Meer dan 25 jaar heb ik me bezig gehouden met karate en tot voor kort ook met judo. Mede hierdoor en enkele bevlogen karate leraren, heb ik me een tijd lang verdiept in de zin van zen. Zen zorgt voor een kalme geest en kan conflicten voorkomen. De paradox van vechtkunsten is dan ook dat de geleerde technieken uiteindelijk niet nodig zijn.
Zonder al te vaag te worden, zal ik hieronder proberen uit te leggen hoe zen werkt en hoe het mij helpt onze kalfjes te voeren.
Zen leert je een juiste focus te krijgen voor het moment waarbij je je niet laat beïnvloeden door externe of interne gebeurtenissen. Je wordt als het ware één met het moment waardoor je het moment helderder kunt waarnemen en vervolgens juist handelt.
De vraag is nu wat zen in vredesnaam met kalfjes voeren te maken heeft? Wat is er nu vreedzamer dan zo’n lief kalf met de allermooiste Bambi-ogen op schoot te nemen en te vertroetelen met een lekkere warme fles moedermelk?
En daar komt zen om de hoek kijken. Want een kalf uit een emmer leren drinken is meestal een strijd tegen alle oerinstincten in. Het kalf wil omhoog met zijn kop, want daar hangen normaal gesproken de spenen van zijn moeder, en de boerin wil de kop juist omlaag. In de emmer met melk. En om dat aan te leren is veel geduld en zen voor nodig.
Halverwege dit leermoment ben ik vaak niet meer zo zen. Laat me afleiden door interne gebeurtenissen (wil zo snel mogelijk klaar zijn want ik heb aan het eind van het melken honger en moet nog 400 dingetjes doen) en externe gebeurtenissen (bijvoorbeeld een Rocco die wel heel erg nodig pipi moet doen). Tijdens deze onoplettendheid stoot het kalf ongecontroleerd met zijn kop omhoog waardoor ik uit evenwicht wordt gebracht. Ik neem het moment niet meer helder waar: Het kalfje doet vast expres lastig en heeft het op mij gemunt. En verlies de controle over mijzelf: Stom kalf. @!#^grr... ik zal hem eens leren en laat me verleiden tot enkele technieken die na 20 karate beoefening inderdaad nergens voor nodig zijn.
Vaak laat ik het kalfjes uit emmers leren drinken dan ook graag over aan Guus. Die is daar veel geduldiger in (lees: veel sterker).
Maar goed ik zou mezelf niet zijn wanneer ik niet af en toe eens een uitdaging aan ga. Zo heb ik onlangs weer eens geprobeerd een kalf uit een emmer te laten drinken. Een mooi mannelijk exemplaar van 60 kg. Voor het melken alvast brood gegeten, dus honger gevoelens kunnen me niet afleiden, de buurvrouw past op Rocco en de geleerde judo grepen zijn vast ook effectief bij kalfjes.
Ik ga achter het kalf staan. Zet de emmer melk in de ring voor het kalf. Stop de vingers van mijn ene hand in de bek van het kalf en duw met de andere hand de kop van het kalf in de emmer. Met mijn voorover gebogen lichaam houd ik het lijf van het kalf in bedwang. Het kalf neemt zijn eerste slok, de tweede,... Probeert bij derde slok omhoog te stoten maar ik ben één met het kalf en anticipeer op het juiste moment. Ik voel een hoefje in mijn voet prikken en weet dat het kalfje hier niets mee bedoelt. Ik visualiseer de gevoelde pijn als een warme gloed die mij energie geeft. Ik ben volledig ZEN.
Maar dan... dan voel ik ook nog eens een warme gloed tussen mijn benen. Ook al ben ik even één met het kalf, ik weet heel zeker dat dat warme vocht niet van mij is...
Stom kalf!!! Wat nou paradox!?! Niks mee te maken! #@&{#@grr...
Misschien wordt het eens tijd me terug te trekken en echt tot rust te komen... Op een boerderijtje, op het rustige platteland, ergens in het midden van Frankrijk.
 |
| onnodige oefening van een karate trap? |
Zen leert je een juiste focus te krijgen voor het moment waarbij je je niet laat beïnvloeden door externe of interne gebeurtenissen. Je wordt als het ware één met het moment waardoor je het moment helderder kunt waarnemen en vervolgens juist handelt.
De vraag is nu wat zen in vredesnaam met kalfjes voeren te maken heeft? Wat is er nu vreedzamer dan zo’n lief kalf met de allermooiste Bambi-ogen op schoot te nemen en te vertroetelen met een lekkere warme fles moedermelk?
 |
| Voorbeeld van een verwend kalf Dit is natuurlijk een erg romantisch beeld van kalfjes voeren. In werkelijkheid heeft een boerin die 400 dingetjes op een dag moet doen, geen tijd om na het melken zo’n kalfje vijf minuten lang te knuffelen. Zeker niet wanneer zoiets twee keer per dag moet gebeuren en er nog tien kalfjes wel zo’n fles willen. Dan is, in twee minuten de emmers met melk voorzetten, tussendoor even wat van die andere 400 dingetjes doen, en de emmers weer weghalen veel makkelijker. |
En daar komt zen om de hoek kijken. Want een kalf uit een emmer leren drinken is meestal een strijd tegen alle oerinstincten in. Het kalf wil omhoog met zijn kop, want daar hangen normaal gesproken de spenen van zijn moeder, en de boerin wil de kop juist omlaag. In de emmer met melk. En om dat aan te leren is veel geduld en zen voor nodig.
Halverwege dit leermoment ben ik vaak niet meer zo zen. Laat me afleiden door interne gebeurtenissen (wil zo snel mogelijk klaar zijn want ik heb aan het eind van het melken honger en moet nog 400 dingetjes doen) en externe gebeurtenissen (bijvoorbeeld een Rocco die wel heel erg nodig pipi moet doen). Tijdens deze onoplettendheid stoot het kalf ongecontroleerd met zijn kop omhoog waardoor ik uit evenwicht wordt gebracht. Ik neem het moment niet meer helder waar: Het kalfje doet vast expres lastig en heeft het op mij gemunt. En verlies de controle over mijzelf: Stom kalf. @!#^grr... ik zal hem eens leren en laat me verleiden tot enkele technieken die na 20 karate beoefening inderdaad nergens voor nodig zijn.
Vaak laat ik het kalfjes uit emmers leren drinken dan ook graag over aan Guus. Die is daar veel geduldiger in (lees: veel sterker).
Maar goed ik zou mezelf niet zijn wanneer ik niet af en toe eens een uitdaging aan ga. Zo heb ik onlangs weer eens geprobeerd een kalf uit een emmer te laten drinken. Een mooi mannelijk exemplaar van 60 kg. Voor het melken alvast brood gegeten, dus honger gevoelens kunnen me niet afleiden, de buurvrouw past op Rocco en de geleerde judo grepen zijn vast ook effectief bij kalfjes.
Ik ga achter het kalf staan. Zet de emmer melk in de ring voor het kalf. Stop de vingers van mijn ene hand in de bek van het kalf en duw met de andere hand de kop van het kalf in de emmer. Met mijn voorover gebogen lichaam houd ik het lijf van het kalf in bedwang. Het kalf neemt zijn eerste slok, de tweede,... Probeert bij derde slok omhoog te stoten maar ik ben één met het kalf en anticipeer op het juiste moment. Ik voel een hoefje in mijn voet prikken en weet dat het kalfje hier niets mee bedoelt. Ik visualiseer de gevoelde pijn als een warme gloed die mij energie geeft. Ik ben volledig ZEN.
Maar dan... dan voel ik ook nog eens een warme gloed tussen mijn benen. Ook al ben ik even één met het kalf, ik weet heel zeker dat dat warme vocht niet van mij is...
Stom kalf!!! Wat nou paradox!?! Niks mee te maken! #@&{#@grr...
Misschien wordt het eens tijd me terug te trekken en echt tot rust te komen... Op een boerderijtje, op het rustige platteland, ergens in het midden van Frankrijk.
 |
| Bobbie is altijd zen |