Vanwege het voorjaar bloeiden de bermstruiken onwaarschijnlijk mooi. Over de prille, groene graanvelden wuifde de wind en de namen van de Franse parkeerplaatsen gaven de reis een romantisch tintje. Aire de Coulerouze, Aire de Blé d’Or en natuurlijk Aire de Champs d’Amour. Ongemerkt dwaalden mijn gedachten af naar zeven jaar geleden toen wij tijdens dit jaargetijde bijna wekelijks op en neer vlogen met de auto om de overname van de boerderij rond te krijgen. Ik collega’s, vrienden en familie op de hoogte stelde van onze plannen en de reacties die hierop volgden.
Vaak werd positief gereageerd maar ook vaak met verwondering? Voor boerenzoon Guus was de stap logisch. Maar Ellen, boerin worden? Meid, je weet toch wel waar je aan begint? Je hebt het toch goed met dat yuppen bestaan? Een goed inkomen en een luxe, comfortabel leven? Het boerenleven dat is toch saai? Alleen maar baantjes trekken met de trekker en elke dag koeien melken. En of ik daarnaast ook iets anders ging doen? Een gite, campingboerderij, kaasmaken?
Het leven wat ik had was inderdaad goed en leverde waardering op bij anderen. Ik was ook best tevreden maar ook niet meer dan dat. Met interesse volgde ik altijd een column over ‘de wending’ in de Volkskrant en toen ik voor de keuze stond, was deze dan ook snel gemaakt. Ik werd bouwkundig ingenieur af en werd voor velen een simpele boerin die met Guus mee ging naar Frankrijk.
Al gauw kon ik vertellen dat koeien melken niet voor iedere simpele boer is weggelegd. Koeien melken kan inderdaad bijna iedereen maar om de koeien aan de melk houden is vakmanschap vereist. Daarnaast moet een boer van alle markten thuis zijn. Verzorging van koeien, telen van gewassen, machine techniek, bedrijfseconomie, agrarisch recht, enz. Ook is het boerenleven verre van saai. Elk seizoen is anders en daarnaast verrassen de koeien ons regelmatig. Ook als het even niet uitkomt (moeilijke afkalving midden in de nacht) en ik verlang daarom meer dan ooit naar een leven met wat meer regelmaat.
Afgelopen jaren heb ik veel geleerd. Dat het lichaam vaak veel sterker is dat de geest denkt (bijvoorbeeld dat het mogelijk is om met een dikke griep onder de leden toch nog koeien te verzorgen) maar ook dat de geest soms sterker is dan het lichaam en het lichaam dan wel een duidelijk signaal geeft om te stoppen. Verder geven de saaie baantjes op de trekker me voldoende tijd om te filosoferen. Dat de dalen die ik nu meemaak dieper zijn dan voorheen maar de toppen ook zoveel hoger en daardoor integraal gezien het leven meer inhoud heeft. Ik weet dat ik nu misschien geen bouwkundig ingenieur meer ben. Maar ook dat ik geen boerin ben. Door de vrijheid van het boerenleven kan ik voornamelijk mezelf zijn.
Maar goed. Wanneer men mij vraagt, zoals de nichtjes van Guus onlangs deden, wat voor werk ik doe, antwoord ik meestal gewoon dat ik melkveehouder ben. Trots vertelde ik de dochters van de broer van Guus, die het melkveebedrijf van de vader van Guus heeft overgenomen, dat ik koeien melk, het voer voor de koeien maak en trekker rijd.
De meiden keken mij een beetje glazig aan. Ik zag ze denken: Ja mamma helpt pappa ook wel eens (met zijn hobby), maar mamma heeft daarnaast ook nog werk waarmee ze geld verdiend. Dus vroegen ze aan mij waarmee ik dan mijn geld verdiende?…
Maar dat, dat is weer een heel ander verhaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten