ongemerkt opeten
of een deel van de veestapel kan ziek worden door een virus of bacterie
afkomstig van rondscharrelend wild om de boerderij. Mijn opvatting dat alles wat
natuurlijk goed en harmonieus is, bleek een vergissing te zijn.</span><span lang="NL"> </span><span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">De natuur is vooral onverschillig. We
hebben invloed op de natuur maar deze kunnen beheersen is een illusie.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">Na 17 jaar de grillen van het weer en cycli van geboorte, leven en dood op
een boerderij te hebben ervaren, realiseer ik mij hoe bijzonder het is dat in supermarkten
altijd voldoende voedsel te koop is en dat je je nooit zorgen hoeft maken of je
straks wel wat te eten hebt en dat je kunt kiezen wat je eet. De zorgen zijn
uitbesteed aan een steeds kleiner wordende groep boeren die voor steeds grotere
uitdagingen komen te staan.</span></p><p class="MsoNormal"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZUJX3UGB9AF7ptno9EF1gj1vMFW78PeCwsGAbyorfRxSfSd9sc_3raaD1JIL0bBQqvB8jxe3syEWFBu-vS-vd_BDSOKawJwwpOf3sHOUEovCg2LjVf-kzaJXmHVtc5ZktFz7CL96Khww/s2048/hagel.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZUJX3UGB9AF7ptno9EF1gj1vMFW78PeCwsGAbyorfRxSfSd9sc_3raaD1JIL0bBQqvB8jxe3syEWFBu-vS-vd_BDSOKawJwwpOf3sHOUEovCg2LjVf-kzaJXmHVtc5ZktFz7CL96Khww/s320/hagel.JPG" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">de dreiging dat het mis kan gaan is voortdurend aanwezig op een boerderij</td></tr></tbody></table><p class="MsoNormal"><b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Grote uitdagingen,
complexe vraagstukken</span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Met de groeiende wereldbevolking neemt de voedselvraag toe en
tegelijkertijd lopen we tegen de grenzen van wat het menselijk leefmilieu
aankan op. De impact op het milieu van de landbouw moet kleiner en
tegelijkertijd vraagt klimaatverandering om aanpassingen. Als 'gangbare'
veehouder weet ik dat er verandering nodig is maar ook dat wat waar ik voor
kies nooit goed genoeg zal zijn. We produceren voedsel, energie, leggen
koolstof vast in permanent grasland en de omringende bosschages en onderhouden
het karakteristieke Franse gevarieerde cultuurlandschap. Maar we moeten ook
oprukkend groen terugsnoeien, gebruik maken van kunstmest om nog enigszins opbrengst
te halen en onze gewassen beschermen tegen plagen. Landbouw heeft nu eenmaal
impact op de omgeving en voor ons bestaan zijn we allemaal afhankelijk van die
stukjes wilde natuur die ooit zijn ontgonnen. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">Met bovenstaande uitdagingen in het achterhoofd moeten op een boerenbedrijf
voortdurend keuzes gemaakt worden. Over kleinere dingen zoals het inkopen van welke
maïs variëteit of welke mineralenmix tot grotere vraagstukken als: wel of niet
biologisch produceren, diversifiëren of uitbreiden, wel of niet overgaan op een
systeem zonder ploegen, wel of niet biovergisten, etc. Keuzes waarvan het nog
maar de vraag is of ze echt effect hebben en het onzeker is of dat ze
toekomstbestendig zijn.</span></p><p class="MsoNormal"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKyOy-x9n10wQcW_VeMtj2clWxTJorgzGVjymupcD4GxvV-7hxbgGqOwGjLKGwB_n8DlZA-X2KfPtsaYWRFNH6iMJabGHYZ1CIkBxP5eJqWnNLkWF2jRws6hR9ekw8iwbk_pfRDQwUohM/s2016/methano.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1512" data-original-width="2016" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKyOy-x9n10wQcW_VeMtj2clWxTJorgzGVjymupcD4GxvV-7hxbgGqOwGjLKGwB_n8DlZA-X2KfPtsaYWRFNH6iMJabGHYZ1CIkBxP5eJqWnNLkWF2jRws6hR9ekw8iwbk_pfRDQwUohM/s320/methano.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">biovergister produceert elektriciteit (400 huishoudens), warmte (voor revalidatiecentrum) en veel stress</td></tr></tbody></table><span style="font-family: Georgia, serif;">De oplossing voor de problemen in de landbouw zijn complex en vaak een
keuze tussen twee kwaden. Zowel biodiversiteit als voordelen van efficiëntie zijn
belangrijk maar we kunnen ook niet zonder kunstmest en bestrijdingsmiddelen,
tenzij we de huidige bevolkingsomvang bespreekbaar maken. Het gaat om het
vinden van een balans en het besef dat naast efficiëntie ook andere dingen
belangrijk zijn en een waarde moeten krijgen. De realiteit is dat economische haalbaarheid vaak doorslaggevender is dan het applaus van de medemens. De
waarheid is rommelig en genuanceerd.</span><p></p><p class="MsoNormal"><b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Eenvoudige
oplossingen?</span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Nuance waarop niemand lijkt te wachten en lijkt te willen begrijpen. In de
(sociale)media zie ik steeds vaker meningen en reportages, losgezongen van
verantwoordelijkheid en waarheid, over gangbare landbouw langskomen. We trekken
onze grond leeg als een accu, beulen onze dieren af, spuiten met gif en zijn
verslaafd aan soja. Als oplossingen worden vaak het radicaal afwijzen van kunstmest,
pesticiden en veeteelt </span><span style="font-family: Georgia, serif;">aangedragen </span><span style="font-family: Georgia, serif;">en het overstappen naar lokale productie . Zelfs het land weer gaan bewerken
met alleen maar spierkracht, terwijl momenteel voor het zware fysiek landwerk voornamelijk
buitenlandse krachten worden ingezet, krijgt serieuze aandacht van
gerespecteerde dagbladen. Het zijn vaak schijnoplossingen die de problemen
slechts in stand houden. Blijkbaar is dit nodig om houvast te vinden in
gecompliceerde wereld met een onzekere toekomst.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">Met de harde woorden en de schijnoplossingen kom ik als boerin niet veel
verder. Ik krijg steeds meer het idee mij voortdurend te moeten
verontschuldigen terwijl ik liever energie in leuke projecten om ons bedrijf te
verbeteren steek. Ik blijf achter met een bonk zorgen, een hoop schulden,
twijfel en met de lastige vraag hoe dan wel? Daarnaast is het besturen van een
boerderij als een containerschip. Het kan niet met dezelfde snelheid van koers
veranderen als de waan van de dag.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Verantwoordelijkheid nemen en keuzes maken is lastig in een wereld die
steeds verder lijkt te worden verdeeld in groepen die zich van elkaar afwenden
in verwijten, frustratie en woede.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;"><b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"></b></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-family: "Times New Roman"; letter-spacing: normal; margin-left: auto; margin-right: auto; orphans: 2; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-transform: none; widows: 2; word-spacing: 0px;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzxY2K5AyuGlYxAnlJzvt0hL4tYC7JuGuTm4fATWbJg-DKpk0Jd4zgZ4KQtxvxIrrp8Q8naQCB3PIX9u9idCaGAab67brhAlFSjHuN7inkpS0g0kQiRlegU-X-eOQbGsji0Da4iMNj8-A/s640/grasfalt.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzxY2K5AyuGlYxAnlJzvt0hL4tYC7JuGuTm4fATWbJg-DKpk0Jd4zgZ4KQtxvxIrrp8Q8naQCB3PIX9u9idCaGAab67brhAlFSjHuN7inkpS0g0kQiRlegU-X-eOQbGsji0Da4iMNj8-A/s320/grasfalt.jpg" style="cursor: move;" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Franse weide, grasfalt of koolstof opslag?</td></tr></tbody></table>
<p class="MsoNormal"><b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Nieuwsgierig blijven</span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Het gebruik van steeds vaker terugkerende woordkeuzes als gifspuiter,
sojaverslaafde, plankgasboer of kampbeul is minder onschuldig dan het lijkt. Zelfs
biologisch dynamische boeren worden weggezet al misdadigers tegen de
menselijkheid omdat ze niet efficiënt genoeg met het land omgaan. In haar boek
'Verlangen naar verbinding' waarschuwt Brené Brown voor demoniserend taalgebruik.
Door de ander minder menselijk te maken wordt deze minderwaardig en moreel
inferieur. Posities worden verhard en hierdoor verliezen we tevens ons vermogen
om te luisteren, te communiceren en of empathie te tonen. Ontmenselijking
begint altijd met taal, vaak gevolgd door beelden. Het komt niet alleen voor in
de landbouw. Denk maar aan de Trump kiezers die dom zijn, groene gekkies of de 5G
wappies.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">Brené Brown adviseert in haar boek niet mee te doen aan de ontmenselijkende
retoriek omdat we dan gaandeweg onze eigen menselijkheid verminderen. Dus niet
terugdoen of dehumaniserend woordgebruik delen. Verder geeft ze als tip ons
niet laten verleiden tot valse keuzes tussen voor of tegen (bijvoorbeeld tussen biologisch of gangbaar).
In plaats bepalen we ons eigen standpunt op basis van alle beschikbare informatie.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">Ook raadt ze aan wanneer je vindt dat iets bullshit is fatsoenlijk te
blijven. Vragen te stellen in plaats van afmaken. Nieuwsgierigheid en empathie
kunnen heel succesvol zijn bij pogingen om in twijfel te trekken wat we horen
en de feiten ter sprake brengen.</span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Onzekerheid omarmen?</span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL;">Niet vluchten in schijnoplossingen en nieuwsgierig blijven is lastig maar
zijn nuttige methodes om beter met onzekerheid om te gaan. Je blijft open staan
voor kansen en oplossingen die zich voordoen en biedt ruimte voor hoop. Het
omarmen van vals pessimisme doet dat niet. Het was een methode waaraan ik lange
tijd aan vasthield. Altijd het meest pessimistische scenario inbeelden zodat de
uiteindelijke uitkomst meestal enigszins meeviel. Er hingen voortdurend donkere wolken boven mijn hoofd en mijn dierbaren begonnen mij onmogelijk te vinden omdat ik elk positief
geluid wegwuifde. Terwijl iedereen genoot van een zonnige zomer was ik somber
omdat de maïs stond te verpieteren op het land. Van een vroeg stralend voorjaar
met ontluikend groen kon ik niet genieten omdat er eigenlijk hard regen nodig was
om het gras te laten groeien.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">Het boerenleven blijkt vooral een grote oefening te zijn in je te verhouden
tot onzekerheid. Een balans vinden tussen vals optimisme en vals pessimisme. Niet
verlammen maar verantwoordelijkheid nemen wanneer het moet. Toegevend te zijn
wanneer het leven niet volgens plan gaat en open blijven staan voor
veranderingen. Proberen onderscheid te maken tussen waar invloed op is uit te
oefenen en wat buiten het vermogen ligt. Maar ook proberen bescheiden en dankbaar
te zijn. Veel meer waarderen wat er lukt, genieten van de kleine dingen van het
moment en het mooie maar soms ruige leven op het Franse platteland.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia, serif;">Onzekerheid is een onderdeel van het leven waar iedereen in meer of mindere
mate mee wordt geconfronteerd. Wetenschapsjournalist Michael Blastland vraagt
zich af of het wegnemen van onzekerheid wel wenselijk is. Wie wacht er nu op
een toekomst die al gedetermineerd is en alle vrijheid wegneemt? Moeten we de
onzekerheid, het niet-weten, de rol van het toeval niet juist erkennen en
koesteren? Ik ben er niet zo zeker van.</span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVB-YGmRmX4JjcxLZcHDq5MwBXpC3nnYFFYWo670AmtE6al-o1FXMMgVXt1i_ff9yuQmdm-MoaGKPE9WRvC_FqmuVCD7JX6uNCU1UDjRv1eWE9Duy_ZbSLk2gtSTxuR0VSxKFrPm9qnVw/s640/voorjaar.PNG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="640" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVB-YGmRmX4JjcxLZcHDq5MwBXpC3nnYFFYWo670AmtE6al-o1FXMMgVXt1i_ff9yuQmdm-MoaGKPE9WRvC_FqmuVCD7JX6uNCU1UDjRv1eWE9Duy_ZbSLk2gtSTxuR0VSxKFrPm9qnVw/s320/voorjaar.PNG" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">(b)loeiende weide in het voorjaar</td></tr></tbody></table>Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-45723522664788541402021-02-13T14:58:00.009+01:002021-02-14T07:26:24.961+01:00Reactie op het blog: Boerenbedrog blog weerlegd<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="NL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; mso-ansi-language: NL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">Onlangs kwam ik erachter dat de
Stichting Even Geen Vlees helemaal was los gegaan op mij laatste blog ‘Belle en
het methaanmysterie’ dat voornamelijk het verschil tussen de korte en lange koolstofcyclus probeerde uit te leggen en het verschil tussen lange en kortlevende broeikasgassen als koolstofdioxide en methaan. (link naar: </span><a href="https://evengeenvlees.nl/boerenbedrog-blog-weerlegd/?fbclid=IwAR3_LXKn2pD_yOWoCBs-flC2NyqrJeaGJ1xtUDFw-C54uXIl-ONwZVdDXKk">Boerenbedrog blog weerlegd</a>)</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="NL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; mso-ansi-language: NL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">Ik werd uitgemaakt voor boerenbedrieger
en even later werd ik als misselijkmakend omschreven dus ik was wel
nieuwsgierig naar de verdere inhoud van het blog. Al gauw bleek dat de
Stichting Even Geen Vlees het er onder andere niet mee eens is dat de CO2 uit de
ademhaling van koeien niet wordt meegerekend in de broeikasgasberekeningen. Waarom in de wetenschap hiervoor is gekozen, heb ik uitgebreid in mijn laatste blog uitgelegd. Dieren kunnen gewoonweg geen extra koolstofatomen toevoegen aan de
atmosfeer bovenop wat er al is. Dit in tegenstelling tot de extra koolstofatomen
die vrijkomen bij het verbranden van fossiele brandstoffen.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="NL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; mso-ansi-language: NL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">Ook is de Stichting het niet eens met mijn uitleg over de laatste wetenschappelijke discussie over hoe methaan moet worden meegenomen in de broeikasgasberekeningen. Maar om dit vervolgens boerenbedrog te noemen, vind persoonlijk wat ver gaan.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Ik heb lang getwijfeld of ik zou
reageren op de blogpost van de Stichting aangezien ik niet de illusie heb de
Stichting van gedachten kan laten veranderen.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="NL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; mso-ansi-language: NL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">Uiteindelijk heb ik besloten toch
te reageren. Ik wilde duidelijk maken dat ik het blog heb gelezen en laten
weten dat ik het niet correct vind hoe zij omgaan met een ander gedachtengoed.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="NL" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12pt; mso-ansi-language: NL; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: FR;">Dit is mijn reactie op hun
Facebook post over mijn laatste 'boerenbedrog' blog:<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Inmiddels heeft de betreffende
boerin zelf het blog van de Stichting even geen vlees ook gelezen. Ik heb
vooral de indruk dat de Stichting vooral allerlei dingen heeft gelezen die ik
niet geschreven heb. Ik wil niet aanzetten tot meer vlees eten, ook heb ik
niets tegen veganisten. Als iemand tegen het eten van dieren is, dan kan dat
gewoon simpelweg omdat je tegen het eten van dieren bent. Het is een ethisch
standpunt; daar is voor mij geen verdere legitimering voor nodig.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Het enige wat ik met mijn blog
wilde doen, was het verschil uitleggen tussen de korte en lange koolstofcyclus
en duidelijk maken hoe een kortlevend broeikasgas zich gedraagt in de
atmosfeer. Het perspectief vanuit een koe heb ik gebruikt met een knipoog naar
het antropomorfisme en om een ingewikkeld onderwerp iets luchtiger te maken.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Ik vind het prettig om
verdiepende gesprekken te kunnen voeren en ieders waarheid aan te kunnen kijken
ook als ik daarbij met mijzelf geconfronteerd word. Ik houd van mensen die mee
durven duiken in deze diepte. Waar ik echter moeite mee heb, zijn de
veroordelingen als boerenbedrog en misselijkmakend wanneer de Stichting het
niet eens is met wat ik schrijf. Een verdere inhoudelijke discussie is hierdoor
voor mij onmogelijk omdat ik dan de gewenste verbinding mis en het wederzijds
respect om de juiste realiteit te schetsen.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">De Stichting en ik houden er
verschillende wereldvisies op na en mijn ambitie is niet de Stichting te
overtuigen van een ander gelijk. Het enige wat ik wil vragen is enig respect te
houden richting mensen die er geen veganistisch wereldbeeld op na houden. Al is
het maar omdat een van de meest voorkomende wanen van deze tijd is dat het
geloof van de eigen overtuiging heilzaam is voor de rest van de wereld. (naar
een citaat van Arnon Grunberg)</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHNYm-aVlXoSya5kg1zokYbMQI4rk98hbXSvF0AyPNYgxZ6SoKE8c1l5l_T0HR7BmQek-i1JbWp3LTA8vOGFd-HGOPl26c-Xti5QZVCf4EESf9hbjnEELYm5KXDvsixsIFff5oHs-a6Z8/s960/koe+achter+boom.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHNYm-aVlXoSya5kg1zokYbMQI4rk98hbXSvF0AyPNYgxZ6SoKE8c1l5l_T0HR7BmQek-i1JbWp3LTA8vOGFd-HGOPl26c-Xti5QZVCf4EESf9hbjnEELYm5KXDvsixsIFff5oHs-a6Z8/s320/koe+achter+boom.jpg" /></a></div><br /><span style="background-color: white; font-family: Georgia, serif;"><br /></span><p></p>Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-51606120962194014292021-01-09T11:26:00.009+01:002021-01-12T12:24:48.536+01:00Belle en het methaanmysterie<p><span lang="NL">Op een mooie zonnige
nazomermiddag lag Belle te herkauwen in de koele schaduw van de eeuwenoude
eikenboom, midden in een kruidige weide omgeven door de zacht glooiende beboste
heuvels van het lieflijke Frankrijk. Het was een mooie plek waar ook haar
(over)grootmoeders het leven hadden overdacht na een lange dag hard grazen. Het
leven van een koe was mooi en dankbaar. Ze behoorde tot een van de weinige
diersoorten die in staat zijn voor de mens onverteerbaar gras om te zetten in
melk en vlees. Ze kon niet alleen gras omzetten in nuttige eiwitten voor de
mens maar ook plantaardig restmateriaal, zoals bierborstel, schroten van soja,
koolzaad, katoen, etc. Dankzij de bacteriën in haar magen wist de koe deze voor
de mens nutteloze planten(resten) om te zetten in hoogwaardig voedsel. Voordat hipsters het begrip omarmden deden koeien al aan upcyclen.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Sinds een groot deel van de
mensheid zich aan de koe had aangepast door melk te gaan verteren, hadden
koeien geen zorgen meer over de dreiging van roofdieren of parasieten,
hongersnood tijdens droge periodes of onderdak tijdens noodweer. Het leven van
een koe was mooi en zorgeloos en Belle boerde tevreden nog eens haar maaltijd
van die ochtend op.</span></p><div align="center"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoNormalTable">
<tbody><tr>
<td style="padding: 0cm;">
<p><span lang="NL"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie3heSRWriNFiRPwXibifjPYxyddYRH5NRhUJTJkQyVmkXfQXvRjqQWmmT5VdseKH12wEgpBLannNH0R1cc087orUJ7TfLXDhKsip4OnOAnAwiDO9GdyDkZFZqSXjcTsep3Ysa9v_WOAU/s1554/franse+wei.jpg"><span color="windowtext" style="text-decoration-line: none;"><br /><!--[endif]--></span></a></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEnr1qdWMHEdRgQhrn6ZzqLDb_xMnjwswasGvtRQQDcfYn240t5Hb-_HHSgm_etiCVIY8_iuCAgGmm36kTqMQI7tnuGvYTTfN90IuhFwDKqtPUpN0sOwcihDkXcm1l5vwtFgj6_v90PeA/s1554/franse+wei.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="874" data-original-width="1554" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEnr1qdWMHEdRgQhrn6ZzqLDb_xMnjwswasGvtRQQDcfYn240t5Hb-_HHSgm_etiCVIY8_iuCAgGmm36kTqMQI7tnuGvYTTfN90IuhFwDKqtPUpN0sOwcihDkXcm1l5vwtFgj6_v90PeA/s320/franse+wei.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">tevreden koeien in Franse weide</td></tr></tbody></table><br /><o:p></o:p><p></p>
</td>
</tr>
<tr><td style="padding: 0cm;"></td></tr></tbody></table></div><p><span lang="NL"><b>Koe is klimaatkiller</b></span></p><p><span lang="NL">Haar rust werd echter bruut
verstoord toen Tulipe verontrust aan kwam klossen. Wat ze nu toch weer had
opgevangen van het gesprek tussen de boer en de boerin, die dag en nacht voor
hen klaar stonden, en een goede vriend van hen. Die vriend legde uit waarom hij
sinds kort veganistisch was geworden. Hij was geïnspireerd geraakt door
succesvolle films over fout vlees als Cowspiracy, Dairy is Scary en Meat the
thruth waar bij de première politici kwamen voorrijden met een Hummer om aan te
tonen dat auto’s minder schadelijk zijn voor het klimaat dan koeien. Daarnaast
bereiden steeds meer kantines vegetarische menu’s en werd in verschillende
landen zelfs opgeroepen tot vleesloze maandagen om het klimaat te redden
waarbij telkens de koe als grootste boosdoener werd aangewezen.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Hij vertelde dat hij in het
FAO-rapport ‘Livestocks long shadow’ had gelezen dat de veehouderij voor maar
liefst 18 procent bijdraagt aan de wereldwijde uitstoot aan broeikasgassen. Een
bijdrage groter dan de transportsector. Sommige instituten en schrijvers namen
zelfs de (literaire) vrijheid te verkondigen dat het aandeel van de veehouderij
maar liefst 51% was.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Toen Belle dat allemaal hoorde,
vond ze het koeienleven opeens niet zo mooi meer en voelde ze zich een
milieucrimineel die het leven niet waard was en probeerde het boertje dat
opkwam borrelen met alle macht te onderdrukken. Ze kloste helemaal naar het
uiterste puntje van de wei, verborg zich achter een andere dikke eik, in de
hoop dat niemand haar meer kon zien.<o:p></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVY9KFCX2SGcSWI88yTbL8RUa8C2XRknyCVHa7rrpuLiSYH501JbajS0v3u5aRC5k4mL1wR83XNcnb0oomz85aLuSFhpJxRIL6ITSlroxfsmTPUik3gXLAuGc9Dhnf7L-NcVfiEP5gLaA/s315/koe+achter+boom.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVY9KFCX2SGcSWI88yTbL8RUa8C2XRknyCVHa7rrpuLiSYH501JbajS0v3u5aRC5k4mL1wR83XNcnb0oomz85aLuSFhpJxRIL6ITSlroxfsmTPUik3gXLAuGc9Dhnf7L-NcVfiEP5gLaA/s0/koe+achter+boom.jpg" /></a></div><br /><p>Weken later troffen Belle en
Tulipe elkaar weer onder de oude eikenboom. Belle zag er slechter uit dan ooit.
Ze was altijd de mooiste koe van de veestapel geweest maar had nu een doffe
vacht, uitstekende ribben en opgeblazen magen. Ze durfde niet zoveel meer te
eten als anders uit angst dat ze, de voorheen altijd zo opluchtende, boertjes
en scheetjes zou moeten laten.</p><p><span lang="NL">Tulipe vond het allemaal
moeilijk te bevatten en had een gesprek opgevangen tussen de boer en de boerin,
die ook hun gedachtes hadden bij het verhaal van hun goede vriend. Deze was
inmiddels verder getrokken vloog inmiddels de wereld rond om de wereld te
ontdekken en zichzelf. Gelukkig had hij een vliegtuigmaatschappij gevonden die
veganistische maaltijden aanbood.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"><b>Koeien zijn geen auto’s</b><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Van de boer hoorde ze een iets
genuanceerder verhaal dan van de goede vriend. De boer had namelijk een artikel
gelezen waarin stond dat die 18% emissie een foutje was van de FAO en inmiddels
was bijgesteld naar 14% omdat onterecht wel erg veel ontbossing was toegeschreven
aan de veehouderij. Niet alleen veeteelt zorgt voor ontbossing maar ook
mijnbouw, houtwinning en teelt van plantaardige oliën (uit soja en palm) voor
cosmetica en voedingsmiddelen bleken een aanzienlijk aandeel te hebben in de
kap van tropische bossen.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Daarnaast was bij de dieren was
alles meegeteld: van het gas dat nodig is om kunstmest te maken voor het graan
en de soja(schroten) die dieren eten tot de methaan die koeien uitstoten. Bij
de schepen, auto, vrachtwagens en vliegtuigen was alleen de brandstof meegeteld
waarop hun motoren draaien; de klimaatgassen die uitgestoten worden om die
vervoermiddelen te maken (delving van grondstoffen, vervoer daarvan, fabrieken
en onderdelen) en te laten functioneren (wegen, stations, sporen, luchthavens)
bleven buiten beeld. Omdat die ook een aanzienlijke klimaatimpact veroorzaken,
was het een verkeerde vergelijking.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"><span color="windowtext" lang="FR" style="text-decoration-line: none;"><a href="https://news.trust.org/item/20180918083629-d2wf0">https://news.trust.org/item/20180918083629-d2wf0</a></span><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Maar toch, bedacht Tulipe,
die 14% totale bijdrage aan de klimaatverandering door directe en indirecte
emissies van de veestapel blijft nog steeds erg veel. En luisterde naar wat de
boerin allemaal had gelezen.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"><b>Korte cyclus, geen toevoeging
maar omzet</b><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Want ook de boerin begreep er
niets van. Hoe konden koeien die slechts plantaardig materiaal verwerken nu
bijdragen aan het verhogen van de <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span> concentratie in de atmosfeer? De
emissie van koeien behoorde toch tot een natuurlijke cyclus dat geen <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span> toevoegt?
De <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span> wordt door planten vastgelegd,
opgegeten en weer uitgestoten door mensen en dieren en vervolgens weer
opgenomen door planten. In dit proces wordt geen extra <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span> toegevoegd
aan de atmosfeer. Dit in tegenstelling tot het verbranden van fossiele
brandstoffen waarbij de <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span> concentratie in de atmosfeer wordt
verhoogd.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Dus waar kwam dan die grote
bijdrage van koeien vandaan? In het rapport ‘Tackling climate change through
livestock’ stond dat jaarlijks de veehouderij 7.1 gigaton <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2eq</span> uitstootte
(op een jaarlijks wereldwijd totaal van 49 gigaton <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2eq</span>). Hiervan werd weer 4.6 gigaton <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2eq</span> toegeschreven
aan rundvee. Nog steeds gigaveel.<u1:p></u1:p><o:p></o:p></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijOYpIHC7kWs9U3xMt66C7_ZKjDjk0biMM-if21SpOR_7_0-VfZ2vpnPSSwMOMcSyL-zD2lTMZ3-gQluR_UNQ0jEjXFlRzzEGIlMN-k6S8aqgowXzcMLn3eGPa9HeVsE4TcJ-IxC6-0NE/s799/boebeest.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="799" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijOYpIHC7kWs9U3xMt66C7_ZKjDjk0biMM-if21SpOR_7_0-VfZ2vpnPSSwMOMcSyL-zD2lTMZ3-gQluR_UNQ0jEjXFlRzzEGIlMN-k6S8aqgowXzcMLn3eGPa9HeVsE4TcJ-IxC6-0NE/s320/boebeest.png" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p><span lang="NL"><b>Methaan</b><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Het antwoord was: Methaan.
Koeien (of eigenlijk de bacteriën in de magen van de koe) produceren tijdens
het verteren van hun voer voornamelijk methaan. Via opboeren en mestopslag komt
dit in de atmosfeer terecht. Methaan is een krachtig broeikasgas, dat het
klimaat maar liefst 28 keer sterker opwarmt dan <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span> (over een periode van 100 jaar). In
berekeningen wordt 1 gram methaan daarom omgerekend naar 28 gram <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span> equivalenten
(<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2eq</span>).
Volgens het rapport ‘Tackling climate change through livestock’ blijkt het
methaangas dat via boeren en winden uit koeien weglekt goed te zijn voor een
kleine helft van de klimaatimpact van de veehouderij (2.2 gigaton <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2eq</span>).<u1:p></u1:p><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">In levenscyclusanalyses is het
aandeel van methaan goed af te lezen en bepalend voor de grote impact van
rundvee producten als vlees, kaas en melk.<o:p></o:p></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_upyshCt_3u1xekAANXsgfSJeaRqZ2O7uj387uLVFpLg8iAMS5nW4mJ0UUnkHzDbokn9k2Vf8B9JCtGoWLXXOFq6r-L7NM6SVTEqVNoR6dOvgnBFlkpfydbDj2h_OwaCYeEwD8DvWbGE/s768/Environmental-impact-of-food-by-life-cycle-stage-768x690.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="690" data-original-width="768" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_upyshCt_3u1xekAANXsgfSJeaRqZ2O7uj387uLVFpLg8iAMS5nW4mJ0UUnkHzDbokn9k2Vf8B9JCtGoWLXXOFq6r-L7NM6SVTEqVNoR6dOvgnBFlkpfydbDj2h_OwaCYeEwD8DvWbGE/s320/Environmental-impact-of-food-by-life-cycle-stage-768x690.png" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p><span lang="NL">Methaan is een broeikasgas dat
verschillende bronnen heeft. Er wordt onderscheid gemaakt tussen methaan
emissie veroorzaakt door menselijk handelen en door natuurlijke processen.
Onder het eerste valt enterische fermentatie (opboeren van methaan door
dieren), mestopslag, vuilnisbelten, methaan dat ontsnapt uit rijstvelden en gasverliezen
bij het winnen van fossiele brandstoffen. De natuurlijke processen waarbij
methaan vrijkomt spelen zich af in moerassen, de tropen, termietenheuvels,
smeltende toendra’s en vulkanische activiteiten.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Volgens berekeningen draagt
methaanuitstoot als gevolg van herkauwen en mestopslag circa 30% bij aan de
totale jaarlijkse methaanuitstoot veroorzaakt door mensen en voor 16% bij aan
de totale jaarlijkse methaanuitstoot (dus inclusief methaanuitstoot van
moerassen, smeltende toendra’s en termieten).<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"><span color="windowtext" lang="FR" style="text-decoration-line: none;"><a href="https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/ab9ed2">https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/ab9ed2</a></span><o:p></o:p></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2fZgUu1siieeW1tLfTMqfebZ7xHJLBf-V2M6ZnxBPjHhQ3z6KRQOje_FAUVl0csmQr8ddX-MQpexGVWi8PO8xzvahBO81LNWl_lCsQWgEiiGtxTYSsf4naipXIqexS3-4I2EfEBgL7ac/s2048/methaan+budget.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1243" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2fZgUu1siieeW1tLfTMqfebZ7xHJLBf-V2M6ZnxBPjHhQ3z6KRQOje_FAUVl0csmQr8ddX-MQpexGVWi8PO8xzvahBO81LNWl_lCsQWgEiiGtxTYSsf4naipXIqexS3-4I2EfEBgL7ac/s320/methaan+budget.jpg" width="320" /></a></div><br />Voor kort werd het methaan dat
vrijkwam bij het winnen van fossiele brandstoffen ongeveer gelijk geschat aan
de methaanuitstoot veroorzaakt door landbouw. Een recente studie naar isotopen
in ijskernen doet echter vermoeden dat het aandeel wat vrijkomt bij de winning
van fossiele brandstoffen een stuk hoger ligt: 25-40% hoger dan eerdere
schattingen.<p></p><p><span lang="NL"><span color="windowtext" lang="FR" style="text-decoration-line: none;"><a href="https://www.carbonbrief.org/methane-emissions-from-fossil-fuels-severely-underestimated/amp?__twitter_impression=true">https://www.carbonbrief.org/methane-emissions-from-fossil-fuels-severely-underestimated/amp?__twitter_impression=true</a></span><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"><b>Netto toevoeging methaan door
veehouderij</b><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">De vraag die na het lezen van
deze informatie bij de boerin opkwam was hoe groot de bijdrage aan
klimaatverandering als gevolg van methaan opgerispt door koeien nu
daadwerkelijk was. De oorspronkelijke ecosystemen die ze vervingen waren immers
ook bronnen van aanzienlijke methaanemissies.Tijdelijk met water doordrenkte of
overstroomde ongerepte ecosystemen of ecosystemen met een hoge dichtheid van
wilde hoefdieren of termieten kunnen dezelfde hoeveelheid of zelfs meer methaan
per hectare en per jaar hebben uitgestoten dan na landwinning en gebruik. De
netto antropogene methaanuitstoot van bepaalde agro-ecosystemen zou dus nul
kunnen zijn of zelfs een negatieve waarde kunnen aannemen.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Er is bijvoorbeeld een
schatting gemaakt dat in de pre-Europese nederzetting Noord-Amerika de
methaanuitstoot van wilde herkauwers (o.a. bisons, circa 50 miljoen) gelijk was <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">aan </span>86% van de Noord Amerikaanse
veestapel van vandaag.<u1:p></u1:p><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"><span color="windowtext" lang="FR" style="text-decoration-line: none;"><a href="https://pdfs.semanticscholar.org/a9a0/8cf4be0b758ac14921e8c27a1a9c9a58a4a3.pdf">https://pdfs.semanticscholar.org/a9a0/8cf4be0b758ac14921e8c27a1a9c9a58a4a3.pdf</a></span></span></p><p><span lang="NL"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFz5YU2GvIepCn5iBxtKYV8OkYcFhnOnkVGHeuh9ecFk31D5Vp3HbLzbuK2_eepFP14KJqsbA3pR3hsrVL4nGniUj-9pGe4zRvHKderQvziiwYvJrrhKa7_dX8wXdFwQ-1DTJB-V1fn-w/s254/bisonschedels.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="198" data-original-width="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFz5YU2GvIepCn5iBxtKYV8OkYcFhnOnkVGHeuh9ecFk31D5Vp3HbLzbuK2_eepFP14KJqsbA3pR3hsrVL4nGniUj-9pGe4zRvHKderQvziiwYvJrrhKa7_dX8wXdFwQ-1DTJB-V1fn-w/s0/bisonschedels.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">stapel bisonschedels na jacht</td></tr></tbody></table><br />Om het effectieve door de mens
veroorzaakte deel van de emissies van de beheerde ecosystemen te krijgen, zou
eigenlijk de referentie-emissies van de inheemse ecosystemen van vóór de klimaatverandering in mindering moeten worden gebracht op die van de
huidige agro-ecosystemen. Het weglaten van deze correctie leidt tot een
systematische overschatting van het opwarmingspotentieel van de veehouderij (en
een overschatting van het bannen van vlees uit ons dagelijks menu).<p></p><p><span lang="NL"><span color="windowtext" lang="FR" style="text-decoration-line: none;"><a href="https://sinjajevinascience.files.wordpress.com/2020/02/manzano-white-climate.pdf">https://sinjajevinascience.files.wordpress.com/2020/02/manzano-white-climate.pdf</a></span><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"><b>Kortlevend</b><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">De boerin begon het steeds meer
te begrijpen. Doordat koeien enorm veel methaan oprispen dragen ze bij aan het
verhogen van de methaanconcentratie in de atmosfeer en de klimaatverandering.
Maar de effectieve bijdrage van dit methaan aan klimaatverandering ligt
waarschijnlijk lager omdat de oorspronkelijke natuurlijke ecosystemen in het
verleden ook methaan uitstootten.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Toch bleef er nog iets knagen.
Ze had namelijk ook gelezen dat methaan een korte levensduur heeft. Dit in
tegenstelling tot <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span>, dat vrijkomt bij verbranding van fossiele
brandstoffen zoals olie, gas en kolen, dat zich voor eeuwen in de atmosfeer
opstapelt. Methaan wordt echter na ongeveer twaalf jaar afgebroken en omgezet
in <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span> (wanneer afkomstig uit de korte cyclus
geen toevoeging). Dit houdt in dat wanneer jaren lang elk jaar eenzelfde
hoeveelheid methaan wordt uitgestoten, door bijvoorbeeld een rundveestapel of
rijstveld, deze methaanuitstoot geen invloed heeft op de verdere
temperatuurstijging (de concentratie methaan verandert niet). Een constante
methaanconcentratie heeft invloed op het temperatuurniveau, zoals een kruik in
een warm bed, maar zorgt niet voor een temperatuurstijging.<u1:p></u1:p><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Dit in tegenstelling tot de <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span>-emissies
die vrijkomen bij het verbranden van diesel door trekkerwerk om mais te zaaien
en te oogsten. Een deel hiervan wordt opgenomen door vegetatie en de oceanen
maar het overschot stapelt zich voor eeuwen op in de atmosfeer (als een dikker
wordende stapel met warme dekens), worden niet afgebroken, en dragen daardoor
bij aan de wereldwijde temperatuurstijging (concentratiestijging van CO2).<u1:p></u1:p><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIANDRe8pNNXv7YAi-U9PNTJA8poKZOWuooMaUBuMkJz2AQzxex_C75K4MQNMMAHTUcpU3dY09oCGc3eIM1jIYJy3jHwahMZON_KGWkuV4CJzANLieMUeslZHz1fK0r1BvkwqIcv-Xhbk/s1500/Stock-vs.-Flow.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="844" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIANDRe8pNNXv7YAi-U9PNTJA8poKZOWuooMaUBuMkJz2AQzxex_C75K4MQNMMAHTUcpU3dY09oCGc3eIM1jIYJy3jHwahMZON_KGWkuV4CJzANLieMUeslZHz1fK0r1BvkwqIcv-Xhbk/s320/Stock-vs.-Flow.png" width="320" /></a></div><br />Het oog van de boerin viel op
een rapport waarin wordt gesteld dat de <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span>-equivalent metriek, zoals die tot nog toe
wordt toegepast, een verkeerd beeld geeft van de klimaatimpact van
methaanemissies. In huidige rekenmodellen wordt gedaan alsof methaan het
eeuwige leven heeft en zich opstapelt in de atmosfeer. Hierdoor wordt
methaanemissie op de korte termijn onderschat en op lange termijn overschat. In
de studie wordt een nieuwe metriek voorgesteld, GWP*, die zich richt op de
opwarmingseffecten van de verschillende gassen, in plaats van op CO2 equivalenten.<div><a href="https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/ab6d7e">https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/ab6d7e</a></div><div><p></p><p><span lang="NL">Myles Allen, een van de
onderzoekers van het rapport dat ook betrokken was bij het opstellen van de
IPCC rapporten waarvoor de <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">CO</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">2</span>-equivalent metriek werd bedacht, zegt in een
interview over de nieuwe rekenmethode dat:<u1:p></u1:p><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">“De impact van de
methaanuitstoot op de opwarming van de aarde verkeerd berekend wordt en
vervolgens verkeerd geïnterpreteerd om het vee de schuld te geven van de
klimaatsverandering. Door de huidige rekenmethodiek wordt de olifant in de
kamer van klimaatverandering onderschat: het verbranden van fossiele
brandstoffen.”<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">"Als we allemaal
vegetarisch worden, maar we doen niets aan de uitstoot van fossiele brandstoffen,
zullen we over vijf jaar in precies dezelfde positie verkeren als voorheen,"<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"><span color="windowtext" lang="FR" style="text-decoration-line: none;"><a href="https://www.darigold.com/new-methane-math-could-take-the-heat-off-cows/">https://www.darigold.com/new-methane-math-could-take-the-heat-off-cows/</a></span><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL"><b>Geen hoofdoorzaak maar deel van
de oplossing</b><o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Nadat de boerin al die
informatie had bestudeerd verwonderde zich erover hoe het sentiment heeft
kunnen ontstaan dat we van vlees af moeten en gebruik van fossiel slechts
hoeven te minderen terwijl dit juist omgedraaid zou moeten zijn om de
klimaatverandering te stoppen.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Veeteelt als symbool voor de
klimaatstrijd naar voren schuiven, leidt de aandacht </span>alleen maar af van het
echte probleem: het gebruik van fossiele brandstoffen. Deze moeten naar nul om
klimaatverandering te stoppen.</p><p><span lang="NL">Het reduceren van
methaanemissies via veeteelt is een kans om de opwarming van de aarde te
verminderen en andere emissies te compenseren. Maar het betekent niet dat het
DE oplossing is voor de oorzaak van klimaatverandering, nogmaals: de verbranding van
fossiele brandstoffen.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Toen Belle dit hoorde, vloog
ze, als gevolg van het laten ontsnappen van haar opgehoopte scheten en
boertjes, een gat in de lucht en dwarrelde een rondje door de wei. Wanneer ze
het allemaal goed had begrepen waren zij en haar collega’s niet de hoofdoorzaak
van klimaatverandering en kon ze door betere vertering van gras en
plantenresten bijdragen aan het temperen van de klimaatverandering.<o:p></o:p></span></p><p><span lang="NL">Na deze geruststellende
gedachte ging Belle weer voluit grazen in de wei en lag die avond weer als
vanouds onbezorgd onder haar geliefde eikenboom. Wat was het fijn om een koe te
zijn!</span></p><p><span face="Helvetica, sans-serif" lang="EN-GB" style="font-size: 13.5pt;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs9EWKeyQJdcme_BL8SPWNTdnB_6LixPEizAfR-BzvygaPHBPUC3HE4y4kkHDYV2ZG5YdkNTk7sl6kq6y27sCnE9AxbtnKvrjpfa4EyFmJshXFPyLfUoaTm1ILDTbDM-vFHYA4afe3Ds0/s960/koe+onder+eik.JPG"><span style="background: white; text-decoration-line: none;"><!--[endif]--></span></a></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHveZtZ_ZjheNz3BnTL7ryQIpN7Fd0D7B-Fj02EdshxjjERF9g5Yrq4YO-CM8C7FtVgeVaRI5DmgzH_E7JhciDW9k2ofkywjgSMqXPCRrI0T2c7JPd-6VkNnTtxnv799yGUpqBr0BL5to/s960/koe+onder+eik.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHveZtZ_ZjheNz3BnTL7ryQIpN7Fd0D7B-Fj02EdshxjjERF9g5Yrq4YO-CM8C7FtVgeVaRI5DmgzH_E7JhciDW9k2ofkywjgSMqXPCRrI0T2c7JPd-6VkNnTtxnv799yGUpqBr0BL5to/s320/koe+onder+eik.JPG" /></a></div><br /></div>Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-69523803707478545232020-09-02T15:15:00.007+02:002020-09-02T19:34:43.327+02:00Feit of fictie?*<p><span style="font-family: georgia;"> Steeds vaker lees ik stukjes of
hoor ik in interviews dat de huidige tijd van sociale media en de daarmee
samenhangende overvloed van informatie problematisch is. Allerlei informatie wordt
tegenwoordig binnen de tijdspanne van een muisklik of een swipe ingeladen en
met de smartphone in de zak ligt de hele wereld binnen handbereik. Dat heeft
zijn voordelen maar vooral nadelen.</span></p>
<p><span style="font-family: georgia;"><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;">Door de stroom aan informatie
zijn we niet meer in staat om de veelheid van nieuws, informatie, propaganda,
reclame, </span><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;">ontwikkelingen,
veranderingen in ons dorp de wereld, te zien, verwerken en bevatten. Nepnieuws
en andere gekleurde en misleidende berichtgeving vervuilen en verstoren de
informatievoorziening, waardoor moeilijk is om te achterhalen wat waarheid of
echt is en deskundigheid vaak wordt afgedaan als ook maar een mening. De kennis
en mogelijkheden tot publiceren zijn niet meer voorbehouden aan de elite en met
de toegang tot alle informatie en kennis kan ook het misverstand ontstaan dat
je alles weet. We lopen hierdoor het risico gemanipuleerd te worden en halve
waarheden of hele onzin te gaan geloven.<o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Daarnaast laat de sociale media
een blik op de wereld zien die de realiteit verbergt achter vlogs, bewerkte
beelden, interpretaties en schijnvertoningen. De wereld lijkt één grote fictie
geworden waarbij zelfs realitysoaps zijn gescript. De honger naar werkelijkheid
schijnt groter te zijn dan ooit.<o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Na mijn ontmoeting met Jean
Pierre vraag ik mij af in hoeverre internet bijdraagt aan het geloven in zotheden
en of het niet een menselijke eigenschap is om de wereld mooier te willen zien
dan ze is.<o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Ik ontmoette Jean Pierre tijdens
het kopen van postzegels in ons lokale postkantoor. Ons dorp heeft ongeveer
vierhonderd inwoners en om het platteland leefbaar te houden ook een
postkantoortje (en een bakker en een lunchcafé en een gemeentehuis en een
lagere school en sinds kort ook een bibliotheek). Vijf dagen per week zit in
een lokaaltje, van twee bij drie meter, van negen tot twaalf een dame die daar vermoedelijk
35 jaar geleden is neergezet. Aan de wand hang een vergeelde poster van een Renault
5 waar de post destijds mee werd rondgebracht en het meubilair is inmiddels weer
hip en vintage. De dame ontvangt gemiddeld één klant per dag en is inmiddels
specialist in haken en breien en sudoku en kruiswoordpuzzels. <o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Alleen de computer en de printer
zijn van deze tijd en doen het niet. Een blikseminslag had de moderne
apparatuur opgeblazen en de dame wachtte op de systeembeheerder die het haar
weer zou aansluiten op het netwerk van La Poste. Helaas moet ik voor mijn
postzegels die ik voor het bedrijf koop een factuur hebben en dus wordt er
zonder blikken of blozen het blok met carbonpapier tevoorschijn gehaald. Met
mooie krullende letters schrijft de dame in één keer foutloos de factuur uit. Ik
krijg het origineel en zij bergt het doorslagvelletje op. Ondertussen komt Jean
Pierre binnen. Ik ken hem alleen van gezicht en vriendelijk gedag zeggen, wat
ik nu ook weer doe met een hoofdknikje. Via de dorpsglossy weet ik dat hij ooit
vice burgemeester was van ons dorp en al enige tijd gepensioneerd is. <o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Het wordt al snel duidelijk dat hij
meer van mij wil, hij begint een praatje over het weer en hij vraagt vervolgens
of wij ook onze melk aan particulieren verkopen. Ik aarzel kort, want eigenlijk
zitten wij niet te wachten op klanten die direct onze melk willen afnemen.
Teveel gedoe en teveel tijd voor een kleine extra marge. Ik mompel iets over
rauwe melk en Listeria maar Jean Pierre is volhardend. Hij overtuigd mij om te
zeggen dat hij de overbuurman is van Georges. Een hoogbejaarde man bij wie wij elke
week vier liter melk afleveren. Een klant die destijds bij de overname van het
bedrijf ook was overgenomen.<o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Zodoende lever ik nu elke week
twee liter melk af bij Jean Pierre en zijn vrouw. Ze wonen in een schattig
vrijstaand huisje omringd door fruitbomen en weelderige bloemen. Een huishouden
waarin zelfvoorzienendheid voorop staat. Elke week wordt er weer iets anders
geplant, geoogst, ingemaakt, gedroogd of geslacht. Een deel van de tuin is
afgezet met gaas voor de kippen, die zoveel mogelijk afval verwerken, en wat
niet naar de kippen gaat wordt verbrand in de allesbrander op het terrasje voor
de garage. <o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Het echtpaar is gevrijwaard moderne
technologie, zoals internet en mobieltjes. Het wereldbeeld wordt gevormd door
de nieuwsberichten die binnenkomen via de buren, de radio en eigen ervaringen.
Autoriteit wordt gerespecteerd van mensen die daar voor opgeleid zijn. Kortom
een leven gesierd door eenvoud, zonder complexiteit of enige vorm van opsmuk en
luxe.<o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Wat Jean Pierre mij niet
vertelde, toen hij om de melkleveringen vroeg, is dat hij zes hondjes heeft.
Of, nou ja, wat daar voor door gaat. Ze hebben veel weg van uitvergrote ratten
met lang haar en dito staart. De eerste keer dat ik melk kwam brengen, wachtten
zij mij allemaal bij het tuinhekje op. Luid keffend, wat mij weerhield het hekje
te openen. Een Franse vuistregel verteld mij dat hoe feller de kef, hoe kleiner
het hondje, hoe groter de kans is dat je wordt aangevallen.<o:p></o:p></span></span></p><p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Gelukkig stond Jean Pierre mij op te wachten en nam over het hek, dat veilig gesloten bleef, de melk aan. Hij stelde mij vervolgens voor aan zijn hondjes. De oudste heette Tina en was veertien jaar geleden overgenomen van een overleden dorpsbewoner. De vijf andere hondjes bleken haar dochters. Het hek werd geopend en geen van de hondjes viel mij aan maar werd besnuffeld en besprongen. Ook Franse vuistregels zijn, godzijdank, niet altijd 100% betrouwbaar.</span></span></p><p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMc7qAiZ5FiOeImGtQLHCaGBZ_hBtiIT5OwIexLDLsHr7pdOxDgTD3LnkBo1rBU_fH7ivjHoyiYHhvFf7DNqWny3PoSoP-73GcMelgha6RNwGA7vyjM3u0zrx_vQbzH5JhiQQE4yJEHX4/s225/tina.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMc7qAiZ5FiOeImGtQLHCaGBZ_hBtiIT5OwIexLDLsHr7pdOxDgTD3LnkBo1rBU_fH7ivjHoyiYHhvFf7DNqWny3PoSoP-73GcMelgha6RNwGA7vyjM3u0zrx_vQbzH5JhiQQE4yJEHX4/s0/tina.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Tina look alike<br /></td></tr></tbody></table><span style="font-family: georgia;"><p>Ook tijdens de Corona lockdown
bleef ik op verzoek melk langsbrengen. Met mondkapje en ontsmettingsdoekjes om
de melkflessen veilig af te leveren. Het werd mijn wekelijkse vlucht van de
koeien, een puberende zoon en partner in midlife crisis. Zo gebeurde het dat ik
Jean Pierre na een aantal weken neerslachtig bij het tuinhekje aantrof. Ik
vroeg wat er aan de hand was en met een snik in zijn stem vertelde hij dat hij binnenkort afscheid moest nemen van Tina. Ik keek naar het hondje, of wat ervoor doorging, en ze zag er inderdaad nog beroerder
uit dan anders. Haar felle kef was verstomd tot een gorgelend geluid, haar
vacht was dof en ze had een gezwel onder haar buik, zo groot dat haar pootjes nog maar net de grond raakten. De dierenarts had voorgesteld om haar in te laten slapen
maar Jean Pierre was er nog niet klaar voor. Hij wilde zichzelf en Tina nog één
week de tijd geven om afscheid van elkaar te nemen.</p></span>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Zo stond ik een week later weer
bij het tuinhek en had thuis alvast geoefend om in mijn beste Frans condoleances uit te
spreken voor het verlies van een hondje. Maar tot mij grote verbazing stond
Tina mij luid keffend op te wachten en harder te kwispelen als ooit tevoren.
Jean Pierre kwam aangesneld en vertelde mij verheugd dat Tina weer genezen was.
Natuurlijk vroeg ik welk wonder er was gebeurd. Het bleek dat Jean Pierre had gebeld
met een medium. Met de telefoonhoorn in zijn rechterhand en in de linker Tina
had het medium haar kunnen genezen. Omdat hij zag dat ik er niets van geloofde,
zette hij zijn verhaal kracht bij door te vertellen dat destijds ook zijn vrouw
op die manier was genezen van kanker. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Sprakeloos reed ik terug naar
huis. Sindsdien vraag ik mij af dat wanneer we ons zorgen moeten maken dat
internet door informatieoverload zorgt dat we de wereld niet meer kunnen
bevatten en de sociale media de werkelijkheid mooier maakt dan ze is, hoe
zorgwekkend het dan wel niet is wanneer de werkelijkheid fictie overstijgt? En,
gezien de toestand van de wereld, moet ik niet het telefoonnummer van het
medium zien te achterhalen?<o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">*Doorhalen wat niet van
toepassing is:<o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Elke gelijkenis met bestaande
gebeurtenissen en/of personages berust op louter toeval<o:p></o:p></span></span></p>
<p><span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: georgia;">Om privacy redenen is in dit
verhaal gebruikt gemaakt van gefingeerde namen</span><o:p></o:p></span></p>Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-17765976838987963032019-12-22T22:02:00.000+01:002019-12-22T22:02:05.844+01:00Wat is er mis met schaamte?<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Al een tijdje ben ik een beetje
mismoedig. Het is er natuurlijk ook de tijd van het jaar voor. De dagen zijn
kort, de zon verstopt zich al tijden achter wolken die een grijze sombere massa
vormen en waaruit ook nog eens eindeloos veel regen lijkt te vallen. Buiten
lijken alleen de honden zich niets aan te trekken van de mistroostige kale
bomen, alle modder en natte mist die overal aan vast lijkt te plakken. Vrolijk
huppelen ze achter opdwarrelende blaadjes aan en wanneer ze mij zien springen
ze zonder gêne met hun modderige poten tegen mij aan. Ook dat nog. Ik was op
weg naar de buitenwereld, had geen overall aan maar mijn enige setje schone
nette kleren. Merde!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ik blijf die middag maar thuis en scroll
wat over het internet. Het is vooral kommer en kwel. In Frankrijk ontevreden
treinpersoneel, onderwijzers en stakingen. In Nederland boze boeren en bouwers.
Ook op het gebied van klimaatverandering valt er weinig te juichen. Het ene
weerrecord na het andere wordt verbroken, Australië staat in brand en ondanks de
technologische vooruitgang viel ook dit jaar Earth Overshoot Day weer veel te
vroeg en is ook de CO2-uitstoot weer hoger dan de voorgaande jaren. CO2-emissie
leidt niet meer tot opwarming of klimaatverandering maar tot een regelrechte
klimaatramp met catastrofale gevolgen volgens de media. We zitten midden in de
eindtijd en er moet iets gebeuren. Nu!<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Wat volgt is het somberen over mogelijke
oplossingen. Niets lijkt goed of voldoende. Wie gelooft dat een plas onder de
douche, led lampjes indraaien, elektrisch rijden, windmolens, zonnepanelen en
bomen planten voldoende zijn, gelooft in sprookjes. Onze honger naar energie is
zo groot dat geen enkel alternatief, behalve drastisch minderen, een oplossing
biedt. Geen vrolijk vooruitzicht na jaren van comfort en overvloed. Omdat het
niet realistisch is te veronderstellen dat de mens uit zichzelf deze luxe
opgeeft, lijkt aanspreken op de moraal de enige uitweg te bieden.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>Overvloed aan schaamte</b><o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Zodoende wordt er tegenwoordig een
overvloed aan schaamte gepropageerd. Vliegschaamte, vleesschaamte, café latte
schaamte, huisdierenschaamte, elektrische big fat bike schaamte, ga zo maar
door. Duurzaamheid lijkt een religie te zijn geworden waarbij vervuiling de
zonde is, er wordt ingespeeld op het angst- en schuldgevoel maar niemand naar
de hemel gaat omdat de eisen onhaalbaar zijn. Wat rest is een onbehagelijk
gevoel en een hele industrie die drijft op de behoeften van vergeving en
zingeving.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Op de (a)sociale media nemen we elkaar de
maat en branden we elkaar af. Deugmensen laten zien hoe sober ze hun kerstfeest
vieren met een ge-upcycled kadootje, vervaardigd tegen een eerlijke prijs in
een atelier ergens ver weg en ingepakt in de nieuwste hippe herbruikbare linnen
doek, à 15 euro. Vervolgens staat de rechtse populist in de rij om te wijzen op
de hypocrisie die hier achter schuil gaat. Niemand is perfect. Gaat de deugmens
op fietsvakantie dan is er wel iets mis met de oplaadbare batterijen in het
techno-ding dat hem de wegwijst of dat hij, nog erger, wel eens heeft gevlogen.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>De wijzende opgeheven vingertjes, krijgen
een dikke middelvinger terug</b><o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De moralisering van het klimaatdebat
lijkt funest voor het draagvlak èn de planeet. Zelfs deugen deugt niet meer. De
wijzende opgeheven vingertjes, krijgen een dikke middelvinger terug.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Door uit te dragen dat je door schaamte
iets laat, beschaam je anderen weer. Je spreekt iemand aan op zijn identiteit
en dat is zelden de opmaat voor een goed gesprek, dan moet de ander wel de
hakken in het zand zetten.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Volgens sociale wetenschapper Arthur
Brooks leven we in een cultuur van minachting (<a href="https://www.nytimes.com/2019/03/02/opinion/sunday/political-polarization.html">Culture of contempt</a>) waarbij we niet meer naar elkaars argumenten kijken maar we de
ander meteen in het kamp ‘moreel geperverteerd’ indelen. We denken dat eigen
idealen voortkomen uit goedheid en de idealen van de tegenstander uit
eigenbelang, bekrompenheid en haat (motive attribution symmetry). Een paar
minuten Twitter en je begrijpt wat hij bedoelt.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Het probleem is volgens Arthur Brooks dat
hiermee niets wordt opgelost. De ander wordt uitgesloten en met iemand voor wie
je minachting hebt sluit je liever geen compromissen. Als oplossing heeft hij
dat we moeten leren het beter met elkaar oneens te zijn (onenigheid is goed,
leidt tot competitie en betere oplossingen). Dus niet over en weer negeren,
beledigen of vernietigen maar zoeken naar gedeelde waarden, wat is het
werkelijke probleem van de ander en vanuit daaruit zoeken naar oplossingen.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>Van morele naar schone handelingen</b><o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Een andere oplossing is wellicht de
klimaatproblematiek minder te benaderen vanuit een ethisch plichtsbesef. Nu
lijkt het vaak zo dat elke actie die gedaan moet worden een enorm offer is en
een morele handeling. Terwijl die morele plicht juist ingaat tegen wat je
geneigd zou zijn te doen. Je doet het eigenlijk liever niet. Filosoof Arne
Naess spreekt over “schone handelingen” en “morele handelingen”, waarbij een
schone handeling iets is waarbij je handelt vanuit intrinsieke motivatie. Iets
wat je mooi vindt, wil je eerder beschermen dan wat je lelijk vindt maar moet
redden vanwege het opgeheven vingertje van de moraal. Dit reikt verder dan het
bedenken van vegavreugde of treintrots. Je vindt intrinsiek dat er iets moet
gebeuren, niet om bij een groep te horen of uit angst buitengesloten te worden<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Tenslotte is het misschien ook handig in
te zien dat al die schaamte het probleem bij de individu legt terwijl het
klimaatprobleem van iedereen is. Om collectieve problemen op te lossen is
individueel verantwoorde dingen doen of kopen niet voldoende. Een beter milieu
begin niet bij onszelf maar doordat wijzende vingertjes en dikke middelvingers
elkaar de helpende hand toereiken en doordat multinationals en overheden goede
(inter)nationale afspraken maken.<o:p></o:p></span></div>
<o:p></o:p>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Elkaar minder minachten, het beter leren
met elkaar oneens te zijn, van morele handelingen schone handelingen maken,
niet met een verheven vinger wijzen of de middelvinger opsteken maar elkaar de
hand toereiken. Wie wel eens een half uurtje op Twitter heeft gedwaald, weet
dat dit een enorme uitdaging is. Toch wil ik iedereen een schaamteloos mooi
2020 toewensen. Al is het maar omdat de onderstaande lijn zich misschien
doortrekt.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlAEPsBltKZIh3T6Xq7GfUyA-cwmH3qOuW0JgjjaOqZGO_5CeNhaXxFqeK_FGQQ7nXwPeNmfs-hJlbj6KUMePwXSHF0YgB1X1aHgI3kf20Es37pMdTF55QRaMht8xuitQEmB_YB_jppy0/s1600/2020+rechauffement.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlAEPsBltKZIh3T6Xq7GfUyA-cwmH3qOuW0JgjjaOqZGO_5CeNhaXxFqeK_FGQQ7nXwPeNmfs-hJlbj6KUMePwXSHF0YgB1X1aHgI3kf20Es37pMdTF55QRaMht8xuitQEmB_YB_jppy0/s320/2020+rechauffement.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<br />Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-72110698926079194052019-07-07T21:37:00.000+02:002019-07-12T12:44:19.466+02:00Boerin blikt terug op de toekomst<br />
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Eind juni hadden wij een korte
maar heftige ontmoeting met de toekomst. Een kleine week kregen wij te maken
met een thermometer die overdag niet onder de 36°C zakte en ’s nachts niet
onder de 20°C. Iets wat volgens deskundigen, met het oog op de
klimaatverandering, geen incident meer zal zijn maar steeds vaker voor zal
komen.<o:p></o:p></span></span><br />
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Gelukkig werd de hittegolf ruim
van te voren aangekondigd. Hierdoor konden wij de vernevelaar, die nog vorstvrij
in de opslag stond, tijdig aansluiten op de ventilatoren in de stal en testen.
Er zaten wat spuitkopjes verstopt maar na even schoonvegen sproeide ook deze
een verkoelende waternevel door de stal van de koeien. De groenteafdeling van de supermarkt was er niets bij. We waren klaar voor de
hitte die komen zou.<o:p></o:p></span></span><br />
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De eerste dagen kwamen wij en de
koeien de dagen min of meer probleemloos door. Er werd gezweet en gepuft maar
verder geen noemenswaardige problemen. Na de melkbeurt door de robot konden de koeien kiezen om buiten te blijven of weer naar binnen te gaan. Overdag kozen de koeien
ervoor in de stal verkoeling te zoeken en ’s nachts bleven ze buiten om bij te
komen en af te koelen onder een heldere sterrenhemel. Want ondanks de
ventilatoren en verneveling was het overdag toch behoorlijk warm in de stal. De
melkproductie zakte in een paar dagen met enkele liters maar niet zorgwekkend. <o:p></o:p></span></span><br />
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvU4ciNwW9Ym6YzWxVkXUrY1X2UjxYSSusU7FP2gfe_TTVwUcBtOJKMojSmcGg_v7vT4hvP2tlzWJveqM13SYSnux2yucIP_K_5mjckC3wGxVSNSVJTDDny9e8TcfYulj2f36Yc_cWcn0/s1600/melkproductie+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvU4ciNwW9Ym6YzWxVkXUrY1X2UjxYSSusU7FP2gfe_TTVwUcBtOJKMojSmcGg_v7vT4hvP2tlzWJveqM13SYSnux2yucIP_K_5mjckC3wGxVSNSVJTDDny9e8TcfYulj2f36Yc_cWcn0/s320/melkproductie+%25281%2529.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Melkproductie, omgekeerd evenredig met de dagtemperatuur</td></tr>
</tbody></table>
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Eén van de laatste dagen werd de
hitte pas problematisch. Ook ’s nachts bleef het warm, de luchtvochtigheid was
hoog en er was geen zuchtje wind. De warmte leek zich als een beklemmende deken
om je heen te slaan om niet meer los te laten. ’s Ochtends vroeg zag ik de koeien al puffen van de hitte
terwijl dat normaal pas in de loop van de middag gebeurde. </span></span><span style="font-family: "georgia" , serif;">De zorgen om de melkproductie sloeg langzaam om in vrees voor de
gezondheid van de koeien. Zorgen dat ze niet oververhit raken, dat ze gemolken
worden, genoeg drinken, desnoods afkoelen met een sproeier.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Zelf raakte ik bijna oververhit
toen bleek dat de melkrobot een probleem had met het schoonspoelen van de
melkbekers. Dat techniek het laat afweten, oké, dat kan gebeuren. Maar niet op
één van de warmste dagen van het jaar. Dat is dan net een stressfactor teveel. Niet wetende met welke verrassing</span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> één van de
werknemers van de buurman kwam aanrennen. Het zweet liep van zijn voorhoofd en vroeg
of wij nog water hadden want hij had zojuist tijdens graafwerkzaamheden een
waterleiding doorgegraven. Tja…zo’n waterleiding kan je beter nooit opgraven
maar op één van de warmste dagen van het afgelopen decennia is min of meer
rampzalig. Tijd of energie om boos te worden was er niet. Die leiding moest zo
snel mogelijk gerepareerd worden voordat onze eigen waterbron droog zou komen
te staan. Sinds kort is deze niet meer toereikend om een hele dag door te komen
(vanwege de geringe regenval het afgelopen jaar) en gebruiken we ’s middags
stadswater afkomstig van de leiding die zojuist helaas was doorgegraven.</span><br />
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wat volgde was een strijd tegen
de sluitingstijden van de kluswinkels om de juiste koppelstukken te vinden en
de buffer van onze waterbron. Rond een uur of 12 ’s middags was de leiding
tijdelijk gerepareerd met spullen van de lokale kluswinkel. De reparatie drupte
helaas wel en na een uur maakte het druppelen plaats voor een frisse nevel. Het
vermoeden was dat de noodreparatie het niet lang meer zou volhouden dus werd
een zoektocht langs andere kluswinkels georganiseerd om professionele
koppelstukken te vinden. Om vier uur ’s middags waren we, zoals het hoort, weer
aangesloten op het stadswaterleidingnet en kon ik een rondje doen door de stal. Ondertussen tikte het kwik van de thermometer de 39°C aan.<o:p></o:p></span></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYzEmvPKl15MEy1UaykLGSI2BBUyCRGVK55bp8BnY8G5z9-8b3LhLKWqyqNlqaArrq2N5cPlI0FVbZdto0nhmlIEMxl-rkyx56L9uenX6G9FMgJdnec-3LEC3HPbZmo9kd0ZbxQPzrA6Y/s1600/waterleiding.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYzEmvPKl15MEy1UaykLGSI2BBUyCRGVK55bp8BnY8G5z9-8b3LhLKWqyqNlqaArrq2N5cPlI0FVbZdto0nhmlIEMxl-rkyx56L9uenX6G9FMgJdnec-3LEC3HPbZmo9kd0ZbxQPzrA6Y/s320/waterleiding.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">waterleiding die op het punt staat weer te springen...</td></tr>
</tbody></table>
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Bijna alle koeien lagen te hijgen
en te zuchten en hadden geen zin om te vreten of naar de robot te gaan om te
worden gemolken. Sommige koeien zochten zelfs verkoeling door op de harde
betonvloer te gaan liggen in plaats van op de zachte matrassen. Ook werden de
waterbakken gebruikt om elkaar of zichzelf nat te spetteren in plaats van het
water op te drinken. Zonder inspanning transpireerde ikzelf alsof ik met de
fiets, in de volle zon, een hoge berg had opgefietst. Normaal betaal ik voor een sauna, nu kreeg
ik deze gratis en ongevraagd. De melkproductie leek per uur verder weg te
zakken en volgens de computergegevens zakte ook het herkauwen van de koeien
naar een historisch dieptepunt (van 480 minuten naar 340 minuten herkauwen per
dag).<o:p></o:p></span></span><br />
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Dit kon zo niet veel langer
duren. Dat was duidelijk. In plaats van elk uur, keek ik nu </span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">neurotisch</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">elke
vijf minuten op de weerapp. Er veranderde weinig. Pas morgen zou de temperatuur
iets zakken. Het enige wat restte was hoop. Hoop dat de koeien het tot die tijd
vol zouden houden… en ikzelf ook.</span><br />
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span lang="NL" style="mso-ansi-language: NL;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Na de avondwerkzaamheden snakte
ik vermoeid en met knallende hoofdpijn van de dorst naar een verfrissend drankje maar mijn oog viel op een
gierzwaluwtje dat veel te vroeg uit het nest leek te zijn gevlogen. Gevlucht
voor de hitte waarschijnlijk. Ik keek nog iets beter en zag dat het beestje nog
leefde. En... ik zag er nog veel meer. Zeven stuks. Vier levend en drie anderen waarschijnlijk
gegrepen door de poezen, gezien het bloed en de ontbrekende ledematen. Samen met Guus werden de vogeltjes weer terug in hun veel
te warme nestjes onder de dakrand gezet. Even later vlogen de gierzwaluwouders
onder de dakranden om hun kroost de vangst van die dag te voeren alsof er niets
was gebeurd. Andere zochten wanhopig naar hun kuikens, vlogen weer weg om niet meer terug te keren. Ik voelde mij machteloos en verslagen door het weer, het klimaat, de toekomst.<o:p></o:p></span></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlNWGdX7OQOnIVi57EKhJnjNVAnzcBVm7qAZ8-TZMi4JCdWvY-bo9Oikea4gOJ0EdQgJ-3J1oCMayygqGT7tY8YaXOa19uyK7qRePQV4K8j4gnkAucPv-D_pknvF-FUAhxg1gc6OwHIek/s1600/gierzwaluwkuikens.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlNWGdX7OQOnIVi57EKhJnjNVAnzcBVm7qAZ8-TZMi4JCdWvY-bo9Oikea4gOJ0EdQgJ-3J1oCMayygqGT7tY8YaXOa19uyK7qRePQV4K8j4gnkAucPv-D_pknvF-FUAhxg1gc6OwHIek/s320/gierzwaluwkuikens.JPG" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gierzwaluwkuikens</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De dagen die volgden werd het gelukkig koeler en de blik werd weer
verruimd tot over de grenzen van het eigen bedrijf en het leven in het nu weer
uitgebreid met het kijken naar de toekomst. Voorzichtig vroegen de collega
veehouders elkaar onderling hoe het de afgelopen dagen was gegaan. Bij de
meesten was het gelukkig allemaal net goed gegaan. De hitte had echter niet nog
een dag langer moeten duren. Voor één keer was iedereen het eens met elkaar. Bij een enkeling
had de hitte helaas net iets te lang geduurd en moesten er een aantal koeien
worden afgevoerd. Over de in elkaar gezakte melkproductie werd nauwelijks
gesproken maar veel over de maanden en jaren die nog komen gaan. Hoe overleven
we een volgende ‘canicule’? Welke aanpassingen maken het bedrijf
toekomstbestendig?<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
In de media las ik artikelen en discussies over of de hittegolf wel of niet
wordt veroorzaakt door klimaatverandering, of de mens wel of niet de schuldige
is van opwarming en wie wat en hoeveel moet gaan doen om verdere
klimaatverandering te temperen. Na de afgelopen hittegolf lijken deze vragen
vooral afleiding te zijn van de hoofdvraag. Want moet deze inmiddels ook niet
zijn hoe we ons aan gaan passen aan weersextremen? Aan hitte, storm,
droogte, overstromingen, koude, hagel? Alleen draaien aan de trage
klimaatknoppen lijkt niet meer voldoende te zijn. De toekomst liet zich
kort zien, eind juni 2019, ergens in het midden en zuiden van Frankrijk, is
dichterbij dan wordt gedacht en gaat wellicht langer duren dan een week.</span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<br />Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-63057243253554796722018-07-05T15:33:00.001+02:002018-07-05T15:33:58.657+02:00Weg met de verantwoorde keurmerken en lekker en gezond voedsel voor iedereen<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Sinds dat ik melkveehouder ben geworden
vraag ik mij af of ik wel geschikt ben voor dit beroep. Als veehouder moet je
niet alleen lange dagen kunnen maken maar ook een alleskunner zijn. Zo kun je
de dag beginnen met de koeien te voeren, een paar uur later met een
trekkerdealer het over duizend verschillende opties van een gierton hebben,
vervolgens een kleine reparatie aan de melkrobot moeten uitvoeren, aan het
einde van de dag met de boekhouder de jaarrekening doornemen en voordat je naar
bed gaat nog even snel in je pyjama ontsnapte pinken weer terug in de wei
drijven.<br />
<br />
Een veehouder moet niet alleen over veel kennis en kunde beschikken maar vooral
een groot incasseringsvermogen hebben. Aan onverwacht zieke koeien wen je nooit
maar is minder ingrijpend dan bijvoorbeeld de grote verschrikkelijke hagelbui
en de daarop volgende dorre droogte van 2016. In 2017 mochten wij daar de
‘vruchten’ van plukken. Of eigenlijk niet want er was nauwelijks oogst en in
een jaar tijd zagen wij een groot deel van onze reserve opgaan aan het aankopen
van ruwvoer voor onze koeien. We hadden even hard gewerkt als de voorgaande
jaren maar de bedrijfsresultaten lieten zien dat er dat jaar geen inkomen voor
ons beschikbaar was. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Er is denk ik niets meer ontmoedigend dan
hard werken en niet beloond worden. Het enige wat dan houvast geeft is de
ervaring van collega’s die zeggen dat wanneer je een dergelijk slecht jaar
‘overleeft’ het uiteindelijk wel goed komt. Sporadisch een slecht jaar hoort nu
eenmaal bij het boerenleven.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Geloof alles wat je in de media leest, behalve wanneer het je eigen
vakgebied betreft<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Maar waar ik de laatste tijd toch wel het
meest moeite mee heb is het omgaan met de publieke opinie. Zeker voor een teer
zieltje als ik. Er gaat geen dag voor bij of er wordt wel weer gekopt dat
boeren milieucriminelen, roofbouwers of dierenbeulen zijn. Vooral de ‘gangbare’
boer (wat dat ook moge zijn want ik heb er nog geen ontmoet) heeft het te
verduren. Deze zorgt voor insectensterfte, vergiftigt het milieu met glyfosaat,
doodt de bijen met pesticiden, vervuilt het drinkwater, ontbost de tropen,
zorgt voor enorme hoeveelheden CO2-uitstoot en haalt kalfjes gewetenloos bij de
moeder weg. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Wat er ook gebeurt, de landbouwsector
krijgt het op zijn bordje. Soms is de kritiek terecht maar vaak ook vaag en
ongenuanceerd en soms regelrechte ‘gekersenplukte’ onzin. De journalist doet
aan hoor maar niet aan wederhoor om zijn vooraf bedachte hypothese niet te
ondermijnen en zijn verhaal op die manier zo veel mogelijk kracht bij te zetten.
Zolang de intenties maar goed zijn mag de waarheid geweld aan worden gedaan.
Want wie is er nu tegen duurzaamheid? Ooit vertelde iemand in een interview dat
hij alles gelooft wat hij in de media leest, behalve wanneer het zijn eigen
vakgebied betreft. Inmiddels weet ik uit ervaring dat niets minder waar is en
probeer ik zoveel mogelijk oppervlakkige stukken over de landbouw te negeren.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Helaas lukt dit niet altijd want in mijn
vriendenkring op de sociale media behoren enkele veganisten die dit graag laten
zien hoeveel ze van dieren houden door zoveel mogelijk dierenleed te posten. Meestal
kan ik deze posts langs mij heen laten glijden maar af en toe worden ook deze
berichten mij teveel. Na een slapeloze nacht waarbij mijn partner een paar uur
naast een kalf heeft gelegen om deze op te warmen en te redden van
onderkoeling, kan ik sommige vegan berichten die ’s ochtend mijn newsfeed vullen
moeilijk verdragen. Een bericht waarin de melkveehouderij weer eens wordt
vergeleken met de Holocaust gaan mij dan echt een stapje te ver.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Schuldgevoel<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Zelfs tijdens het boodschappen doen word je
geconfronteerd met wijzende vingertjes. Onze supermarkt heeft sinds kort een
authentiek marktje ingericht waarin biologische producten wordt aangeboden, wat
bij de entree met schreeuwende reclames de klanten duidelijk wordt gemaakt.
Koop biologisch! Geproduceerd zonder kunstmest, chemische bestrijdingsmiddelen en
antibiotica want dat is beter! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Het probleem is dat niet wordt aangegeven
wat beter is. Wetenschappelijk is bijvoorbeeld niet aangetoond dat bio uiteindelijk
beter is voor klimaat, milieu, smaak of gezondheid. Maar zo’n label
veronderstelt indirect dat al het andere slechter is en laat mij uiteindelijk
met een schuldgevoel achter. Ik ben bulkboer: produceer melk voor de
levensmiddelenindustrie, gebruik kunstmest, chemische gewasbeschermingsmiddelen
en antibiotica. Ik ben een zondaar in de tijd waarin het goddelijke geloof is
vervangen voor een duurzaamheidsgeloof om de welvarende mens toch nog een
beetje betekenis te geven aan zijn leven. Duurzame doelen streef ik graag na
maar wel met middelen waarvan de effectiviteit op wetenschap berust en niet met
eisen die slechts een ongemakkelijke onderbuik gevoel weg nemen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNEfr8982hk0eFF3ef9oE1AdRCl7mCjPnblyrC2O6rQRYzk8A3W-GFYrjpdWkyo5SirwezPdpcD-w7o3TUjScvLN2iZY1Uji1JRskh9AW57LqkOR4JyQUJVoisbiUnGtcy7MaBCJsIOm0/s1600/rational+farmer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="742" data-original-width="960" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNEfr8982hk0eFF3ef9oE1AdRCl7mCjPnblyrC2O6rQRYzk8A3W-GFYrjpdWkyo5SirwezPdpcD-w7o3TUjScvLN2iZY1Uji1JRskh9AW57LqkOR4JyQUJVoisbiUnGtcy7MaBCJsIOm0/s320/rational+farmer.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ik zou in de supermarkt mijn schuld kunnen
afkopen door mijn karretje vol te gooien met bioproducten, fairtrade thee, Max Havelaar
koffie, beter leven vleeswaren, slaafvrije chocola, een msc-visje en onbespoten
groenten. Toch knagen al die ‘feel good’ labels aan mij. Is het niet raar dat
er alternatieve verdienmodellen voor voedsel nodig zijn? Dat er voor elk
vervuilend product tegenwoordig een groene variant is en voor een oneerlijke
een eerlijke? Moet voedsel aankopen niet alleen gaan over of het lekker en gezond
is? Veranderen die keurmerken echt de wereld? Ik heb er mijn bedenkingen bij.
Voor mij zitten er toch ook wat nadelen aan deze keurmerken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Het systeem blijft hetzelfde<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Voor mij gaat het duurzaamheidsverhaal
vooral over teveel mensen die teveel consumeren. En dat probleem lossen de
keurmerken niet op. Consumenten worden met duurzaamheid keurmerken niet
gestimuleerd tot minderen en blijven verleid tot meer aankopen. Het systeem van
meer winst maken door meer verkoop blijft bestaan. Inmiddels zijn veel
duurzaamheid labels zijn een businessmodel geworden en hebben ze allang niet
meer de oorspronkelijke functie van wakker schudden en voorlichten. Voor
supermarkten is het gewoon een extra aanbod dat hopelijk weer nieuwe klanten
naar de winkel trekt.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Keurmerken zorgen voor ongelijkheid<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Daarnaast werken de verantwoordelijke
labels sociale ongelijkheid in de hand. Rijkere mensen krijgen meer kans om
‘goed’ te doen dan de mensen met een kleiner budget. Het is onterecht dat de
groene elite haarzelf op de borst klopt van goedheid terwijl ze woont in grote
villa’s of grachtenpanden, die een vermogen kosten om ’s winters warm te
houden, ondertussen door gaat met vliegreizen voor werk en vakantie en de aankoop
van het nieuwste smartphonemodel. De bijstand ouder in een klein appartementje
met een beperkt budget, een vakantietripje naar de lokale kinderboerderij maar een
veel lagere ecologische voetafdruk wordt niet meer gehoord of gezien.
Duurzaamheid dreigt een elitaire bezigheid te worden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Compensatiegedrag maakt meer kapot dan je lief is<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Verder schijnt dat wanneer iemand een
verantwoorde aankoop heeft gedaan dit neigt te compenseren. Het wekelijks
vullen van de boodschappenmand met verantwoorde artikelen geeft het recht op
een verre vliegvakantie. Een zonnecollector op het dak maakt de aanschaf van
een jacuzzi in de tuin goed. En met het vervangen van alle gloeilampen door LED
verlichting mag een weer groter model flatscreen worden aangeschaft. Dit is geen
beschuldiging maar alleen een constatering. Een product voorzien van een
duurzaamheid label geeft geen garantie op een duurzaam effect en kan
uiteindelijk zelfs leiden tot een tegenovergesteld effect.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Het democratisch systeem brokkelt af<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Tenslotte lijkt verantwoorde consumptie moreel
goed maar ontneemt het de burger haar macht en wordt het algemeen belang van de
politiek uitgehold. In een consumptie democratie krijgen de personen met het
meeste geld de meeste stemmen. Politieke verandering hoort door iedereen
gevraagd te kunnen worden en niet door de happy few.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Wanneer we niet uitkijken, laten we ons
door de reclames (en dus het bedrijfsleven) die verantwoordelijke logo’s
aanprijzen uitleggen wat onze waarden en doelen moeten zijn. Om mensen in het
begin bewust te maken van een probleem is een verantwoord keurmerk niet erg
maar zodra het label na een tijdje een verdienmodel wordt, wordt het
bedenkelijk. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Wanneer bijvoorbeeld dierenwelzijn een
probleem is, moet een beter leven dan niet op den duur voor alle dieren gaan
gelden? Moet de overheid dan niet verlangen dat de eisen van het label in de
gangbare regelgeving wordt opgenomen? Goede regelgeving verschuift bovendien de macht van
producenten en verkopers weer naar de consument en maakt hen weerbaarder tegen een
manipulerende omgeving van reclames en uitgekiende schappenindelingen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Goede en foute boeren<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Producten met verantwoorde labels hebben
een nobel doel maar veronderstellen indirect dat er goede en slechte producten
zijn en dat er goede en slechte boeren zijn. Voor de gewone boer die zijn
uiterste best doet om een gezond product op de markt te brengen volgens alle
wet- en regelgeving is deze indirecte beschuldiging nog eens een extra last. Zeker wanneer je beter
begrijpt wat de positie van de boer is. En dat is een lastige omdat de
maatschappij alles van hem verlangd (milieu, dierenwelzijn, biodiversiteit) maar
zijn afnemer, de directe klant (de melkfabriek bijvoorbeeld) hele andere eisen
stelt. Het liefst zoveel mogelijk voor zo goedkoop mogelijk.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De boer krijgt geld voor het behagen van
zijn afnemer (de zuivelfabriek) maar niet van de consument. Maar wanneer tijdens
de teelt pesticiden worden gebruikt, wordt de boer hier op aangekeken, niet de
supermarkt of de levensmiddelenfabrikant. Terwijl wanneer een spijkerbroek wordt
verkocht met foute katoen, niet de boer maar juist de fabrikant hierop wordt
aangesproken. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De boer, die zorgt dat voedselvoorziening
voor de consument alleen nog maar een ritje naar de supermarkt is en niet meer
een dagtaak, zou graag willen voldoen aan alle extra eisen die de maatschappij
stelt maar kan dit nauwelijks omdat hij niet in die positie is. Wanneer hij
hier continu op wordt aangesproken, raakt deze ontmoedigd. Veranderen kan hij
niet alleen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ideeënuitwisselingen op basis van wederzijds respect<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Omdat duurzaamheid iedereen aangaat, kan
duurzaamheid alleen worden bereikt door te beseffen dat de hele keten, van
producent tot consument en van burger tot overheid verantwoordelijk is. Met
elkaar beschuldigen via schreeuwsessies in de (a)sociale media komen we er
niet. Alleen samen, via ideeënuitwisselingen op basis van wederzijds respect,
kunnen grote stappen worden gezet. Zodat </span><span style="font-family: Georgia, serif;">uiteindelijk</span><span style="font-family: Georgia, serif;"> </span><span style="font-family: Georgia, serif;">duurzaamheid gangbaar
wordt en keuzes in de supermarkt alleen nog maar hoeven te gaan over of voedsel
lekker en gezond is.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-61756820657570399212017-10-13T16:27:00.000+02:002017-10-13T16:27:01.170+02:00Glyfosaat (niet) voor dummies<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Sinds een aantal jaar probeer ik de
‘never-ending-story’ over glyfosaat te volgen. Want als eenvoudige boerin die
ook wel eens glyfosaat gebruikt, wil ik graag weten waar ik aan toe ben. Loop
ik daadwerkelijk gezondheidsrisico en breng ik nu wel of niet schade aan het
milieu toe?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Omdat sommige lezers misschien denken:
glyfosQUOI? Eerst een korte samenvatting over dit omstreden gewasbeschermingsmiddel/landbouwgif.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Monsanto<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Glyfosaat werd 40 jaar geleden door
Monsanto op de markt gebracht onder de naam RoundUp als onkruidbestrijder. Het
werd verkocht als het ideale gewasbeschermingsmiddel voor de landbouwer want de
werkende stof zou alleen inwerken op planten (is dus ongevaarlijk voor mensen),
lost op in water (dus hoopt niet op in vetweefsel van mensen) en omdat het
biologisch afbreekbaar is, zou het niet ophopen in de bodem. Aanvankelijk was
het product behoorlijk kostbaar maar sinds in 2000 het brevet is vervallen en
elke fabrikant het product mag maken, zijn de prijzen gedaald en is het gebruik
ervan aanzienlijk toegenomen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Om toch nog te verdienen aan glyfosaat
ontwikkelde Monsanto daarom genetisch gemodificeerde zaden die resistent zijn
tegen glyfosaat (alleen in Nederland zijn de zaden genetisch gemanipuleerd) zodat
ook tijdens de groei van het gewas kan worden gespoten met Roundup. Het gewas
groeit verder en de onkruiden sterven af.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Waarschijnlijk groeide hierdoor het schijnbare
perfecte gewasbeschermingsmiddel in 40 jaar uit tot het symbool van zo’n beetje
alles wat mis is met de landbouw en vooral Monsanto: groots, giftig en
Amerikaans.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Glyfosaat: waarschijnlijk kankerverwekkend<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Voor de linkse, biologische lobby was het
daarom in het voorjaar van 2015 groot nieuws dat de IARC (internationaal agentschap
voor kankeronderzoek) in opdracht van de WHO een beoordeling deed en concludeerde
dat glyfosaat waarschijnlijk kankerverwekkend is voor de mens. Glyfosaat werd
ingedeeld in de klasse waarin ook mosterd, rood vlees en ’s nachts werken vallen.
Belangrijk is om te weten dat een IARC-evaluatie zich beperkt tot de vraag of
een stof wel of niet kanker kan veroorzaken zonder een uitspraak te doen over
de mate van blootstelling die bij de mens hiervoor nodig is. Het wijst op een
gevaar maar zegt niets over het risico.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Paracelcus: Alles is giftig, de dosis maakt het vergif<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De klassering ‘waarschijnlijk
kankerverwekkend’ was in ieder geval genoeg reden om voor verschillende
instanties de stof glyfosaat nog eens te herevalueren. En zo beoordeelden in de
herfst van 2015 de EFSA (Europese agentschap voor voedselveiligheid) en in het
voorjaar van 2016 de JMPR (Joint Meeting on Pesticide Residus, comité van de
WHO) dat bij een normale blootstelling aan glyfosaat er geen risico is voor de
mens. Alleen bij een onrealistisch hoge doseringen is er een gevaar op
tumorvorming. En ook het ECHA (het Europees chemieagentschap) vindt in het
voorjaar van 2017 de stof veilig voor gebruik.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Inmiddels is er echter ook een ‘discussie’
losgebarsten tussen de IARC en de Europese agentschappen waarbij over en weer
verwijten worden gemaakt over partijdigheid en slecht onderzoek. Zo zou de EFSA
teveel beïnvloed zijn door de industrie omdat ze onderzoeken gebruikt die door
de industrie zijn aangeleverd (die voldoen aan protocollen en richtlijnen om onafhankelijkheid
te waarborgen) en door Monsanto rapporten hebben laten 'ghostwriten'.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De IARC daarentegen schijn gebruik te hebben gemaakt van
een technisch expert die tevens een milieuactivist blijkt te zijn en in de
week dat de IARC bekend maakte dat glyfosaat waarschijnlijk kankerverwekkend is
een contract tekende met een advocatenkantoor die Monsanto aanklaagt. Bovendien
heeft de IARC bij de beoordeling een langdurig onderzoek onder 89.000
Amerikaanse boeren en hun gezinnen die werken met glyfosaat buiten beschouwing
gelaten. Dit onderzoek toonde geen relatie tussen het gebruik van glyfosaat
en kanker. De resultaten waren wel bekend maar nog niet gepubliceerd en daarom
niet meegenomen in de evaluatie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Groeiende wantrouwen<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Hoe langer ik het internet afscroll, in
de oceaan van (mis)informatie, in de illusie kennis te vergaren, realiseer ik
mij meer en meer dat de informatie die ik krijg voorgeschoteld niet allemaal even
onafhankelijk en betrouwbaar is. Dat geldt net zo goed voor de informatie van
de NGO's en activisten als voor de gewasbeschermingsmiddelenindustrie maar geldt
tevens voor de bron van informatie, het internet.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De multinationals zijn het kwaad van de
wereld die alleen uit zijn op winstbejag en het liefst de wereld willen
vergiftigen met hun chemische producten en vertellen dat het allemaal wel
meevalt. En organisaties als Greenpeace en Foodwatch bestaan voor een heel
groot deel bij de gratie van 'alternatieve' producenten zoals de biologische
industrie, die hun winstmodel hebben gebaseerd op angst voor conventionele producten.
Ze spelen in op het wegvallen van de angst voor de duivel en de priester en
vervangen dit onbehagen door te wijzen op mogelijke gevaren van GMO en
glyfosaat.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Maar ook de informatie van voorheen
betrouwbare media is niet meer geloofwaardig. Omdat het voornamelijk belangrijk
is of een lezer klikt op een artikel, zodat er reclame-inkomsten mee
gegenereerd kunnen worden, is de inhoud minder relevant geworden en gaat het
voornamelijk om de emotie van de lezer aan te spreken. De kop ‘Landbouwgif in
ijsjes van Ben & Jerry's’ zal de meer kliks en inkomsten genereren dan de
kop: ‘Ben & Jerry’s stelt dat een kind van 35 kilo zo’n 145.000 porties ijs
per dag moet eten om de limiet van het Amerikaanse Environment Protection
Agency te bereiken’.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Daarnaast wantrouw ik de zoekresultaten van Google. Het schijnt dat algoritmes aan de
hand van mijn zoekgedrag, likes en shares bepalen welke
resultaten ik te zien krijg. Merkwaardig genoeg krijg ik steevast als eerste
resultaat een advertentie van Greenpeace, met de oproep een petitie ‘STOP
glyfosaat’ te tekenen. Ook wordt geen onderscheid gemaakt tussen blogs van ‘iemand
die ook wel eens wat schrijft’ en wetenschappelijke artikelen van
onderzoeksinstituten. Die verschijnen in willekeurige volgorde in de lijst met
zoekresultaten. Gefrustreerd klik nog even door in mijn internetbubbel en geef
dan mijn zoektocht naar de waarheid over glyfosaat op. Ik raak verward en
uitgeput. Ik kan niet voor maar ook niet tegen een verbod van glyfosaat zijn.
Ik weet het gewoon niet en laat de beoordeling maar over aan deskundigen. Glyfosaat
is niet voor dummies. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De enige conclusie die ik kan trekken is </span><span style="font-family: Georgia, serif;">dat we een
monster van wantrouwen aan het creëren zijn en vraag me af of we realiseren welke
gevolgen dit met zich meebrengt. Wat blijft er van de democratie over wanneer
we geen gezamenlijke feiten meer hebben maar iedereen zijn eigen mening
onderbouwt met zijn eigen feiten?</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De dosis wantrouwen maakt iets giftig<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">In het geschapen klimaat van wantrouwen
weet de kersverse Franse minister van ecologische transitie Nicolas Hulot het
wel. Een aantal weken geleden heeft hij te kennen gegeven dat Frankrijk tegen
zal stemmen wanneer in de Europese Commissie om hernieuwde toelating van
glyfosaat zal worden gestemd. En verder…dat ongeacht wat de uitkomst van de
commissie is, het gebruik van glyfosaat vanaf 2022 in Frankrijk verboden zal
zijn. Het wel of niet verbieden van glyfosaat gaat allang niet meer over de risico’s
en zekerheden maar is politiek geworden. Waarbij één ding zeker is: een verbod
zal de Franse minister zeker populairder maken. Want de angst is behoorlijk groot onder de Franse bevolking. Wellicht omdat de woorden glyfosaat en 'waarschijnlijk kankerverwekkend' onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden in de
Franse media.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Voor veel Franse boeren betekent het
verbod dat een belangrijk gereedschap bij het bestrijden van onkruid wordt
afgenomen en hun concurrentiepositie met het buitenland zal worden verzwakt. Alternatieven
zijn in elk geval minder effectief en duurder. Daarnaast is het maar de vraag
of het gebruik van alternatieven minder schadelijk zijn voor het milieu en de
gezondheid. Maar hierover wordt in de media nauwelijks verslag gedaan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Uit voorzorg: schoffelaars gezocht voor 2022<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Omdat ondanks het aangekondigde verbod op
glyfosaat het onkruid helaas wel blijft doorgroeien, zoek ik uit voorzorg voor
2022 alvast een leger schoffelaars die bij ons het onkruid willen wieden. Omdat
schoffelen een soort van mediteren is, zal het worden aangeboden als een
leef-in-de-kracht-van-het-nu cursus om rust en ontspanning te bieden aan mensen
die uitgeput raken in dit tijdperk van informatieoverload. De training zal voor
iedereen toegankelijk zijn, waarbij de focus ligt op doen en vaardigheid
ontwikkelen door herhaling. De oefeningen zullen binnen een week worden
uitgebouwd van drie naar twaalf uur per dag oefenen. Uiteindelijk zullen de
oefeningen leiden tot een ontwikkeld inzicht hoe je met jezelf omgaat en welke
effecten dit heeft op de natuurlijke omgeving. Voor wie na een week tot inzicht komt dat er
toch weer onkruid gaat groeien en zich afvraagt waar hij mee bezig is geweest
is er een existentiële vervolgcursus mogelijk.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Het wordt vast een groot succes. Ook ik
heb vertrouwen in de toekomst.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMu8Aqbe23EqrTlxytA-STLq59e0-MrijQQcBaXW-1SbpR4eWyrGqetRBuGGG8yz11_QlFFB1hvhwFUsqQE2JbsqL-SQd6Y4iLDO5SUYQAZeNZ41zvxYM4UNkGtlMT79j6T3xR3K1hsbE/s1600/glyfosaat.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="386" data-original-width="413" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMu8Aqbe23EqrTlxytA-STLq59e0-MrijQQcBaXW-1SbpR4eWyrGqetRBuGGG8yz11_QlFFB1hvhwFUsqQE2JbsqL-SQd6Y4iLDO5SUYQAZeNZ41zvxYM4UNkGtlMT79j6T3xR3K1hsbE/s320/glyfosaat.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">glyfosaat, niet voor dummies</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-62930955699857950012017-05-16T07:43:00.000+02:002017-05-16T13:10:51.407+02:00Serendipiteitskaart, of wat je zoal vindt wanneer je op zoek gaat naar jezelf<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Daar stond hij dan. Aangekondigd maar
toch onverwacht, kwam een van mijn vorige werkgevers op bezoek om een paar
dagen hulp op de boerderij aan te bieden. Iemand van wie ik veel heb geleerd op
zowel professioneel als persoonlijk vlak en heb leren kennen als een
innovatieve, gedreven, veeleisende maar ook betrokken persoon. Na verkoop van
zijn bedrijf zoekt hij zijn ex-werknemers nog af en toe op, zelfs wanneer ze
naar Frankrijk zijn verhuisd.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">We hadden elkaar al meer dan vijftien
jaar niet gezien en hij vond dat ik niets was veranderd. Ik vond hem ook niet
veel veranderd maar wel een stuk groter dan in mijn herinnering. Omdat je tegen
een volwassen man niet zegt dat je hem zo groot vindt geworden, stamelde ik dus
maar iets van: ‘Leuk je weer te zien’ en ‘Goede reis gehad?’. Onze hond was
minder geremd en sprong ongegeneerd vrolijk tegen hem aan en beet hem,
liefkozend bedoeld, in één van zijn armen. De vier tandafdrukken waren gelukkig
snel weer verdwenen maar de directheid werd gewaardeerd want de dagen die erop
volgden werden ze een onafscheidelijk duo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Mijn gedachten dwaalden af naar meer dan
vijftien jaar geleden. Tijdens mijn sollicitatie gesprek werd gevraagd wat ik
over vijftien jaar bereikt wilde hebben. Op dat moment was een dromerig
‘Gelukkig zijn’ natuurlijk niet het gepaste antwoord. Dus zei ik met vol
overtuiging dat ik een wereldberoemde bouwfysisch adviseur in Nederland wilde
worden en ik dacht dat dit bedrijf de juiste omgeving bood om mij daarbij
vooruit te helpen. Vanzelfsprekend werd ik gelijk aangenomen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Hoe kon het zo anders lopen?<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De vraag is dan natuurlijk hoe het dan komt
dat ik meer dan vijftien jaar later een boerin in Frankrijk ben, die dagelijks
koeien voert en met de laarzen en overall aan stront weg schuift om het nog een
beetje proper te houden. Hoe kon het zo anders lopen? Een fusie, een coaching
traject, een andere werkgever en weer een overname verder deed mijn missie om
wereldberoemd, (inmiddels) duurzaam bouwen adviseur te worden wankelen. Ik had
het idee meer met mijn positie bezig te moeten houden dan met mijn vak. In een
wereld waarin assertiviteit een pré is, had ik het idee niet mijzelf te kunnen
zijn als een van nature introverte persoonlijkheid. Het lukte mij wel mezelf
staande te houden maar ik had het idee dat ik mezelf langzaam aan het verliezen
was. Toch bleef ik mij krampachtig vasthouden aan de ambitie die ik me ooit had
gesteld. Op eigen benen staan, een eigen inkomen, zelfstandig zijn. Alsof er
geen andere wegen waren om het leven te bewandelen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De keuze van een weer een
bedrijfsovername in het vooruitzicht of een boerderij in Frankrijk gaf
aanleiding het roer eens flink om te gooien en in een rustgevende groene
omgeving te (her)ontdekken wie ik nu werkelijk was. Als compensatie voor het
inleveren van een luxe en veilig leven zou ik dichterbij de natuur en het ritme
van de seizoenen volgend, 's avonds bij de warme houtkachel het leven kunnen
overpeinzen en mijzelf weer terugvinden. Zoals zelfhulpboeken en magazines mij
deden beloven.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Echte romantiek moet een beetje nep zijn<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ik ontdekte er veel maar vooral dat ‘back
to the basics’ of terug naar de natuur alles behalve romantisch is. Een huis
verwarmd op twee houtkachels wordt al snel een corvee van hout kloven en stof
wrijven terwijl je wilt uitrusten en vooral een kleding probleem. Dicht bij de
kachel is een t-shirt zelfs te warm en twee meter daar vandaan is een dikke
trui al snel te koud. Eten uit eigen tuin blijkt vooral eindeloos veel onkruid
trekken. En het leven volgens het ritme van de seizoenen is vooral het angstvallig
afwachten van de volgende storm waarbij de stroom kan uitvallen, het ondergaan
van de volgende droogte waarbij de oogst wordt gehalveerd of extreem lange
dagen maken om voor de volgende regenbui het land ingezaaid te krijgen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Een authentiek leven is pas echt
romantisch wanneer het een beetje nep is. Een houtkachel is pas aangenaam
wanneer het slechts dient ter ondersteuning van de centrale verwarming. Een
maaltijd met zelfgeteelde groenten wordt pas echt lekker wanneer die kan worden
aangevuld en op smaak worden gemaakt met eten uit de supermarkt. Een avond in
het schemerlicht van een kaars doorbrengen is pas fijn wanneer je weet dat je
aan het eind van de avond bij elektrisch licht je tanden kunt poetsen in de
badkamer.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De grillen van de natuur werden voor mij
voornamelijk lessen in nederigheid. Je kunt wel plannen voor het weekend alles
gezaaid te willen hebben maar wanneer het gaat regenen en het in het weekend
stralend weer wordt, is het toch beter die leuke fietstocht te vervangen door
een lange zit op de trekker. Ondanks dat ik mij suf plande en mijn best deed,
bleek het leven allesbehalve maakbaar en kon het onverwachte gebeuren waarbij
het vooral belangrijk was flexibel te zijn en mij aan te passen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Zelfinzicht is ook het belang inzien van de verbinding met de ander<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">En de verwachting mijzelf te vinden liep
natuurlijk uit op niets. Nadat, na een lange tijd alle stemmen in mijn hoofd van
anderen waren uitgepraat en ik hoopte mijn eigen stem te horen, hoorde ik
niets. Wel een heerlijke rust maar niet hetgeen wat ik zocht. Er was niets dat
in mij riep ‘ wanneer je dit doet dan is het goed’.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Er was alleen een stem die zei dat de
gedachte van een vaststaand zelf eigenlijk alleen maar een beperking is om
verder te komen. Het gaat er niet om om jezelf te vinden en te weten waar je
goed of slecht in bent maar vooral om het krijgen van inzicht waarop anderen
jou hebben gemaakt tot wie je bent, hoe je verbonden bent met die ander en hoe
deze verbinding telkens kan veranderen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">De autonomie die ik altijd nastreefde met
een eigen baan en zelfstandig zijn transformeerde langzaam naar een besef van
het belang verbinding met de ander en dat het niet erg is om afhankelijk te
zijn (bijvoorbeeld samen een boerderij te hebben in plaats van absoluut een
eigen inkomen willen hebben). Een gedachte die paradoxaal een gevoel van
vrijheid opleverde. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Serendipiteit<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">En zo werd de zoektocht naar mijzelf een
dwaalspoor dat een hoop antwoorden gaf op vragen die ik anders nooit gesteld
zou hebben. Serendipiteit schijnt dat genoemd te worden. Iets onverwacht vinden
terwijl je op zoek bent naar iets anders.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Zo bleek mijn vorige werkgever een man
van niet alleen maar mooie woorden maar ook een van daden. In enkele dagen tijd
werden door hem vele klussen geklaard waar we zelf niet aan toe waren gekomen.
Een afrastering werd gesloopt, een hekwerk werd afgemaakt en weer een ander
vrijgemaaid van onkruid. En dat alles met een hond die regelmatig aan zijn
broekspijp of arm hing.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "georgia" , serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Inmiddels is hij weer verder getrokken.
Hij liet een kaart van deze omgeving achter waarop onze woonplaats staat omcirkeld
met een dikke stift. Vanwege de schaal staan veel wegen niet op de kaart
aangegeven dus ik vrees dat ik alleen nog meer zal verdwalen. De kaart zal mij niet naar huis leiden maar, mits ik er
open voor blijf staan, waarschijnlijk wel naar serendipiteit.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6buQNxE4J85DcedpSQU1LYS3aJU7q0ThpIqegC4LXopRg_0yf0jVXw7DzNYMc0javxQsiLhmI0TXRnw3i-nnA2V9Vb0l3Oo8kJWQFpPD3cgG5UN3RMDsQPuc7XBy_BGna_68BBEX8l3k/s1600/kaart.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6buQNxE4J85DcedpSQU1LYS3aJU7q0ThpIqegC4LXopRg_0yf0jVXw7DzNYMc0javxQsiLhmI0TXRnw3i-nnA2V9Vb0l3Oo8kJWQFpPD3cgG5UN3RMDsQPuc7XBy_BGna_68BBEX8l3k/s320/kaart.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-33251863514901009892017-01-15T21:41:00.000+01:002017-01-15T21:41:59.505+01:00Reflectie in de metro<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Aan het einde van
2016 legden wij ons vijfjaarlijkse bezoek aan Parijs af om ons paspoort te
vernieuwen. Het is dan vooral een uitdaging om een Franse fotograaf te vinden
die een pasfoto weet te maken volgens de Nederlandse instellingen. Blijkbaar
hebben Hollandse kaaskoppen een zo afwijkende vorm dat we aparte instellingen
nodig hebben. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Tijdens dit
vijfjaarlijks bezoek worden mijn zintuigen behoorlijk uitgedaagd. Thuis op de
boerderij ben ik gewend aan het beperkte scala van geuren zoals natte hond, koeienmest
of ranzige melk. Verder is het, waar je ook kijkt, groen, grijs of blauw. Af en
toe hoor je een vogeltje fluiten, een hond blaffen of een koe loeien. Zorgeloos
kun je je zintuigen blootstellen aan de prikkels van het leven.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">In Parijs wordt
je wanneer je dit doet, bedwelmd door een mix van geuren die varieert van
opgedroogde urine in de metrogangen en uitlaatgassen op straat tot exotische
kookluchten uit een sushi-restaurant en een mengelmoes van de meest dure
parfumluchten van flanerende toeristen op de Champs Élysée. Ook van het zicht
en het gehoor wordt veel gevraagd. Van alle kanten kun je worden aangereden, tegen
een groepje mensen aanbotsen die opeens besluiten een selfie te maken, hoor je
remmende auto’s, muzikanten uit de metro en sirenewagens die af en aanrijden
naar ziekenhuizen of mogelijke terroristische aanslagen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Maar het meest in
het oog springend zijn toch wel de reclameboodschappen. Overal waar je kijkt
zie je posters met de laatste trend op het gebied van koptelefoons, koffie sensatie
apparaten of evenementen die je niet mag missen. Geen enkele kale muur of zuil
is onbeplakt en schreeuwt om je aandacht. Daarnaast wordt je op de toeristische
plekken belaagd door straatverkopers die voor onwaarschijnlijke lage bedragen
selfiesticks en miniatuur Eifel torentjes aanbieden. Een moment waarbij je even
rustig voor je uit kunt staren om te mijmeren over het leven is er niet bij.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Geen wonder dat
iedereen of strak voor zich uit kijkt of naar beneden staart, verdiept in zijn
smartphone. De vraag is of je door het laatste minder wordt afgeleid.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-right: -54.6pt;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Volgens Tristan Harris (voormalig productfilosoof
bij Google en oprichter van de website http://www.timewellspent.io/) zijn applicaties
en websites zo ontworpen dat ze zoveel mogelijk onze aandacht trekken en ons
verslaafd maken. Omdat bij elke check van je telefoon het een verrassing is of
je een nieuw bericht of notificatie hebt ontvangen is onze smartphone een gokkast
geworden. Met als hoofdprijs een like van een vriend of een retweet van een bericht.
<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-right: -54.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-right: -54.6pt;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Daarnaast wordt via de websites die we aanklikken door
grote bedrijven onze aandacht ongemerkt en ongevraagd doorverkocht en afhankelijk
van onze muisklikken in het verleden krijgen we berichten te zien die worden
bepaald door de algoritmes van dezelfde grote bedrijven. Hierdoor en doordat we
op sociale media en fora toch mensen of sites opzoeken die hetzelfde roepen als
wij <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-right: -54.6pt;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">dreigen we langzaam onze aandacht en het contact
met de werkelijke wereld te verliezen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-right: -54.6pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="NL">Matthew Crawford waarschuwt
in zijn boek ‘The world beyond your head’ dat </span><span lang="NL">de
werkelijkheid op deze manier steeds verder wordt vervangen door een virtuele
realiteit. Een idyllische wereld die zich aanpast aan onze wensen en waarin de
frustraties en conflicten van het werkelijke leven niet bestaan. Ieder beleeft hierdoor
zijn eigen internet filter bubbel waardoor we geen aandacht meer hebben voor de
concrete dingen en mensen om ons heen.</span><span lang="NL"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Dat dit jammer is, blijkt bijvoorbeeld wanneer je in de
Parijse metro stapt. Voorheen had ik tijdens deze korte ritjes nog wel eens
leuk oogcontact met een knappe Fransman. Met een beetje geluk speelde een metromuzikant
een cover van Une Belle Histoire totdat bij de volgende halte moest worden
uitgestapt om weg van het leven verder te bewandelen. Ondergrondse metroritjes waren
extra spannend vanwege de reflectie van de metroramen. Oogcontacten losten
langzaam op in een dagdroom door de naderende verlichting van de volgende
halte.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLNNU2tErLP2QkjkgfK4__kJslBsuhEsMQr5ypeYidTJ0QaPgHyWS-fLo3gyzvsff_ipQec0jrXsWdULgeXjMgnSSo4PT_gCJASlbkSKLvxoG1uEVnIL-5oTrrwDcYb7kv2CGj84Iy4JI/s1600/metroraam.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLNNU2tErLP2QkjkgfK4__kJslBsuhEsMQr5ypeYidTJ0QaPgHyWS-fLo3gyzvsff_ipQec0jrXsWdULgeXjMgnSSo4PT_gCJASlbkSKLvxoG1uEVnIL-5oTrrwDcYb7kv2CGj84Iy4JI/s320/metroraam.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Maar wanneer ik nu door de metrogangen zoef en in de
weerspiegeling staar, zie ik slechts dat de blikken van de charmante
Fransmannen zijn gericht op hun telefoontjes. Wanhopig vraag ik me af of die
internet filter bubbels nog zijn door te prikken. En of we ons er genoeg van
bewust zijn dat onze keuzevrijheid wordt bepaald door een handvol grote
bedrijven en dat we onze aandacht (die ongemerkt handelswaar is geworden) voor
elkaar langzaam aan het verliezen zijn. Misschien dat we maar eens moeten beginnen
met het beperken van reclame op het internet en op de muren.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Terwijl ik naar buiten staar, worden de spiegelingen in
de metroramen langzaam vervangen door het zicht op de levensgrote
reclameposters van de volgende halte. Zonder dat ik er controle over heb, wordt
mijn aandacht volledig opgeslokt door een reclame over vis. Ach, waar maak ik
me eigenlijk druk over?</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNEA5SQFfC_qX2Ya0ZkUUnnN7zTr-uybAAPPPkO7tmw_oxvhgQSCz4e7xgF21rJCOZHgWLUhCLOXRTNOjlBGeKTNhlVtDDiU_Bg_O-C_t-5zA_43YycCgHbs9nVV-BeN6yC_NTHkdUcwU/s1600/visreclame.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNEA5SQFfC_qX2Ya0ZkUUnnN7zTr-uybAAPPPkO7tmw_oxvhgQSCz4e7xgF21rJCOZHgWLUhCLOXRTNOjlBGeKTNhlVtDDiU_Bg_O-C_t-5zA_43YycCgHbs9nVV-BeN6yC_NTHkdUcwU/s320/visreclame.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-39304228057158907602016-09-25T22:30:00.002+02:002016-09-25T22:30:49.884+02:00Vluchtgedachte<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Een paar dagen geleden was het weer zover. De schok van
de onvermijdelijke overgang van zomer naar herfst. Deze keer niet alleen
ingeluid door een temperatuurval van 30 naar 13 graden maar tevens door honderden
zwaluwen die zich verzamelden op de telefoonlijnen langs de randen van de weg.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Mijn gedachten dwaalden af naar het begin april toen de
eerste zwaluwen aanvlogen en ik blik terug op het lief en leed dat we de
maanden die erop volgden samen hebben gedeeld. Het gezellige gekwetter van de
zwaluwen in de kalfjesstal om elkaar het hof te maken en het kunst en vliegwerk
om de kommetjes onder het plafond boven dezelfde kalfjes te herstellen en te
perfectioneren met leem, koeienhaar en hooi zal ik de komende maanden missen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Het was een lastig voorjaar niet alleen voor de zwaluwen
maar ook voor de boeren. Het hield maar niet op met regenen wat tot gevolg had
dat insecten waarvan deze vogeltjes leven niet uitvlogen en sommige zwaluwtjes
uit de lucht vielen vanwege de honger. Wij zagen dit met lede ogen aan en
smachten elke avond naar een meteo waarbij een weervenster van minimaal een
paar dagen zonder regen zou worden voorspeld. Zodat we het land konden bewerken
om mais te zaaien. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Begin mei bereikte ons eindelijk het zo geliefde weervenster
met een paar dagen stralend weer. De zwaluwen scheerden door de lucht, vlogen
hun buikjes vol en legden nestjes vol met eieren terwijl de trekker dag en
nacht op het land heen en weer reed om het zaad op tijd de grond in te krijgen
en tussendoor ook nog eens hectares voorjaarsgras maaide om in te kuilen. Net
voor de volgende regenperiode was alles op tijd klaar. Nu begon het wachten op
de volgende zonnige periode om te hooien en op de eerste zwaluwkuikentjes die uit
het ei zouden kruipen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ook deze periode duurde weer langer dan gewenst. Het gras
groeide angstaanjagend hoog, we organiseerden ’s avonds tijdens het koeien
halen mudmaster events en de eerste jonge zwaluwen kropen uit hun ei om zich op
te maken voor hun eerste vlucht. Dat dit niet zonder gevaar is, bleek uit het
hoopje veertjes dat ik vond die avond. Deze lag uitgespreid rond de tevreden
snorrende poes op de hooibaal voor de uitgang van de kalfjes stal.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw3vrp35KPFOZqKJiaKU5lF_PPRSthVRlZ_h127uaG4vjbzguILqh10_pn4pcvIZSa0FFteTnPKOzHVdLD65mi1qLF7wfr67I-0aLKE4YQ8YouWxw1n6aGsa-qAzNHUo3VkisP59OV7CQ/s1600/zwaluw.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw3vrp35KPFOZqKJiaKU5lF_PPRSthVRlZ_h127uaG4vjbzguILqh10_pn4pcvIZSa0FFteTnPKOzHVdLD65mi1qLF7wfr67I-0aLKE4YQ8YouWxw1n6aGsa-qAzNHUo3VkisP59OV7CQ/s320/zwaluw.JPG" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">jongen zwaluwen die gevoederd worden door hun ouders</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Toch waren we tevreden omdat de mais was opgekomen zodat
het komende jaar er waarschijnlijk geen tekort zou zijn aan ruwvoer voor de koeien.
Totdat een grote verschrikkelijke hagelbui dit vooruitzicht aan pap sloeg.
Binnen een half uur waren alle maisplantjes door hagelstenen zo groot als
duiveneieren verpulverd en konden we volgens een landbouwdeskundige weer
overnieuw beginnen met zaaien.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">We bestelden het zaad direct omdat je niet zomaar 30
hectare maiszaad uit de schappen van een supermarkt trekt. Binnen een week
werden de zaadjes geleverd en liggen daar nu nog steeds te wachten om gezaaid
te worden. Het bleef namelijk nog weken regen waardoor het land te drassig was om
bewerkt te worden. De zwaluwen hadden het ook moeilijk en stelde een tweede leg
nog even uit. De kapotgeslagen maisplantjes waren uiteindelijk veerkrachtiger
dan iedereen dacht. Heel voorzichtig groeiden er weer nieuwe blaadjes uit het
overgebleven prutjes groen en begonnen de plantjes tot grote vreugd weer echte
maisplanten te worden.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Nu nog mooi weer en dan was iedereen tevreden. Dan konden
de zwaluwen aan hun tweede leg beginnen en wij met het maaien van het hooi. En
zo geschiedde begin juli. Dagen lang werd er van vroeg tot ’s avonds laat het
gras, dat langer en stengeliger was dan ooit, tot mooie balen geperst. De lange
dagen eindigden in zwoele zomeravonden op het terras dat uitzicht bood over het
weiland met het schouwspel van de steeds groter wordende groep zwaluwen die door
de lucht zweefden en scheerden op jacht naar insecten. Totdat de zon achter de
horizon verdween en plaats maakte voor een wolkeloze sterrenhemel.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="NL">Na een maand droogte en hitte begonnen we toch langzaam
weer te smachtten naar een zomerse onweersbui. Zowel de mais als het gras waren
inmiddels gestopt met groeien. Te droog en te heet. Laag vliegende zwaluwen en
donkere wolken en zelfs de Franse meteo kondigden onweersbuien aan. Maar helaas
vlogen de zwaluwen telkens weer omhoog </span><span lang="NL">en trokken de wolken </span><span lang="NL">telkens o</span><span lang="NL">ver. Of stapelden ze zich op in onze gedachten terwijl de regen kilometers
verderop viel.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Dat de graanoogst
begin augustus maar 20% was van de normale opbrengst, vanwege de hagelschade,
was minder pijnlijk dan een opmerking van een van onze gasten: Of we dit jaar
dwergmais hadden gezaaid?<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Terwijl sommige
zwaluwen in half augustus nog aan een derde leg begonnen, reed ik elke dag
langs de maisvelden of ik toch niet stiekem een onverwachte groeicurve kon
ontdekken. Het enige wat ik ondekte was dat de mais vroeger dan ooit bloeide,
waarmee tevens het definitieve einde van de groei was aankondigd.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Eind augustus
begon de mais te pieken, werden de bladeren langzaam geel, vloog een derde leg
zwaluwen uit en was er nog steeds geen regen gevallen. Half september de mais
rijp voor de oogst begon het eindelijk even te regenen en vlogen de zwaluwen
hun buikjes vol voor het vertrek naar Afrika. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Terwijl de maisopbrengst
lager is dan ooit (50%) en we een probleem van een paar maanden ruwvoer tekort
hebben, hoor ik de verzamelde zwaluwen druk tegen elkaar kwetteren op de
telefoonlijnen. Opgewonden over de lange reis die ze voor de boeg hebben. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Even speel ik met de gedachte ook mijn vleugels uit te
slaan. En weg te vluchten naar het veilige kantoor van vroeger waar het niet
uitmaakte wat voor weer het was. Waar je alleen last had van een donderpreek
van een eigenzinnige architect of het altijd zonnige humeur van een collega. Waar
het noodlot niet bestond en de illusie heerste dat het leven maakbaar is en het
wel goed komt als je maar goed je best doet.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Of weg te vluchten naar het vrolijke leven op de sociale media
waar iedereen happy is, zijn beste ik laat zien en waar elk probleem met een
tegeltjeswijsheid wordt opgelost. Zoals: ‘Life begins at the end of your comfortzone’.
Nou volgens mij begint daar juist de ellende. Of: ‘Achter de wolken schijnt de
zon’.... euh...snakten we na twee maanden droogte niet naar een druppel regen?
Nee, mijn smartphone als niet-farmaceutische antidepressiva helpt nu even niet.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Toch laat één tegelspreuk me echter niet los: 'Het glas
is het leukst als het leeg is. Dan kun je zelf bepalen waarmee te het gaat
vullen.' </span></span><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Daar zit wel iets in. En zo aanvaard ik het noodlot en besluit
ik niet te vluchten. En ga ik de confrontatie met de grillen van het weer aan.
Vanavond vul ik het glas met de voor- en de tegenspoed van het leven dat, in
dit geval naar goed Frans gebruik, een diep rode kleur heeft.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Wat zal ik lekker slapen vanacht. </span><o:p></o:p></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-1107543150865197082016-05-02T22:35:00.001+02:002016-05-02T22:35:56.116+02:00Het weekenddrama van De krekel (of eigenlijk cicade) en de Mier<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Cultuur, met een hoofdletter C, staat hoog aangeschreven in Frankrijk. Al
vroeg worden kinderen vertrouwd gemaakt met cultuur. Zo maakte Rocco al in de
kleuterklas tijdens de tekenlessen kennis met de schildertechnieken van
artiesten als Pollock, Van Gogh of Mondriaan. En droeg hij, toen hij pas vier jaar
oud was, een gedicht voor toen ik ontwaakte op moederdag. Op school in het
geheim ingestudeerd dus dat was een ontroerende verrassing. Ik had tot dat
moment Rocco nog nooit Frans horen praten en wanneer dat dan meteen Franse
poëzie is, kan een hart kan niet genoeg smelten.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Tegenwoordig is mijn hart aardig bekoeld vanwege de Franse poëzie. De gedichten
worden namelijk allang niet meer in het geheim op school geleerd maar worden opgegeven
als huiswerk. Waar ik in het verleden pas huiswerk meekreeg toen de meester
dacht dat wij dit zelfstandig konden doen (zo rond een jaar of tien), wordt in
Frankrijk (in ieder geval op ons dorpsschooltje) al vanaf het zesde jaar huiswerk
meegegeven. Na elke lange schooldag, van negen tot half vijf, worden de kinderen
ook nog eens belast met het lezen van boekjes, het instuderen van grammatica-
en spellingsregels en gedichten. En niet alleen de kinderen maar ook de ouders
want het eerste kind van zes dat uit zichzelf grammatica regels en gedichtjes
zonder kop of staart uit zijn hoofd wil leren ben ik nog niet tegen gekomen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Toen ik tijdens een ouderavond voorzichtig het huiswerk ter sprake bracht
omdat ik dit een onnodige belasting vond voor het kind en ouder en ik mijn
twijfels had over de effectiviteit hiervan na een lange schooldag, kreeg ik
weinig bijval van andere ouders zodat ik teleurgesteld afdroop. Maanden later,
tijdens de eindejaar voorstelling, sprak ik met enkele van deze ouders die
eigenlijk, achteraf gezien, het wel met me eens waren. Helaas waren deze ouders
geen leerkrachten en wordt er nog steeds dagelijks huiswerk meegegeven en is er
zodoende bij ons in huis elke maand een Frans gedicht te leren.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Zo was het deze maand de eer aan het gedicht ‘La Cigale et la Fourmi’.
Omdat Rocco tijdens de schoolvakantie het gedichtje was vergeten mee te nemen
moesten het afgelopen weekend de 22 dichtregels in een keer uit het hoofd
worden geleerd. Vol goede moed lieten we zaterdagochtend eerst Rocco het
gedicht voorlezen. Het eerste deel van het gedicht was nog wel te volgen maar
de laatste regels waren een beetje vaag en ook Rocco kon ons niet goed
uitleggen wat nu precies de strekking was van het gedichtje. Daarnaast kon hij
ons ook niet zeggen of een cigale nu een krekel of een sprinkhaan was.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Zo ontstond er op de zaterdagochtend een heftige discussie bij ons aan
tafel over krekels en sprinkhanen. Over hun verspreidingsgebied, of ze konden
zingen, wat ze eten en hoe lang ze leven. Want in het gedichtje wil de krekel
graan lenen van de mier. ’s Middags bij de theepauze zochten we op of de
vertaling van La Cigale et la Fourmi, De Krekel en de Mier was of De Sprinkhaan
en de Mier. Het bleek De Krekel en de Mier te zijn maar het bleek ook dat een verkeerde
vertaling te zijn. Een Cigale is namelijk een Cicade wat een heel ander beestje
is dan een krekel of een sprinkhaan.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ook bleek La Cigale et la Fourmi geschreven te zijn door Jean de la
Fontaine in 1668 waarop Guus bijna ontplofte. Of de Franse onderwijskundigen
gek waren geworden om kinderen gedichtjes te laten leren uit de zeventiende
eeuw waar inhoudelijk ook nog geeneens iets van klopt!? We waren er namelijk
ook achter gekomen dat cicades geen vliegen en wormpjes eten en mieren niks met
graan doen voor hun levensonderhoud, terwijl dit in het gedicht wel wordt
verondersteld.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Hoe kan het toch dat Fransen dit al jaren hun kinderen aan doen? Ik zocht
op internet maar kon nergens artikelen of fora vinden waar Franse ouders zich
zorgen maakten over het nut van het instuderen van gedichten. Wat ik wel vond was
het belang van het poëzie-onderwijs en handige tips om kinderen snel gedichten
te laten onthouden. De enige van wie ik bijval kreeg, was van Jean-Jacques
Rousseau. Inderdaad die filosoof uit de 18<sup>e</sup> eeuw. Die vond dat de
fabel van de Krekel en de Mier te moeilijk en onwaarschijnlijk is voor kinderen
om te begrijpen. Vanzelfsprekend ben ik sinds dit weekend dus groot fan Jean-Jacques
Rousseau.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Wanneer je naar de Nederlandse vertaling van het gedicht kijkt is De Krekel
en de Mier inderdaad eenvoudig te duiden. Een kunstzinnige krekel vermaakt de
hele zomer een ijverig werkende mier met zijn gezang, maar als de krekel in de
winter honger heeft en kou lijdt geeft de mier de krekel niet te eten.</span>
Eigen schuld dikke bult.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Maar in het Franse origineel is de moraal niet zo eenduidig. De
kunstzinnige en levens genietende cicade is kortzichtig en de ploeterende mier
wordt neergezet als een gierigaard met weinig medeogen. Jean de la Fontaine trekt
geen partij en laat hierbij het oordelen aan de lezer over.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Toen na een lang weekend
en 2200 versregels verder het gedichtje uiteindelijk min of meer foutloos kon
worden gereciteerd, vroeg ik aan Rocco wat hij van het gedichtje vond. ‘Stom… En
mag ik nu naar buiten met de honden naar het moeras kikkervisjes vangen?’</span></span><br />
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm9BhK_O114IRk-QxODcmfUS5njlAI1kCBFUlQjEaWZwz4xAbCjYaPfYK3bmzsFT-Z1wLqo5rzVePcKb3UAF-gG8hBRiD1FpgRdyOGrtROLX9LFuFGoJuH5DW_KBu_dUgNwo4EyAEzg-k/s1600/cigale+fourmi.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm9BhK_O114IRk-QxODcmfUS5njlAI1kCBFUlQjEaWZwz4xAbCjYaPfYK3bmzsFT-Z1wLqo5rzVePcKb3UAF-gG8hBRiD1FpgRdyOGrtROLX9LFuFGoJuH5DW_KBu_dUgNwo4EyAEzg-k/s320/cigale+fourmi.JPG" width="240" /></a></div>
<span lang="NL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: black; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span>Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-6045593406543415112016-01-23T14:24:00.001+01:002016-01-23T14:28:27.918+01:00Over integreren, Pamela Anderson en foie gras<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">In deze barre
tijden van terroristische aanslagen lees ik veel analyses en hoor ik vaak dat
de oorzaak van geradicaliseerde jongeren moet worden gezocht in de mislukte integratie
van immigranten in Frankrijk.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wanneer ik naar
mezelf kijk, maak ik me dan wel eens zorgen want ik weet hoe moeilijk het is om
te integreren in een land waar je niet bent geboren. Integreren is namelijk niet
alleen de Franse taal machtig zijn, lekkere wijntjes drinken en Franse kaasjes proeven.
Integreren is ook: je onderwerpen aan de bureaucratie om bedrijf en familie
draaiende te houden, om kwart voor twaalf niet meer binnen worden gelaten voor
een kluswinkel omdat deze om twaalf uur sluit voor de lunchpauze, vier uur lang
aanwezig zijn bij een prijsuitreiking van de sportclub omdat alle honderd leden
een prijsje verdienen omdat iedereen in het socialistische Frankrijk immers
gelijk is, in de wacht worden gezet bij een Franse telecom bedrijf of weer eens
op zoek zijn naar een oppas omdat de onderwijzers staken.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Meestal pas ik me
gewoon aan, mopper ik wat mee met de Fransen en houd ik al het onbehagen voor mezelf.
Maar soms krijg ik de neiging om alle opgekropte frustratie eruit te gooien.
Dan zou ik wel eens een Frans televisie station willen kapen of een bom willen
leggen in het Franse parlement om de boel eens flink wakker te schudden. Om
duidelijk te maken dat je met op een andere manier tellen de werkloosheid niet
oplost en een begrotingstekort niet wegwerkt. Dat eens helder moet zijn dat je
met 35 uur werken, met een pensioenleeftijd van 62 jaar en met lunchpauzes van twee
uur de economie niet lostrekt of dat je met het afnemen van iemand zijn
nationaliteit terrorisme niet bestrijdt. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Maar ja, gelukkig
woon ik diep verstopt op het Franse platteland, heb ik geen idee hoe ik aan
explosieven of Kalasjnikovs kan komen en beperk ik me tot wat gemopper en het
krombuigen van paperclips wanneer ik het Franse journaal kijk. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Zo was er voor de
feestdagen weer zo'n item op het journaal waar mijn paperclips van gingen
krommen. Het ging over foie gras (ganzenlever). Iets wat in Nederland al lang
niet meer op het menu staat maar in Frankrijk tot nationaal cultureel en
gastronomisch erfgoed is benoemd en standaard op elk kerstmenu staat. Voor de
kerstdagen lijkt er niets belangrijkers te zijn dan foie gras. Hoe dit het
beste bereid kan worden en hoe je dit het beste kan nuttigen om de smaak van
het levervet het beste tot zijn recht kan laten komen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">In de betreffende
reportage ging het om de aanschaf van foie gras en waar je daarbij op moest
letten. Er werden traditionele en industriële geproduceerde foie gras met
elkaar vergeleken. Natuurlijk was de traditionele foie gras veel lekkerder (en
ook veel duurder) dan de industriële. Niets schokkends dus. Ze lieten ook zien
hoe de eenden en ganzen werden gehouden, wat ook niet schokkend was. Gewoon in
de buitenlucht scharrelen en twee maal daags een hapje eten. Maar vervolgens
lieten ze ook zien hoe de vogels de laatste twaalf dagen van hun leven werden
vetgemest. Gewoon op het Franse 8 uur journaal…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Als moeder met
Nederlandse wortels probeerde ik de onschuldige ogen van mijn kind nog af de
wenden van deze gruweldaad maar het kwaad was al geschied. Mijn zoon werd
blootgesteld aan afschuwlijke beelden van dierenmishandeling. Dwangmatige
voedering met trechters en slangen. Ik ben bereid om ver te gaan met integreren
maar er zijn grenzen. Die liggen </span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">dus ongeveer</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">bij het nuttigen van foie gras.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Totdat… we werden
uitgenodigd voor het oudejaarsdiner bij de buren. In Frankrijk bestaat er geen
tweede kerstdag dus wordt het tweede kerstdiner gehouden op oudjaarsavond. Voor
ons was het een hele eer te worden uitgenodigd en we voelden ons Franser dan
ooit.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">We werden verwend
met een heerlijk diner volgens de traditie afgewisseld met koude en warme
gerechten en bereid met de vitale elementen water, lucht, aarde en vuur. We begonnen
met zalmtoastjes gevolgd door escargots (wat een sjiek woord is voor slakken)
en vervolgens oesters. De escargots stelden mij al behoorlijk op de proef maar
met de oesters had ik geen idee hoe ik deze moest nuttigen. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik hield nauwlettend
mijn buren de gaten hoe je je over oesters moest ontferemen totdat bij de derde
oester mijn buurmeisje mij met angstige ogen ervan weerhield deze op te
slurpen. Of ik wist dat dode oesters erg giftig kunnen zijn en je je moet
beperken tot de levende? Nee, dat wist ik niet... En ik weet niet of het inbeeldde
of dat het echt was maar het leek net alsof de levende oesters die ik net had
doorgeslikt zich langzaam vanuit mijn slokdarm weer naar mijn mondholte wilden glibberen.
Voor de zekerheid vroeg ik nog hoe het dan met de slakken zat die ik eerder op
de avond had genuttigd.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Nadat ik was
bekomen van het (levende) oesteravontuur, hadden we het over het verschil
tussen Nederlandse en Franse eetgewoontes. Volgens mij was dit heel eenvoudig.
Nederlanders eten en Fransen proeven. Nederlanders eten vette oliebollen en
appelflappen tijdens de jaarwisseling en Fransen proeven een klein beetje van
alles wat. Fransen zijn gastronomen met een grote G.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Vervolgens werd
het volgende gerecht opgediend. Foie gras. De echte, volgens traditie gemest, met
aders, een grauw grijze kleur en een geel vetrandje. Mijn buurmeisje, die van
haar hart geen moordkuil maakt, zei dat ze nog nooit zulke afgrijselijke foie
gras had gezien. De buurvrouw legde haar uit dat ze de veel goedkopere
industriële roze foie gras was gewend maar dat ze nu ook eens de echte moest
proberen op deze bijzondere avond. Er werd ook nog eens benadrukt dat een
traditionele lever gastronomisch duurder was dan een industriele lever. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Er was dus geen
sprake van het weigeren van een stukje foie gras tenzij we de buren wilden
beledigen en in de toekomst alleen de jaarwisselingen wilden doorbrengen. Ik
zette dus deze avond mijn principes opzij en liet ik mij een plakje foie gras
opdienen met naar keuze een korreltje zout of peper of een lepeltje
vijgenchutney. Ik voelde me een slappeling en een landverrader. Toch antwoorde ik
eerlijk op de vraag of in Nederland ook foie gras werd gegeten. Er volgde een
korte discussie over welke landen nog meer foie gras boycotten maar al snel
werd zich afgevraagd hoe je foie gras nu het beste kunt bereiden en gediscussieerd
over traditie en industrie. Tijdens het eten laat je je leiden door de zintuigen
van het lichaam en laat je je niet afleiden door het geweten van de geest. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Na deze avond gaf
ik mijn hoop op volledige integratie op. Ik zou nooit, zoals Fransen dat
kunnen, praten over foie gras en ervan kunnen genieten. Ook had ik niet het
geloof dat er ooit een einde zou komen aan het gedwongen vetmesten van eenden
en ganzen in Frankrijk. Ik dacht nog aan het kapen van een tv station en bommetjes
maar hield het bij het bestellen van een nieuwe voorraad paperclips.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Totdat afgelopen
week de ecologische partij van Frankrijk figuurlijk een bommetje legde in het
parlement. Ze hadden Pamela Anderson (ja inderdaad, die van Baywatch)
uitgenodigd in de wandelgangen van het Franse parlement om een persconferentie
te geven over foie gras. Pamela Anderson houdt niet van vlees, is in Amerika
uitgeroepen tot veganist van het jaar en hield een verhaal over geëxplodeerde
levers, de gruwelen van het vetmesten van ganzen en dat dat in een
geciviliseerd land als Frankrijk toch verboden zou moeten zijn. Vlees eten en
zeker foie gras nuttigen is echt niet meer van deze tijd. En waren er
tegenwoordig niet voldoende en smakelijker vleesvervangende alternatieven
voorhanden? Pamela deed een stapje naar voren zodat iedereen haar goed kon
zien. Ze wapperde nog eens met haar geblondeerde haren en trok haar
schouders naar achteren zodat haar (met siliconen gevulde) borstomvang volledig
tot haar recht kwam... Niemand kon haar meer ongelijk geven, er waren zeker
zeer goede alternatieven voor vlees beschikbaar, en mijn hoop op integratie nam
weer een klein beetje toe.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEPYmKDEf6iTzIoCB2PySNPrV1CjQm2iZTpPwZTsODrwyAbTNS1VLMj2OgFB-kFoIq1Rco4E3OjztGsFGDHO3JcfeT4zQF4XDyId6m6zEZqAcMsD_l9jaD4sXW5Mxji6bs_nyXvjhxN7o/s1600/1348007265_9152_pamela2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEPYmKDEf6iTzIoCB2PySNPrV1CjQm2iZTpPwZTsODrwyAbTNS1VLMj2OgFB-kFoIq1Rco4E3OjztGsFGDHO3JcfeT4zQF4XDyId6m6zEZqAcMsD_l9jaD4sXW5Mxji6bs_nyXvjhxN7o/s320/1348007265_9152_pamela2.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Lees hier de
toespraak van Pamela Anderson:<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.pamelaandersonfoundation.org/news/2016/1/15/ehra2zjee0vewli40no4bqp4mc6w8i">http://www.pamelaandersonfoundation.org/news/2016/1/15/ehra2zjee0vewli40no4bqp4mc6w8i</a></span><o:p></o:p></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-54317343268537580752015-10-07T09:43:00.000+02:002015-10-07T09:46:33.950+02:00Hyperrealistische droom of werkelijkheid?<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Wanneer ik de sociale media volg of reclames
zie op de televisie vraag ik me wel eens af of het allemaal waar is wat ik zie
en de werkelijkheid er nog toe doet. Zo las ik laatst een artikel waarin werd
beweerd dat we steeds meer in een schijnwereld leven. Een wereld die volgens deze
deskundige ook wel hyperrealiteit wordt genoemd. Een gecreëerde realiteit
waarbij (echte) beelden de werkelijkheid langzaam vervangen en waarin alles
wordt vergroot.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Zo zie ik bijvoorbeeld op facebook iedereen
ontzettend gelukkig zijn, fantastische vakanties hebben, de leukste concerten
bijwonen, interessante karateseminars volgen, zonder moeite bijna dagelijks vele kilometers hardlopen of fietsen of
de dag beginnen met een heerlijk healthy ontbijt bestaand uit vogelzaad en
bosbessen. Reclames doen me geloven dat mijn tanden echt weer wit kunnen worden
gepoetst, dat stofzuigers van een bepaald merk van deze rotklus een stoer feest
maken en dat je door het dragen van maandverband tijdens deze (kut)periode met
gemak kunt bergbeklimmen, surfen of nachten kan doordansen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Mijn werkelijk is in elk geval anders. Ik
baal regelmatig van het weer of humeur van mijn partner, vind met moeite tijd
om een rondje te fietsen of baantjes te trekken in het zwembad waarbij ik me dan
gewoon kapot zweet en afzie, heb sinds dat ik in Frankrijk woon geen ‘echte’
vakanties meer gehad en eet ik elke ochtend een soepkom met normale muesli en doodgewone
yoghurt omdat ik anders ’s middags flauwval.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Soms laat ik me natuurlijk wel eens
verleiden door wat ik door de media voorgespiegeld krijg. Zo staat mijn
badkamer vol met aangebroken cool white, diamant briljant en blancheur
tandpastatubes, staat er ergens in huis een werkloze stofzuiger, heb ik ook wel
eens zonder succes een spiegel opgehangen met superlijm en heb ik ooit eens met
een, door een slow juicer geperste, groentesap van selderij, gember en spinazie
de dag geprobeerd te beginnen. Dromend van een mooi en soepel lichaam van een
dertig jarige begon ik die dag waarna ik, na een paar uur buiten werken in een
druilerige motregen en de modder, uitgeput op de bank neerstortte en snel een
chocoladereep, en ik geloof ook nog een zak chips, naar binnen werkte om weer
op krachten te komen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik ben met mijn saaie en weinig
fotogenieke leven natuurlijk gewoon jaloers op al die mensen die het leven mooi
weten te maken in de (sociale) media en probeer me daarom zelf wijs te maken
dat ik een echt authentiek leven leid dat niet vast te leggen valt op welk
medium dan ook. Alhoewel…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Afgelopen zaterdagmiddag ontdekten we
dat er in een weitje, een paar kilometer van onze boerderij, een vaars
onverwacht een kalfje had gekregen. Omdat het belangrijk is dat zo’n pas afgekalfde
vaars direct wordt gemolken, moesten deze vaars en het kalfje zo snel mogelijk naar
de boerderij worden gebracht. Normaal gesproken halen we dan een veewagen op
bij de buurman en trekken we een dagdeel uit om het vee te verplaatsen. Maar in
dit geval was daar geen tijd voor. De snelste oplossing was de vaars via een
onverhard binnendoor weggetje naar de stal te brengen.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Met gevaar voor eigen leven, want in de
weide van de vaars loopt ook een stier, haalden we het kalfje uit de wei, dreven
we de vaars naar de hoek van de wei, knipten we een stroomdraad door en leidden
we de vaars naar het onverharde weggetje. Vervolgens moest de wei weer
zorgvuldig worden afgesloten en kon de tocht naar huis beginnen. Het weggetje
bood allerlei onsnappingen naar gestoppelde maisvelden, pas ingezaaide
grasvelden, ondoordringbare bosjes en een ander weiland dat nog open stond. De
vaars maakte daar natuurlijk gretig gebruik van. Maar gelukkig wisten we telkens
de vaars weer naar het weggetje te leidden totdat ook de vaars genoeg had van
deze uitspattingen en de weg naar huis toch wel de gemakkelijkste vond.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik volgde de optocht van vader, zoon en
vaars in ons bedrijfsautootje, met de ene hond op schoot, de andere op de
bijrijdersstoel en een blèrend kalfje achterin. Toen vervolgens plotseling de
avondzon doorbrak dat oogverblindend werd gefilterd door het herfstige bladerdek
van de bomen, vroeg ik me af: Is dit een hyperrealistische droom of
werkelijkheid?</span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9V4vjwwdzy3Dcf2YjlyJ5DrDAs5al3rrPapNC3nZNsVK5G1Q7WUv89Xx2n2a-1ycZsJ0o6g9KMBRg88q9f4lnP7SmIg30V8d0CYov27DkrantSHUKAUxqfBuwMEDhAcTvrXXTJJkqzVk/s1600/herfst2015.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9V4vjwwdzy3Dcf2YjlyJ5DrDAs5al3rrPapNC3nZNsVK5G1Q7WUv89Xx2n2a-1ycZsJ0o6g9KMBRg88q9f4lnP7SmIg30V8d0CYov27DkrantSHUKAUxqfBuwMEDhAcTvrXXTJJkqzVk/s320/herfst2015.jpg" width="239" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-40949861218181818742015-06-12T16:33:00.000+02:002015-06-12T16:33:01.630+02:00Vijftig tinten groen en zwart witte koeien<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, serif;">In mijn vorig leven, toen ik nog duurzaam bouwen
adviseur was, leek het bestaan eenvoudig en overzichtelijk. Ik had het idee
verstandig bezig te zijn door met mijn werk duurzame adviezen te geven, door
(wanneer het uitkwam) biologische producten te kopen en tijdens vakanties
zoveel mogelijk van de fiets gebruik te maken. Heel verantwoord allemaal. Goed voor
geest, lichaam en vooral goed voor het geweten. Ik had echt het idee mijn best
te doen voor het ‘milieu’. En duurzaam bouwen en biologische landbouw waren
vanzelfsprekend even ‘groen’.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Toen ik in de melkveesector kwam te werken, bleek de
‘milieu’ kwestie ineens veel ingewikkelder dan dat deze in de bouwwereld was.
In de dubowereld werden levenscyclusanalyses van bouwmaterialen gedaan (waarbij
de milieu impact van een bouwmateriaal van wieg tot graf werd vastgesteld) en
was onnodig materiaal- en energiegebruik voorkomen, zoveel mogelijk gebruik
maken van vernieuwbare bronnen en efficiënt omgaan met niet-duurzame bronnen de
strategie. Met efficientie was niet veel mis.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">In de agrarische sector bleek efficiëntie echter opeens
een fout woord. Wanneer je in de melkveehouderij efficiënt wilt zijn en
bijvoorbeeld met zo min mogelijk koeien zoveel mogelijk melk probeert te
produceren, melk je je koeien uit en wordt je beschouwd als dierenbeul. Wanneer
je zoveel mogelijk mais van een hectare probeert te halen door (naast de
natuurlijke mest, gericht) kunstmest te strooien en (zo min mogelijk) herbicide
te spuiten wordt je door buitenstaanders bijna als vanzelfsprekend uitgemaakt voor milieuvervuiler.
Opeens leek efficiëntie of intensivering een fout woord en werd het
milieuprobleem voor mij als voormalig duurzaam bouwen adviseur een stuk
ingewikkelder.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">In de biologische landbouw mogen alleen natuurlijke
meststoffen en bestrijdingsmiddelen worden toegepast. Want wat biologisch is,
is natuurlijk goed wordt meestal automatisch gedacht.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Echter, natuur is niet alleen fluitende vogeltjes,
kleurige bloemen en majestueuze bomen. Natuur is ook een buizerd die zich op
een veldmuisje stort, een lieve poes die je elke ochtend een half dood vogeltje
kado doet of een kuikentje dat te pletter valt omdat het een dag te vroeg
probeerde uit te vliegen. Zo kan ook een biologisch bestrijdingsmiddel giftig
zijn (want het doel blijft ook bij biologische landbouw om plagen te bestrijden)
en spoelen ook natuurlijke meststoffen uit.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Maar het belangrijkste is wel dat wanneer alleen
natuurlijke meststoffen en bestrijdingsmiddelen mogen worden toegepast, vaak de
opbrengsten per hectare lager zijn. Per hectare land lijkt de milieubelasting
lager te zijn maar wanneer de levenscyclus analyse van een liter biologische
melk met een liter gangbare melk wordt vergeleken is de milieu impact
uiteindelijk ongeveer gelijk. Dit komt omdat om een liter melk te produceren bij
biologische landbouw meer land nodig is dan bij een gangbare bedrijfsvoering.
Erg ingewikkeld allemaal. Zelfs voor een voormalig duurzaam bouwen adviseur…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Het is erg belangrijk te realiseren dat er bij
biologische bedrijfsvoering meer (schaarse) landbouwgrond nodig is om dezelfde
hoeveelheid voedsel te produceren. Er is nog steeds honger in de wereld en de
verwachting is dat de wereldbevolking in 2050 zal stijgen naar 9 miljard mensen. En
de vraag is dan ook of bij omschakeling naar volledig biologische landbouw de
veiligheid van de voedselvoorziening gewaarborgd kan worden. Natuurlijke
beheersing van de bevolkingsgroei door hongersnood, epidemieën of oorlogen lijkt
me geen wenselijke oplossing. Beschouwen niet vaak dezelfde milieuactivisten
dat biobrandstoffen een misdaad tegen de menselijkheid zijn omdat deze concurreren
met voedselgewassen?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Bovenstaande betekent niet dat ik me volledig afwend
tegen biologische landbouw en dat ik gangbare landbouw wel OK vind. Voor mij is
de biologische landbouw vooral een stimulans voor de conventionele landbouw om het
nog beter te doen. En dan vooral op het gebied van minder vervuilen, minder
gebruik maken van niet-vernieuwbare bronnen en het sluiten van kringlopen. Op
zoek te gaan naar een duurzame intensieve landbouw waarbij het gaat om het
verminderen van de uiteindelijke impact en niet om het verdedigen van vaststaande
ideologieën. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Wanneer je nu in de snoepdoos van google gaat zoeken
zullen er vast artikelen naar boven komen die het bovenstaande tegenspreken.
Maar daar gaat het mij niet om. Want ik denk niet dat deze zwart-wit verhalen en
rapportages die onlangs door bijvoorbeeld Radar en Zembla we</span><span style="font-family: Georgia, serif;">rden uitgezonden
bijdragen aan een constructieve oplossing. Beter is de deur voor elkaar open te
houden en te zoeken naar betere uitkomsten, zonder bepaalde landbouwmethoden in
hokjes van biologisch of conventionele landbouw te stoppen. Maar ja, wie zit er
´s avonds, na een vermoeiende werkdag, nu te wachten op een genuanceerd blog of
rapportage over de vijftig tinten groen van duurzame landbouw?</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">En voor wie zich nu zorgen maakt. Ons ‘groene’ hart
klopt nog steeds. Met twee buurbedrijven wordt de haalbaarheid onderzocht van
een mestvergister om het nabijgelegen revalidatiecentrum te verwarmen en om de uitstoot
van broeikasgassen van onze bedrijven te verminderen. En voor de
dierenliefhebbers: Ook onze koeien worden zo goed mogelijk verzorgd (zelfs in de
weekenden of ’s nachts, als dat nodig is). Niet alleen omdat een ongezonde en
ongelukkige koe geen melk geeft maar ook omdat ik in de loop der tijd stiekum
toch een beetje van zwart wit ben gaan houden...<span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRPzJIT_e78O0Zrx9mnSro3FDJY4B72SlFRQBwEVcjKNRz0tCnh4Tx_APwKT4sXWWLGQnM_nDHfIrV7EWDS5IAW0_tFPOafikg0TZLUXNbtKaPBQTz6CJM3NuBifckPjoUtKmje3BCbCk/s1600/dubo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRPzJIT_e78O0Zrx9mnSro3FDJY4B72SlFRQBwEVcjKNRz0tCnh4Tx_APwKT4sXWWLGQnM_nDHfIrV7EWDS5IAW0_tFPOafikg0TZLUXNbtKaPBQTz6CJM3NuBifckPjoUtKmje3BCbCk/s400/dubo.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: small;">Francis Bacon: <span style="background-color: white; color: #252525; line-height: 22.3999996185303px; text-align: start;">On ne commande la nature qu’en lui obéissant</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-39319296326451586972015-01-13T17:19:00.000+01:002015-01-13T17:19:38.639+01:00Ik ben Charlie: uitleg voor Nederlanders<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJPao2niv_w5KSVsmNj46WHlAyNvN-LSPD7LSeRGHxWeE_XGb2B-THe9vuFc07VRJtjT4EqnHc9lt8QwBGw4d6bBdWj29PsdP2H9BF8vV2PRdZ6FnCi0GQNh6aX2AunxESZDi5oKQMGX8/s1600/kaaskop.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJPao2niv_w5KSVsmNj46WHlAyNvN-LSPD7LSeRGHxWeE_XGb2B-THe9vuFc07VRJtjT4EqnHc9lt8QwBGw4d6bBdWj29PsdP2H9BF8vV2PRdZ6FnCi0GQNh6aX2AunxESZDi5oKQMGX8/s1600/kaaskop.JPG" /></a></div>
<br />Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-42917170614918026832015-01-08T22:36:00.000+01:002015-01-08T22:36:04.467+01:00Soumission<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Omdat we wat later klaar zijn
dan gewoonlijk met het werk dinsdagavond, vallen we midden in het Franse acht
uur journaal. We zien een herdenkingsbijeenkomst van een bekende fransman waarbij
een grafkist een kerk worden ingedragen. Even later volgt een interview met
Michel Houellebecq over zijn nieuwe boek Soumission. Rocco vraagt mij angstig of
dit de dode man is van het vorige item. Lichtelijk in verlegenheid gebracht
vertel ik dat dit een andere man is (waar de schmink van France 2 erg zijn best
op heeft gedaan om hem enigszins toonbaar te maken) die een boek heeft geschreven
over de het jaar 2022 waarin een moslim president is geworden van Frankrijk.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Het is een boeiend interview.
Het boek speelt in op de angst die er onder enkelen heerst voor het opkomende
moslim geloof en er wordt hem gevraagd of hij denkt dat zijn roman ooit
werkelijkheid zal worden. Peut-etre. In ieder geval niet zo snel. Ook denkt hij
dat zijn boek geen politieke gevolgen zal hebben. Een roman heeft immers nog
nooit voor een revolutie gezorgd. Zeker de passage waarin hij aangeeft hoe
moeilijk het is om niet te geloven, zet tot denken aan. Doordat niet geloven
erg lastig is, is het denkbaar dat in de toekomst ongelovigen zich zullen onderwerpen
aan een gematigde vorm van islam. Dat maakt het leven immers wel zo makkelijk. Ik
denk aan mezelf en aan mijn levensvragen waarop ikzelf met veel moeite een
antwoord probeer te vinden maar meestal niet vind. Een geloof kan dan inderdaad
houvast geven wanneer je even geen zin meer hebt om zelf na te denken. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Misschien is het helemaal
niet zo gek wat Houellebecq voorspelt want Fransen onderwerpen zich graag, is
mijn ervaring van de laatste jaren. Zeker aan de bureaucratie en de dictatuur
van grote semi staatsbedrijven. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Zo maakte ik kennis met een
verzekeringsagente die met het Parijse hoofdkantoor belt om een probleem op te
lossen en mij verontschuldigt: ze heeft een robot van haar eigen bedrijf aan de
lijn en we moeten nog even geduld hebben voordat ze een Parijse collega die
over het onderwerp gaat kan spreken. Of ik dan tijdens het wachten niet even
een evaluatieformulier kan invullen. Ja sorry, inderdaad, ook voor Parijs, voor het
hoofdkantoor.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Ook sprak ik met een
telefoniste van een telefoonmaatschappij die niet wist met welke afdeling ze
mij moest door verbinden toen wij een probleem met je internet (via een
telefoonlijn) hadden. Ja mevrouw, wanneer je een professioneel
telefoonabonnement hebt maar het internetabonnement privé betaald dan maakt u
het voor ons wel erg moeilijk. C’est comme ça…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">En zo zien we elk jaar via
het journaal de fransen gebukt gaan onder het stakingsterreur van de vakbonden.
Wanneer de slachtoffers, vaak bij een stilstaande trein op een tochtig station,
worden geïnterviewd halen ze steevast de schouders op. Hopelijk rijden
binnenkort de treinen weer. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Ook moeten alle Franse ouders
elk jaar een stapel formulieren doorworstelen waarbij je minimaal 25 keer naam,
geboortedatum en adres van je kind moet invullen. Of dit niet eenvoudiger kan? Gelaten
wordt geantwoord: wees blij dat je maar één kind hebt.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Ik zou allang in opstand zijn
gekomen maar een Fransman niet. Die lijkt zich met liefde te onderwerpen aan de
terreur van papierwerk en de stroperigheid van grote organisaties.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Een dag later kijken we weer
naar het journaal. De president houdt een toespraak. Door terroristen zijn
twaalf mensen gedood bij een aanslag op een redactievergadering van een Frans
satirisch stripblad. Een aanslag waarbij één van de basisfundamenten van het
Franse bestaan recht in het hart wordt geraakt: vrijheid. Dit gaat zelfs een
schouder ophalende Fransman te ver. ’s Avonds komen in verschillende steden
duizenden Fransen samen om op te komen voor de vrijheid en om de slachtoffers
van Charlie Hebdo te herdenken. Wanneer ik deze ontroerende beelden zie springen
de tranen in mijn ogen, heb diep respect voor de Fransen en ben ik absoluut niet
bang voor de toekomst. Ik weet het zeker: Soumission zal eens en voor altijd
worden ingedeeld onder het genre romantische fictie.<o:p></o:p></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-10727563232274518172014-12-29T12:53:00.000+01:002014-12-29T12:53:15.884+01:00Survival of the fittest op het Franse platteland<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Zo met het naderen van de
jaarwisseling is het ook voor mij onvermijdelijk terug te blikken op het
afgelopen jaar maar ook de afgelopen jaren. Jaren waarin er veel is gebeurd en veranderd.
Bijvoorbeeld onze woon en werkomstandigheden zijn behoorlijk veranderd maar ook
mijn geloof in de maakbaarheid van het leven is in der loop der jaren in een
ander daglicht komen te staan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">De eerste avond in ons
nieuwe huis bracht ik door met gemengde gevoelens. Ik stonk na een dag hard
werken niet alleen naar zweet maar ook naar koeienpoep en er hing na een urenlang
verblijf in de melkput een zweem van de geur van rauwe melk om mij heen. De
douche die ik vervolgens nam werd na één minuut ijzig koud. Wegens gebrek aan
zuurstof in het douchehok sloeg de geiser af. Nog jaren zouden wij moeten
kiezen tussen of één minuut warm douchen of douchen met de deuren en ramen wagenwijd
open. Ook wanneer het buiten vroor. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Daarnaast was ons nieuwe
onderdak meer dan honderd jaar oud en bouwkundig gezien meer dan een drama. Ongeïsoleerd,
vochtig, verwarmd met twee stof en as producerende houtkachels en het stonk er
naar rook en schimmel. Als voormalig bouwfysisch adviseur sprongen de tranen in
mijn ogen en niet alleen vanwege de rokerige lucht. Had ik hiervoor mijn carrière
als bouwkundige en al mijn vrienden en familie in Nederland achter gelaten?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Heel eventjes liet ik dit
moment van zwakte toe en raapte vervolgens al het kleine beetje moed dat ik nog
had bij elkaar om te besluiten de komende jaren iets te maken van deze woonomstandigheden en
de boerderij. Ik had immers zelf gekozen voor deze situatie, moest niet klagen
en mijn verantwoordelijkheid nemen. Volgens het principe van 'survival of the
fittest' zou ik door hard werken en goed mijn best doen het mooie maar ruige bestaan op
het Franse platteland wel overleven.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Zo zorgden we door hard
werken en lange dagen maken dat er hier in huis leefbaar werd en op het bedrijf veel
veranderde. Iets waar ik een beetje trots op ben maar vooral dankbaar. Want uit
onverwachte en ongevraagde hoeken werd er hulp aangeboden door vrienden,
collega's en familie in de vorm van tegeltjes plakken, schilderen, hout kloven,
mestschuiven, afrasteren, was opvouwen, koeien drijven, het bereiden van een maaltijd of gewoon een goed gesprek (dat niet over koien of trekkers ging). Ook kwam al snel de
pachtheer langs voor een goed gesprek. Hij stelde voor het land dat we van hem pachtten voor een aanlokkelijke prijs aan ons te verkopen. En weer niet veel later kwam een nieuwe buurman langs die een
deel van het zojuist gekochte land weer voor een wederom aantrekkelijk bedrag
wilde opkopen. Zulke dingen heb je niet in de hand en het enige wat je dan kunt
doen is dankbaar zijn. (En realiseren dat in deze wereld hard werken niet wordt
beloond maar notarisbezoekjes wel.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Maar er gebeurde ook allerlei
onverwachte dingen waar ik minder dankbaar voor kon zijn. Op een melkveehouderij
leek het bestaan meer door de grillen van de natuur te worden beïnvloed dan dat
ik me ooit tijdens mijn schijnbaar veilige en min of meer voorspelbare stadse
leven had kunnen voorstellen. Van het dichtbij de natuur staan had ik in ieder
geval een romantischer beeld dan de vaak harde realiteit. Hevige sneeuwval
(twee dagen geen stroom), strenge vorst (vanwege bevroren waterleidingen wekenlang
een groot deel van veestapel van water voorzien met emmers), heftige regenval (waardoor
een groot deel van de zojuist ingezaaide mais werd weggevaagd), aaltjes en
kraaien die jonge maisplantjes opvraten, kleine torretjes die de graanvoorraad
ongemerkt in het stof deden opgaan, en 38 stierkalfjes op 55 geboren kalveren, en meer van dit soort romantische natuurverschijnselen, gaven ons het gevoel regelmatig achter de feiten aan te lopen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Het enige wat ik dan kon doen
was even flink te balen, proberen te leren van de lessen die de natuur ons gaf
en wanneer er niets te leren viel het gebeurde gewoon te accepteren. Aanpassen
aan de situatie. Hetgeen wat Darwin waarschijnlijk ècht bedoelde met ‘survival
of the fittest’. <o:p></o:p></span><br />
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span>
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjghahTAgDzVw6JF7bZI4Ti4Z83YPPd4px6-fMnZGkzxSyJ_2NDjZRIWEcrWpgzec9rttClSguX734oi-svVM03h9qqbm3BuhJuzgzFeEpP973m9OnlX950XwecBAdJXm8ZCTxmXaPYE2Y/s1600/the+strongest+species.jpg" imageanchor="1" style="font-family: 'Times New Roman'; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjghahTAgDzVw6JF7bZI4Ti4Z83YPPd4px6-fMnZGkzxSyJ_2NDjZRIWEcrWpgzec9rttClSguX734oi-svVM03h9qqbm3BuhJuzgzFeEpP973m9OnlX950XwecBAdJXm8ZCTxmXaPYE2Y/s1600/the+strongest+species.jpg" /></a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Het leven op de boerderij bleek
een grote oefening in het aanpassen aan de omstandigheden die elk moment anders
kunnen zijn. Neem je je voor een middagje de administratie bij te werken, ben je vervolgens de
hele middag ontsnapte vaarzen weer binnen de afrastering te drijven. Of
assisteer je ‘s avonds onverwacht bij de bevalling van een kalf terwijl je
eigenlijk de opening van het schooljaar had moeten bijwonen. Wil je een nacht doorslapen belt de melkrobot dat hij wegens een stroomstoring persoonlijke aandacht nodig heeft. Farmlife's what happens when you're busy making other plans.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">En omdat ik er meer bewust van
ben geworden dat de situatie elk moment kan veranderen, probeer ik meer aandacht
te hebben voor de gewone alledaagse kleine dingen. Waarderen dat er na 17
stierkalveren op een rij eindelijk weer eens een vaarskalf wordt geboren, genieten
van koning winter die de omgeving verandert in een sprookjesachtig
winterlandschap en verwonderen om een zoon die in het pech hebben met de
trekker een speciale dag ziet. (Alleen op speciale dagen mag hij namelijk een
glaasje frisdrank.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;">Bovenstaande betekent
natuurlijk niet dat ik nu alles maar passief over me heen laat komen. Er worden nog steeds plannen voor de toekomst gemaakt maar ik probeer meer toegevend te zijn wanneer
het leven niet volgens plan gaat. Probeer beter onderscheid te maken tussen waar ik wel
invloed op heb en wat buiten mijn vermogen ligt. Maar ik probeer vooral
dankbaar te zijn. Dankbaar voor het mooie maar soms ruige leven op het Franse platteland maar vooral dankbaar voor iedereen die ons heeft geholpen en die ons na
tien jaar nog niet is vergeten door ons te verblijden met een bezoek, kaartje,
mailtje of andere vorm van berichtgeving. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span style="font-family: Georgia, serif;">De beste wensen en maak er
wat van in 2015!</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqZ2FozoTGNhB0S1xab5K9epJBNvQcdAZhzTWdPhKytcDEu80zSqU83Eob1q7VB2_boyEQvvSybEV7SyiMdN3unchUTyAqnth_PdHex4RELN4fh3xeuIyUeWJJAeiV1YbIDMiRynF0fPU/s1600/boom2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqZ2FozoTGNhB0S1xab5K9epJBNvQcdAZhzTWdPhKytcDEu80zSqU83Eob1q7VB2_boyEQvvSybEV7SyiMdN3unchUTyAqnth_PdHex4RELN4fh3xeuIyUeWJJAeiV1YbIDMiRynF0fPU/s1600/boom2.jpg" height="194" width="320" /></a></div>
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: Georgia, serif;"><br /></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-47132106359392807422014-11-25T17:16:00.000+01:002014-11-25T17:18:59.121+01:00Blessuretijd<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Afgelopen zomer raakte ik helaas
geblesseerd aan mijn schouder. Ik stapte in de auto en in een onoplettende bui stootte
ik mijn schouder tegen de punt van de autodeur. Ik wist dat je van
zwemmen, hooischeppen en mestschuiven brede schouders krijgt maar dat dit tijdens
een onbewaakt moment tot zoveel pijn zou kunnen leiden, had ik niet kunnen
voorstellen. Een overall aantrekken werd een pijnlijke bezigheid, haren wassen
lukte niet meer en zelfs ’s nachts kon ik geen positie vinden waarbij ik mijn
schouder niet voelde bonzen. Ook niet wanneer ik diep in de nacht uiteindelijk
in een onrustige slaap viel en ik reuze grote punten van autodeuren in mijn
schouder voelde prikken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Daarnaast droomde ik ook nog eens van
onze koeien want die waren de laatste tijd helaas ook al niet in vorm. Dit
uitte zich niet in zieke koeien maar in een hoog celgetal in de melk, wat duidt
op een verlaagde weerstand van de gezondheid van de koeien. Nader onderzoek
wees uit dat er koeien besmet waren met een zeer besmettelijke Staphylococcus Aureus
bacterie. Een bacterie die voornamelijk tijdens het melken wordt overgedragen
op andere koeien. Op dat moment is het dan niet zo handig dat je maar één apparaat
(melkrobot) hebt die alle koeien melkt. Al snel waren er erg veel koeien met
een hoog celgetal en dus een lage weerstand en die een slechte kwaliteit melk
leverden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Deze periode raakte ik niet alleen
lichamelijk maar ook nog eens mentaal geblesseerd. Ongemerkt doorliep ik een
proces van blessure- en traumaverwerking:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ontkenning:<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Na de botsing met de autodeur nam ik mij
voor een weekje rust te nemen. Niet naar het zwembad gaan en het dagelijks werk
zoveel mogelijk met mijn linkerarm doen. Daarna zou ik mijn zwemritme weer oppakken,
weer proberen persoonlijke records te verbreken en twee weken later bij mijn broer
in Zwitserland uitgerust het Lac de Neuchatel overzwemmen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">De koeien die een slechte melkkwaliteit
leverden, werden wat eerder droog gezet dan gepland (=met zwangerschapsverlof
gestuurd) en het probleem zou zo zijn opgelost.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Woede:<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Niets van dit alles dus. Nadat ik een
weekje had gerust en nog steeds pijn had in mijn schouder, moest en zou ik een
duik maken in het zwembad. Anders zou mijn conditie er onder lijden en het
maanden duren voordat ik weer in vorm was. Die pijn zou ik wel wegzwemmen. Die
pijn ging inderdaad weg maar maakte plaats voor een nog veel heviger pijn. Stom!
Ik werd boos op mij lichaam: Mijn slappe lichaam die me weer eens in de steek liet
en de pijn in de schouder die veel te langzaam minder werd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ook had ik er spijt van dat we de oude
melkstal hadden verkocht en vond ik de investering in de melkrobot maar een
grote vergissing: de lijst met koeien die slechte melk leverden werd alleen
maar langer en langer. Ondanks dat we nog een paar koeien droogzetten, zelfs een
paar koeien verkochten, het ontsmettingsmiddel van de robot veranderden, de
koeien probeerden nog langer buiten te houden en we nog vaker de ligboxen van
de koeien schoonmaakten. Het leek allemaal tot niets te leiden en ik dacht stiekem
aan een leven na ‘boerin in Frankrijk’.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Onderhandelen<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ach, dat Lac in Zwitserland zou er voorlopig
wel blijven liggen en ik zou het meer ook volgend jaar of het jaar erna kunnen
overzwemmen. Gelukkig kon ik nog wel fietsen en wanneer ik het zwemmen over een
maand of twee maanden weer zou hervatten zouden 40 baantjes in plaats van minimaal
80 baantjes per training zwemmen ook wel voldoende zijn.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Tja, die koeien. Beter rigoureus het
probleem aanpakken dan blijven aanmodderen werd het motto. De lange lijst met
koeien die slechte melk gaven werd ingekort door deze koeien rigoureus te
verkopen of droog te zetten. Hierdoor melkten we bijna twintig koeien minder
dan twee maanden eerder. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Depressie<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Van fietsen wanneer je eigenlijk wilt
zwemmen, wordt je niet gelukkig, ook al doe je nog zo je best. En wanneer
zoonlief zwemles heeft, is het erg moeilijk niet verbitterd en gefrustreerd aan
de kant te zitten. Ik zie zelfs mensen met het meest onsportieve lichaam
baantjes trekken terwijl ik als een muurbloempje aan de kant zit. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Wanneer wij het minst aantal koeien
ooit melken, lijkt de melkprijs zijn toppunt te bereiken. Als toetje krijgen we
ook nog eens een brief of we niet snel wat aan de kwaliteit van onze melk
willen doen omdat deze anders niet meer mag worden afgenomen. Elke ochtend ren
ik naar de computer om te kijken of de kwaliteit al beter wordt. Soms lijkt er
verbetering te zijn, maar meestal blijven de cijfers in het rood staan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Het liefst zou ik me willen
terugtrekken, geen telefoon meer willen opnemen, geen mail checken, geen blogs
schrijven en even met niemand iets te maken willen hebben. Maar het is
zomervakantie en dus hebben we veel gasten. Gasten die enthousiast van alles
willen weten over de koeien en de nieuwe melkrobot. Gelukkig willen ze ook
wandelen, kampvuurtjes maken en voor andere aangename afleiding zorgen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Acceptatie<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ok, ik ben 40-plus. Herstellen gaat
minder snel dan voorheen en er bestaat meer in het leven dan baantjes trekken
in het zwembad. Mijn verwaarloosde gitaar krijgt weer de nodige aandacht, het
stapeltje ongelezen boeken begint te slinken en Rocco kan uiteindelijk foutloos
poëzie reciteren in de klas.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">En een kleinere veestapel heeft ook zo
zijn voordelen: minder voeren maar vooral minder ligboxen schoon te maken en
minder mest te schuiven. En de melkrobot heeft ook voordelen. Af en toe kan ik een half uurtje later opstaan en fysiek is het dagelijkse werk veel lichter geworden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Wanneer je in een dip zit kan het
alleen maar beter gaan zodat nu bijna vijf maanden later de melkkwaliteit weer beter
wordt, we weer dezelfde hoeveelheid koeien melken als een jaar geleden (na een
periode van heel veel afkalvingen) en ik langzaamaan weer baantjes trek in het
zwembad.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Het lijkt wel een oosterse wijsheid maar
na vijf maanden telkens weer te snel hopen op verbetering weet ik het zeker:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">'De snelste weg naar herstel is geduld.'<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
Zo nu snel even dit blog plaatsen en me
weer inschrijven bij de zwemclub…<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguP59bYNkC-ZrJ0sK5IXGJbKH5UfUWt1P6hkEybpXBMlBSHVOV8WWa1-pKrJ7W2t_YLkfn4cNQLVa8x-6m_CgRKNDVFCbpMX8BjqwA0viKeeyMVU2ON5_u2pjkqm6YV1D5Cv4lpVC7Iwc/s1600/geduld.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguP59bYNkC-ZrJ0sK5IXGJbKH5UfUWt1P6hkEybpXBMlBSHVOV8WWa1-pKrJ7W2t_YLkfn4cNQLVa8x-6m_CgRKNDVFCbpMX8BjqwA0viKeeyMVU2ON5_u2pjkqm6YV1D5Cv4lpVC7Iwc/s1600/geduld.gif" height="320" width="318" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: "Georgia",serif; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-69722201315810983512014-05-02T20:09:00.000+02:002014-05-02T20:09:00.662+02:00Tien geboden voor de teelt van een grote, groene, sterke en nuttige plant<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Er
is niet veel wat ik mis uit Nederland sinds ik in Frankrijk woon. Behalve
pindakaas, hagelslag en satésaus kan ik weinig dingen bedenken die in Frankrijk
echt niet te verkrijgen zijn. Mondialisatie heeft wat dat betreft zijn
voordelen. Behalve voor wat betreft de prijs, lijken Franse winkels inhoudelijk erg veel op die
in Nederland. Er is echter één product wat je niet in een Franse winkel zult
aantreffen en wat ik, als echte Hollandse, erg mis: een groene, grote, sterke
en nuttige plant die zowel gesneden als gedroogd niet te verkrijgen is in Franse
winkels. Waarom is mij een raadsel maar dit onvoldongen feit heeft mij enkele
jaren geleden gedwongen tot thuisteelt van deze plant.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Vlak
naast ons huis hebben wij een plekje van ongeveer vijf bij tien meter waar ik
dacht wel eventjes deze plant te kunnen telen. Omdat de opbrengst van vijftig
vierkante meter van mijn geliefde plant wel erg veel zou zijn voor persoonlijk
gebruik, besloot ik er een groentetuintje van te maken waar ook sla, bonen,
tomaten en dergelijke moesten gaan groeien. Een tuintje waarvan we met heel
onze familie heel het jaar door zouden kunnen genieten. </span><span lang="NL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">En
omdat volgens vele mediaberichten het nuttigen van voedsel tegenwoordig een
levensgevaarlijke kwestie is geworden, alles natuurlijk op verantwoorde
biologische wijze geteeld: dus zonder bestrijdingsmiddelen en kunstmest. Want,
zolang je het voedselprobleem niet integraal beschouwt, schijnt alles wat
biologisch</span><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> is van nature lekkerder, gezonder en beter
voor het milieu te zijn. </span><span lang="NL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Naar
aanleiding van mijn jarenlange ervaring met tuinieren</span><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">, ben ik tot de volgende tien geboden gekomen
voor het telen van grote, groene, sterke en nuttige planten.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">1.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; font-weight: normal;"> </span></span></b><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Een goed begin
is het driedubbele werk: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Wie zegt dat
dit het halve werk is heeft nog nooit getuinierd. Want wie zoals ik in het
begin enthousiast het onkruid te verwijdert door het tuintje geheel grondig om
te ploegen, haalt allerlei ongewenste zaadjes omhoog die bij het naderbij
komende zonlicht razendsnel ontkiemen. De komende maanden bestaat hierdoor voornamelijk
uit het verwijderen van onkruid. Ploeg dus alleen wanneer dit echt niet anders
kan. </span><b><span lang="NL"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">2.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; font-weight: normal;"> </span></span></b><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Tijd in de
tuin is nooit verloren tijd: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">In
tegenstelling tot onkruid, hebben de door jouzelf gezaaide zaadjes weken nodig
om tot ontkieming te komen. Wees geduldig en benut de in jou ogen verloren tijd
met het wieden van onkruid.<b> <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">3.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;">
</span></span><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Onkruid groeit overal en is een meester in
survival techieken: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">In het begin
wordt komt er van alles op in je tuintje. De grote vraag is dan hoe je de
kiemplantjes van onkruid onderscheid van die van cultuur plantjes. Dit is heel
eenvoudig: onkruid groeit overal behalve in rijtjes.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">4.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; font-weight: normal;"> </span></span></b><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Trek alleen
aan plantjes met sterke wortels: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Trek onkruid
met wortel en al uit de grond om te voorkomen dat het een dag later weer op
dezelfde plek of op een andere plek omhoog schiet. Dit is niet eenvoudig want
onkruid is altijd zeer goed geworteld. Wanneer het onkruid trekken wel erg
makkelijk gaat heb je te maken met cultuurplantjes.</span><b><span lang="NL"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">5.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;">
</span></span><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">If you can't eat it, beat it: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Dit is het motto van de stroming wildplukkers
die gelooft dat onkruid een verzinsel is van de mens en bijna alles wat groeit
eetbaar of nuttig is. Hier ben ik het mee eens met uitzondering van: paardenbloem,
klaver, distel, kweekgras, zevenblad, duizendblad, brandnetel, winde, zuring,
ganzenvoet, speenkruid, madeliefje, heermoes, kleefkruid en ja zelfs braamstruiken!</span><span lang="NL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 18.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">6.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; line-height: normal;"> </span></span><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Een tuin heeft veel water nodig: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Voornamelijk in de vorm van zweetdruppels.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">7.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;">
</span></span><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Zaai minstens drie zaadjes per plantje: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Wanneer je na een aantal maanden denkt het
onkruid de baas te zijn, liggen de volgende gevaren op de loer: het weer (hier
in Frankrijk voornamelijk hitte, droogte, hagel, storm, onweer) en ongedierte.
Het is mij meerdere malen overkomen dat een plantje in een nacht omver werd
gegeten door slakken of werd bezet door een kolonie rupsen. Ook ongedierte als
kippen, honden, katten, kleine kinderen met ballen en pappa's met maat 45
kunnen voor ongewenste verassingen zorgen. Zaai dus per plantje één zaadje voor
het weer, één voor het ongedierte en met een beetje geluk één voor eigen
gebruik. </span><span lang="NL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">8.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;">
</span></span><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">De aanleg van een tuin heeft
verbeeldingskracht en geloof in de toekomst nodig: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Spreekt voor zich. Verdere toelichting niet nodig.</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast">
<span lang="NL"> </span> </div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">9.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;">
</span></span><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Er zijn geen tuin mislukkingen, alleen
experimenten: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Wanneer je vindt dat er toch iets
is mislukt, besef dan dat je meer van fouten leert dan van succes. </span><span lang="NL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">10.<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;"> </span></span><!--[endif]--><b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Zorg voor een
goede relatie met je zus: </span></b><span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Omdat mijn groentetuintje
één groot experiment is waarin voornamelijk met het opkweken van mijn
lievelings plantje wel eens wat mis gaat, is het van belang dat ik een goede
relatie met mijn zus onderhoud. Zij
begrijpt mij als geen ander en is in nood altijd bereid wat stekjes Frankrijk
in te voeren zodat ik weer zorgeloos het jaar door zal komen. Via één van haar
connecties laadt ze dan de achterbank van haar autootje vol en tuft ze naar
Frankrijk. Niet geheel zonder risico's natuurlijk. Soms krijgt ze pech met haar autootje
en moet ze dagen wachten op een reparatie. En soms wordt ze aangehouden door de
gendarmerie. Of ze wil uitleggen wat voor plantjes dat zijn op haar achterbank?
Boerenkool natuurlijk! Een grote, groene, sterke plant die vanwege het hoge
vitamine C gehalte erg nuttig kan zijn om de winter door te komen.</span><span lang="NL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiON52ff_dZQbBBoPPGscLtAVXn4zBsYBT36vRH9NQDuRkTzlBzLkViKBo7Zs6ovGOFK97yRI8DNtquodMLSkuJ4qDoCjwNwPNinyYgiTw3jG6wMzwbyJZf7HE-3nlR734d_1nLXCDi4VM/s1600/god+and+rain.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiON52ff_dZQbBBoPPGscLtAVXn4zBsYBT36vRH9NQDuRkTzlBzLkViKBo7Zs6ovGOFK97yRI8DNtquodMLSkuJ4qDoCjwNwPNinyYgiTw3jG6wMzwbyJZf7HE-3nlR734d_1nLXCDi4VM/s1600/god+and+rain.jpg" /></a></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin-left: 18.0pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<span lang="NL" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-27010036570841033342014-03-28T22:55:00.001+01:002014-03-28T22:55:11.107+01:00Duiken in het diepe en de kunst van het wedstrijdzwemmen voor veertigplussers<div class="normal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Het is zondagochtend en ik word badend in het zweet
wakker. Zojuist heb ik een duik gemaakt van een startblok terwijl iedereen naar
me keek. Ik verlies tijdens de duik niet alleen mijn zwembrilletje maar voel
ook nog eens dat mijn badpak afstroopt richting mijn enkels. Het duurt even
maar dan realiseer ik me dat ik gelukkig slechts heb gedroomd. De opluchting
duurt helaas maar een paar seconden want al snel schiet het me ook weer te
binnen dat het vandaag 'DE' dag is. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="normalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="normalCxSpMiddle">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Master</b></span></div>
<div class="normalCxSpLast">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik ben ouder dan veertig en ik heb me een aantal maanden
geleden laten verleiden om mee te doen met een master zwemcompetitie. Master…
dit klinkt voor een ex-budo beoefenaar als heel wat in de oren. Want de titel
master (of shihan) krijg je in de oosterse vechtkunsten pas toegekend wanneer
je je minimaal 25 jaar intensief met de kunst hebt bezig gehouden en daarnaast
ook nog eens over bovennatuurlijke kwaliteiten blijkt te bezitten. Bij zwemmen
is dit een stuk eenvoudiger: je moet de leeftijd van 25 zijn gepasseerd en je
hebben ingeschreven bij een zwemclub om tot master te worden benoemd. Ongeacht
je zwemkunsten en onbegrijpelijk dat er niet meer masterzwemmers zijn.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst">
<span lang="NL"><b style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Tenzij je een Olympisch lange afstandschaatser bent, is meedoen belangrijker dan winnen</b></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Maar terug naar de zwemcompetitie. De vraag is waarom </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">j</span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">e als veertig plusser aan zoiets mee zou willen doen?
Er zijn duizenden excuses te bedenken waarom je niet mee zou willen doen en moeilijk
te bedenken waarom je wel van het startblok zou willen duiken.</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="NL">Naast druk zijn met werk en familie is de
belangrijkste reden voor een veertigplusser om niet mee te doen aan een
competitie dat ie</span><span lang="NL">dereen immers weet dat na je veertigste je fysieke
capaciteiten afnemen. Je wordt wat stroever, je reageert wat langzamer en hebt
langer nodig om te herstellen. De confrontatie met de ´weer een langzamere tijd
dan vorig jaar ´ en het daarmee wel heel zichtbaar
worden van het onontkoombare aftakelingsproces wordt te groot.
Zwemcompetitie staat voor veel veertigplussers gelijk aan zelfkwelling. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Maar waarom vertellen we dan aan onze kinderen, tenzij je een Olympische lange afstandschaatser bent,
dat meedoen belangrijker is dan winnen? Toen Rocco
met zijn team eens had verloren met voetbal kregen ze het de training erop van hun
trainer te horen: Wanneer je verliest moet je niet boos worden of gaan huilen
maar je tegenstander de hand schudden en bedenken waarom je hebt verloren. Waarom
was de tegenstander beter? Wat heb je ervan geleerd? Je teamgenoot is misschien
minder goed dan jij maar dat betekent dat hem moet gaan uitschelden maar dat jij hem kan helpen door hem iets te leren en
misschien is hij wel weer goed in iets anders. Meedoen is belangrijker dan
winnen en een goede verliezer wint meer dan de winnaar.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Omdat ik bij de donderpreek van de
voetbaltrainer aanwezig was geweest, ik zwemmen erg leuk vind en me bedacht dat
niet meedoen vanwege gezichtsverlies één van de minst goede reden was om niet mee te
doen aan een zwemcompetitie besloot ik me alsnog op te geven.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Uitdaging zoeken in kwaliteit en schoonheid</b></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">In de voorbereidingen probeerde ik de tijden
van vorig jaar te vergeten en me te focussen op de techniek en de schoonheid
van het zwemmen. Niets is mooier om iemand schijnbaar moeiteloos als een vis door
het water te zien glijden. Iets wat niet afhankelijk is van leeftijd, was mij
de laatste jaren opgevallen. En iets wat misschien ook wel haalbaar is voor
mij.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpLast">
<br /></div>
<div class="normal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Daarnaast trainde ik op het duiken van het startblok. Met
het duiken zelf had ik geen problemen maar wel met mijn zwembrilletje. Negen
van de tien keer stroomde deze vol met water of belandde deze om mijn nek. De
laatste training voor de competitie overkwam mij dit nog slechts vijf van de
tien keer.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="normal">
<br /></div>
<div class="normal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Life begins at the end of your comfortzone</b></span></div>
<div class="normal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Dus, omdat er die betreffende ochtend helaas ook geen
onverwachte afkalvingen waren, stond ik daar opeens op een startblok in een zwembad
in het midden van Frankrijk om de 100 meter wisselslag te zwemmen. De zenuwen
gierden door mijn lijf. Ik probeerde niet aan de droom van deze ochtend te
denken maar aan mijn levensmantra: ‘Life begins at the end of your comfortzone’.
Met uitzondering van dit moment natuurlijk. Met elke seconde die het startschot
naderde voelde ik mijn levenslust iets verder afnemen. Maar gelukkig klonk daar
al snel de verlossende knal.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="normal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik dook het water in en na wat dolfijnenslagen kwam ik meters
verder weer boven. Met de zwembril nog gewoon waar hij hoorde te zitten! Deze
race was voor mij al geslaagd. Schijnbaar achteloos vlinderde ik naar de
overkant van het zwembad om met een ferme afzet terug te zwemmen met rugslag.
In minder slagen dan ik was gewend, voelde ik plots met mijn rechterhand dat ik
weer terug was bij het starblok. Ik zette af om over te gaan op schoolslag en
had vervolgens meer dan genoeg energie over om het laatste baantje in
borstcrawl terug te zwemmen. De dame van vijftien jaar jonger naast mij in de
baan was allang gearriveerd. Maar dat hinderde niet. Ik had voor mezelf het
uiterste gegeven en had voor mijn gevoel nog nooit zo moeiteloos gezwommen. Elke
slag leek raak.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="normal">
<br /></div>
<br />
<div class="normal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Toch kon ik het niet laten te kijken naar welke tijd ik
had neergezet. Zes seconden sneller dan vorig jaar. Wouw! Maar goed,
uiteindelijk gaat het natuurlijk niet om de absolute tijden maar om de kwaliteit en de schoonheid van het
zwemmen wanneer je wat ouder wordt. Dat realiseerde ik me des te meer toen na
mij de 100 m crawl voor de mannen tussen de 26 en 30 jaar gezwommen werd. Een
betere legitimatie voor deelname aan een mastercompetitie als veertigplusser
bestaat er niet.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="normal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZff3kL9jaU1CQoJhyphenhyphen5fupqEOLQKiz0X8zmPgJ07xf5LeUW2Kf_pgtyVJHiBMHIw46I7PsbVCzQHG1kBnqDruiuKGMxJFCauK-eydNfFxR6GCwUZda8W0G9CBj8Y87MZs4a91bLoWH7VM/s1600/camille-lacourt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZff3kL9jaU1CQoJhyphenhyphen5fupqEOLQKiz0X8zmPgJ07xf5LeUW2Kf_pgtyVJHiBMHIw46I7PsbVCzQHG1kBnqDruiuKGMxJFCauK-eydNfFxR6GCwUZda8W0G9CBj8Y87MZs4a91bLoWH7VM/s1600/camille-lacourt.jpg" height="320" width="283" /></a></div>
<div class="normal">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3992785119898315035.post-79952605398335175662014-01-24T16:14:00.000+01:002014-01-24T16:14:33.050+01:00Voetballen in Saint Nogiets<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Sinds het begin van dit schooljaar doet
Rocco aan voetbal. Als ouder van nu leek het ons een goed idee Rocco te
stimuleren een sport te beoefenen. Niet omdat hij te weinig lichaamsbeweging
krijgt. Hij is bijna altijd buiten: Aan het fietsen, op zijn manier aan het helpen
op het bedrijf, aan het ravotten met de honden of de kippen of op zoek naar
slakken, hagedisjes en wormen. Genoeg lichaamsbeweging dus.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Maar, zoals algemeen bekend is, denken ook
wij dat sporten niet alleen gezond voor het lichaam is maar ook voor de geest. Zo
schijn je door te sporten spelenderwijs te leren hoe je moet samenwerken,
presteren en omgaan met winst en verlies. Van slakken en wormen leer je zoiets niet dus gingen we op zoek naar de juiste sport voor Rocco.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Na eerst sporten die mamma wel wat leek te
hebben uitgeprobeerd, zoals tennis, judo en basketbal, werd het uiteindelijk
voetbal. Niet de bal, waar elk jongetje betoverd door lijkt te zijn, trok hem
over de streep maar het magische woord VRIENDJES. Maarliefst twee klasgenootjes
(van de drie) bleken ook op voetbal te zitten.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<b><span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Op naar Saint Nogiets<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Na een aantal maanden trainen was het dan eindelijk
zover. Rocco werd opgeroepen voor zijn eerste voetbalwedstrijd. Uit.
Zaterdagmiddag werden we verwacht op de parkeerplaats van het thuisstadion. En
van daaruit zouden we gezamenlijk naar de tegenstander vertrekken.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Omdat ik veel zenuwachtiger dan Rocco ben
die middag, zijn we natuurlijk veel te vroeg op de afgesproken plek. Rocco vraagt
nog of we te laat zijn maar een kwartier na afgesproken tijd komt uiteindelijk
iedereen opdagen. De meeste ouders vertrekken een stuk sneller dan dat ze
gekomen zijn en samen met de trainer en nog twee ouders blijven we achter met
een kluitje jongens. We verdelen de kinderen over onze auto’s en de trainer
vertelt waar we moeten zijn. Een dorpje, Saint Nogiets, waar ik nog nooit ben
geweest. Ik heb geen idee waar het is. De trainer probeert me nog uit te leggen
waar het is maar zegt al snel dat ik hem maar moet volgen. Vervolgens springt hij
in zijn auto en rijdt met piepende banden de parkeerplaats af. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Met moeite houd ik hem bij en het groene
stipje dat ik moet volgen wordt kleiner en kleiner. Als Nederlander ben ik
opgegroeid met rechte wegen en nog steeds niet gewend aan Franse kronkel
weggetjes waar het platteland mee gesierd is. Vaak laat ik me dan ook verrassen
door snelheidsborden. Waar ik met moeite in scherpe bochten 50 km/h haal, staat
vaak een bord 70 langs de kant van de weg.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Na een heuveltje, vlak voor het dorpje
waar we moeten zijn, verlies ik uiteindelijk de auto van de trainer uit het
oog. Ook de jongetjes bij mij in de auto hebben geen flauw idee waar de auto
van de trainer is gebleven. Iets verderop is er een driesprong. Ik ga naar
rechts maar lijkt op niets of nog meer platteland uit te monden. Een paar
honderd meter later kan ik keren en rijdt terug naar de driesprong. Ook linksaf
lijkt geen goede optie. Het wordt steeds stiller in de auto en het lijkt erop
dat het mij is gelukt te verdwalen in het kleinste dorpje van Frankrijk. Maar
dan ziet één van de jongetjes half verscholen onder een verdorde braamstruik
een bordje met het woord ‘Stade’. Het bordje wijst naar een onverhard pad dat
leidt naar het voetbalveld verscholen achter een haag van bomen en struiken.
Met het zweet op mijn voorhoofd komen we nog net op tijd aan bij het
voetbalveld.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<b><span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Snel omkleden<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">De trainer geeft aan dat we ons moeten
haasten met aankleden. De spullen staan in de kleedkamer. Tenminste wat
daarvoor doorgaat. Een klein koud afgebladderd stenen schuurtje zonder verwarming.
Een kaal peertje aan het plafond dient als verlichting. Gelukkig zijn er wel bankjes
en haakjes aanwezig. Op volgorde leg ik de kleren neer die de jongens moeten
aantrekken. Eerst de kledingstukken met lange mouwen en pijpen en vervolgens de
kledingstukken met de korte mouwen en pijpjes. Dan de sokken, voetbalschoenen,
handschoenen en mutsen. Want het is erg koud vandaag. Vier graden maar door de ijzige
wind een veel lagere gevoelstemperatuur.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Gelukkig</span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> kunnen d</span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">e jongetjes bijna alles zelf aantrekken. Alleen met de sokken en voetbalschoenen moet ik ze helpen.
Met veel moeite hijs ik ze in hun sokken tot die tot over de knieën rijken en bedenk
me of het toch niet beter is dat Rocco op tennis of judo gaat. Ook vraag ik me
af waarom die sokken zo hoog moeten worden opgetrokken. Wanneer ik bij het
laatste jongetje ben, weet ik het weer. Het jongetje houdt een paar
scheenbeschermers voor mijn neus en geeft aan dat deze eerst omgedaan moeten
worden en daar dan de sokken overheen moeten worden getrokken. Pffft. Ik maan
de andere jongetjes hun sokken weer naar beneden te trekken en hun
scheenbeschermers tevoorschijn te toveren en om te doen. Even later wanneer ik
alle sokken weer omhoog heb getrokken en vier paar veters heb gestrikt, kom ik
trots met vier aangeklede voetballertjes de kleedkamer uit. Maar niemand heeft oog voor deze prestatie. Iedereen is druk bezig met de warming up en mijn jongens rennen meteen naar de rest van hun
teamgenootjes.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<b><span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Hoelang duurt zo’n wedstrijd eigenlijk<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Na vijf minuten langs de rand van het veld
te hebben gestaan, vraag ik me af of de wedstrijd niet moet beginnen. Ik wil
graag Rocco zien spelen en hem toejuichen en aanmoedigen. Een goede supporter en
moeder zijn ondanks de ijzige kou. Want om eerlijk te zijn, is het enige
waaraan ik kan denken warmte. Helaas is er geen kantine aanwezig waarin ik kan
schuilen tegen de koude. Het ziet er naar uit dat ik de hele wedstrijd langs de
kant zal moeten staan. Geen prettig vooruitzicht. Ik spreek mezelf moed in door
te hopen dat de hele kleine voetballertjes vast niet twee keer 45 minuten
spelen maar twee keer dertig of misschien wel twintig minuten.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Maar dan komt de trainer naar me toelopen
en zegt dat het toernooi over een kwartiertje begint. Ze spelen geen wedstrijd
op dit nivo maar zetten circuitjes uit van voetbalspelletjes waar telkens twee
teams van vier spelertjes tegen elkaar strijden. Het zal ongeveer tot vijf uur
duren. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het pas drie uur is…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Eindelijk begint het toernooi. De
jongetjes lijken onvermoeibaar terwijl ik ondertussen vecht tegen de kou. Ik
heb mijn gevoerde capuchon van mijn jas over mijn hoofd getrokken en volg als
een zombie het team van Rocco van circuit naar circuit. Overdreven moedig ik ze
aan als een middel om warm te blijven. Ze doen het goed. Soms winnen ze en soms
verliezen ze maar ze blijven enthousiast. Zo onopvallend mogelijk vecht ik ook nog eens tegen een
opkomende plas. De toiletten durf ik hier niet aan en ik kan ook geen
onopvallende bosjes vinden waar ik me even terug kan trekken. Ik kan niet
wachten tot het toernooitje is afgelopen. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrORMJXeSaWHOKXb2l2emN1fsmGnILCzzVt1WonirIHkB-NbWVBw2Zt5kby4NCGWTpDLXPaAQzI_eL4B0SWx4mqbmvQGzU4RSW_ZCM_BtOnpiGA57e3UKNAd7BKUhqo6o3kLnVRBogxWY/s1600/photo+(13).JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrORMJXeSaWHOKXb2l2emN1fsmGnILCzzVt1WonirIHkB-NbWVBw2Zt5kby4NCGWTpDLXPaAQzI_eL4B0SWx4mqbmvQGzU4RSW_ZCM_BtOnpiGA57e3UKNAd7BKUhqo6o3kLnVRBogxWY/s1600/photo+(13).JPG" height="197" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<b><span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Eindelijk het laatste circuit<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Maar dan, zeven circuitjes later en twee
bevroren voeten en een verkrampte blaas verder, klinkt het verlossende signaal
voor het laatste circuit. Een spelletje waarbij twee teams één tegen één tegen
elkaar strijden om de bal en vervolgens moeten proberen te scoren. Elk teamlid
heeft een nummer dat op afroep in actie moet komen. Rocco heeft nummer drie. De
nummer 1, 2 en 4 zijn al geweest en het staat 1-1. Ik moedig Rocco aan op te
letten maar hij is duidelijk met zijn gedachten ergens anders. Wanneer zijn
nummer wordt geroepen, rent hij niet op de bal af, maar duikt hij naar de
grond. De tegenstander scoort moeiteloos maar trots rent Rocco naar me toe. Met
in zijn hand de grootste worm die hij ooit heeft gevangen. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="NL"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Wanneer we een dik uur later thuis zijn,
ik eindelijk heb geplast, we beiden een warme douche hebben genomen en aan de
warme chocolademelk zitten, komt pappa binnen. Hij vraagt of Rocco nog heeft
gescoord. ‘Ja zeker!’, antwoorden we. ‘En hoe!’<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
Boerin in Frankrijkhttp://www.blogger.com/profile/15258455249121547177noreply@blogger.com0