Kerstverhaal 2004

Het jonge lieve speels hondje

Dit verhaal gaat over een jong lief speels hondje en haar twee jachtige baasjes. Nog maar kort geleden werd het jonge lieve speelse hondje geboren in een dorpje ergens ver weg, in het midden van Frankrijk. Ze kwam ter wereld in een warm hondennest met nog vier andere broertjes en zusjes. De eerste vier weken van haar bestaan kon het hondje eten, slapen en spelen wat het maar wilde.  Wanneer ze honger had, kwam de moeder aangesneld om het beestje te voeden. Wanneer ze wilde spelen, waren er altijd wel één, twee, drie of vier broertjes of zusjes om mee te spelen. En wanneer ze moe was van het drinken of spelen, kon ze veilig in de mand tegen de zachte, warme vacht van haar moeder aan kruipen.

Na vier weken was de moeder plotseling verdwenen en werd het jonge lieve speelse hondje en haar broertjes en zusjes door het baasje van de moeder met de fles gevoed en moesten ze voortaan alleen slapen in een koude harde mand. Het baasje van de moeder vertelde dat hun moeder was overreden door een trekker met hele grote banden en dat je daar altijd goed voor moest oppassen. Omdat het baasje geen tijd had om vijf jonge hondjes groot te brengen, besloot hij ze weg te geven samen met een blikje voer. Ook het jonge lieve speelse hondje.

Al snel kwamen er mensen kijken naar het jonge lieve speelse hondje en haar broertjes en zusjes. Zo ook een jonge boer en boerin. De jonge boer en boerin woonden nog maar net in Frankrijk en waren eigenlijk nog niet echt boer en boerin. Ze hadden nog maar kort geleden een jachtig bestaan achter de rug bij een groot biochemieconcern en een bouwkundig adviesbureau en hadden sinds twee weken een melkveehouderij in een dorpje ergens in het midden van Frankrijk overgenomen. Voor de jonge boer was dit een droom die in vervulling ging en voor de jonge boerin zou het misschien een antwoord worden op een vraag die ze zichzelf al jaren stelde.

De jonge boer en boerin vonden het jonge lieve speelse hondje meteen het leukste hondje wat ze ooit hadden gezien en namen het beestje mee naar hun boerderij. Het was al laat in de avond dus toen ze aankwamen gingen ze meteen naar bed. Ook het jonge lieve speelse hondje. Deze mocht de hele nacht tegen de jonge boer aan liggen, wat het jonge lieve speelse hondje fantastisch vond. Elke twee uur maakte ze de jonge boer wakker om te laten merken dat ze er nog was en graag met hem wilde spelen. De jonge boer moest echter slapen en kon niet spelen want de volgende ochtend moesten om zes uur de koeien weer worden gemolken.

Toen de zon de volgende ochtend opkwam en de jonge boer als een oude versleten boer opstond, ging hij samen met de jonge boerin en ook het jonge lieve speelse hondje de koeien melken. Het jonge lieve speelse hondje vond dit prachtig. Allemaal leuke slangen en knopjes om mee te spelen. Helaas werd ze telkens wanneer ze in de leuke slangen en knopjes beet, bestraffend toegesproken en moest ze in haar mandje in de melkput gaan liggen. Terwijl ze alleen maar wilde spelen.

Na het melken, dacht het jonge lieve speelse hondje, zullen mijn nieuwe baasjes wel tijd hebben om met me te spelen. Maar helaas, het jonge lieve speelse hondje werd in een grote houten bak gestopt en de jonge boer en boerin gingen het gras dat inmiddels tot okselhoogte was gegroeid, maaien, schudden, wiersen en tot balen persen. Dit duurde de hele dag en ’s avonds wanneer de koeien weer moesten worden gemolken, moest het jonge hondje weer in de mand in de melkput liggen en mocht ze zeker niet spelen. Dit ging weken achter elkaar door en wanneer de jonge boer en boerin wel tijd hadden om te spelen, werden ze opgebeld door een boze buurman die vertelde dat er zwartbonte koeien in zijn tuin stonden te grazen. De jonge boer en boerin waren dan weer de hele ochtend of middag bezig om hun veestapel naar de juiste weide te drijven en het hekwerk te reparen. Stomme koeien.

Gelukkig werd het zomervakantie in Nederland en kwamen er heel veel mensen de boerderij van de jonge boer en boerin bezoeken. Allemaal leuke mensen om mee te spelen en te ravotten. Alleen wanneer het jonge lieve speelse hondje tegen deze mensen opsprong en naar ze hapte werd ze weer bestraffend toegesproken. Terwijl springen en bijten het leukste was dat er bestond.

Veel bezoek hielp mee met de werkzaamheden op de boerderij en de klussen in de keuken en badkamer. Ook het jonge lieve speelse hondje wilde graag meehelpen, maar werd dan vaak weggestuurd en dan ging ze maar in haar eentje in de wei muizen proberen te vangen wat ze de poezen had zien doen. De poezen woonden sinds kort ook op de boerderij en daar mocht het hondje wel mee spelen maar weer niet in bijten. Pffftt…

Na een aantal maanden hoefde het gras gelukkig niet meer te worden gemaaid, waren de klussen in de badkamer en de keuken klaar en kwam er nog steeds veel bezoek. ‘Nu moest er toch eindelijk voldoende tijd overblijven om te spelen?’, dacht het jonge lieve speelse hondje. Maar toen de jonge boer en boerin en het bezoek weer dagen alleen maar bezig waren met houtkloven en het vullen van zandzakken voor de maiskuil en daarom geen tijd hadden om te spelen, was voor het jonge lieve speelse hondje de maat vol. Ze besloot mee te gaan met een hardloper die regelmatig langs de boerderij liep…

Het jonge lieve speelse hondje wist niet dat de hardloper werkte in revalidatiecentrum vlakbij de boerderij. Daar werkten heel veel mensen die helemaal niet hielden van hondjes die alleen maar wilden spelen, springen en bijten. Een knappe dokter besloot na zijn dienst het jonge lieve speelse hondje in zijn Volvo V70, met 4W-drive en verchroomde spoilers, mee te nemen naar een veearts die misschien wel wist wie de baas was van het jonge lieve speelse hondje. Tijdens deze rit weten we niet precies wat er is gebeurd. Misschien moest het hondje nodig plassen, beet het hondje in de zachte runderleren bekleding van de Volvo V70 of werd de knappe dokter opgeroepen voor een spoedgeval. Zeker was dat het hondje onderweg uit de auto werd gezet in een groot donker bos, wel vijf kilometer van de boerderij waar het jonge lieve speelse hondje woonde, maar dat wist het hondje natuurlijk niet. Gelukkig hoefde het hondje niet bang te zijn in het grote donkere bos want laatst was tijdens de jacht de laatste wilde beer van Frankrijk per ongeluk doodgeschoten.

Wat het jonge lieve speelse hondje verder niet wist, was dat de jonge boer en boerin zich ernstige zorgen maakten. Want ze waren in de korte tijd dat het hondje bij hun was heel erg veel van het jonge lieve speelse hondje gaan houden. Ondanks dat ze te weinig tijd hadden om te spelen met het hondje, maar dat vonden ze zelf ook niet leuk. Om het jonge lieve speelse hondje weer terug te vinden, zochten ze de hele omgeving af, lieten ze radio France Creuse een oproep voor het weggelopen hondje uitzenden en verspreidden ze flyers met een foto van het jonge lieve speelse hondje. Daaronder stond dat het jonge lieve speelse hondje graag sprong en beet maar alleen maar wilde spelen, wat chocolademousse vlekken op haar neus had zitten van het uitlikken van toetjesbakjes de vorige avond en misschien wel naar kalvermest rook, wat het jonge lieve speelse hondje heerlijk vond maar natuurlijk weer niet mocht eten.

Na drie dagen werden de jonge boer en boerin gebeld door een vrouw uit een stadje 8 km verderop die een hondje had gezien in de garage van haar buurvrouw, dat leek op het signalement van de oproep die radio France Creuse uitzond. De jonge boer en boerin sprongen een gat in de lucht, gingen het jonge lieve speelse hondje ophalen en speelden de hele avond met het hondje.

Helaas moesten de volgende ochtend de koeien weer worden gemolken en, ondanks dat er geen werk op het land meer hoefde te worden gedaan, hadden de jonge boer en boerin nog steeds veel te weinig tijd om met het jonge lieve speelse hondje te spelen. Omdat er geen bezoek meer kwam, speelde het hondje dan maar dagenlang alleen in de wei en ving ze in gedachten wel duizend muizen. Omdat het geen goed idee was geweest om met een hardloper mee te gaan, besloot ze een brief aan de kerstman te schrijven met de vraag of hij een goed cadeau voor de jonge boer en boerin en haarzelf wilde bedenken en wilde langsbrengen. De kerstman moest wel goed uitkijken voor zijn rendieren, want er waren op het ogenblik veel jagers actief rondom het landgoed van de boerderij. 

Na veel te lang wachten, naar de zin van het jonge lieve speelse hondje, deed, tijdens de gure koude kerstdagen, de kerstman de boerderij van de jonge boer en boerin aan. Omdat het een drukke tijd voor hem was en hij moest voorkomen dat de jagers zijn rendieren zouden ontdekken, klopte hij alleen maar hard op de deur, zette een pakketje neer en reed snel weer weg. Het jonge lieve speelse hondje was natuurlijk razend benieuwd wat er in het pakketje zat. De jonge boer maakte het pakketje open en haalde er drie roze brillen uit. Toen ze alledrie de brillen hadden opgezet, moesten ze allemaal erg lachen en werden ze plotseling ontzettend vrolijk. Het jonge lieve speelse hondje zag in dat ze het best wel goed had bij de jonge boer en boerin. Ze mocht eigenlijk best wel veel spelen, kreeg goed te eten en mocht elke avond urenlang op de schoot van de jonge boer bij de houtkachel liggen. De jonge boer en boerin zagen in dat ze nog jong waren en dat ze nog zeeën van tijd hadden om de boerderij van hun dromen te creëren. Naast het vele werk wat ze deden beseften ze dat ze vaak wanneer ze maar wilden lange lunchpauzes hielden om van al de natuur en ruimte om hen heen te genieten en natuurlijk om te spelen met het hondje. Ook kwamen ze tot inzicht dat, met een aantal aanpassingen op de boerderij en het vaker inhuren van een loonwerker of misschien wel het aannemen van een knecht, ze een goede balans zouden kunnen vinden tussen werk en spelen met het lieve hondje.

Op de roze bril stond dat deze, onder zeer goede arbeidsomstandigheden, was gemaakt in China en dat de bril was gemaakt van biologisch afbreekbaar plastic en daarom maar een jaar houdbaar was. Gelukkig was dit niet erg want de kerstman had ervaren dat de gebruikers van de bril deze na een jaar niet meer nodig hadden…