Tijdens de afgelopen koudegolf belandden Guus en ik in een identiteitscrisis. Terwijl er in Nederland een Elfstedenkoorts heerste en in de ban was van centimeters ijs, hoopten Guus en ik op een warmte golf en waren we koortsachtig bezig met het minimaliseren van de centimeters opgehoopte mest in de koeienstal.
Hieronder het live-blog dat ik van deze periode bijhield op facebook.
5 februari 2012 17:30
Onze vorm van sneeuwpret: waterleidingen ontdooien, mestafvoer ontstoppen, sneeuwschuiven, mestschuiven met de handmestschuif, de waterbakken van onze 125 beesten met emmers vullen, melkapparaten ontdooien....nog zeker een week. Het is kouder dan ooit en ik heb het nog nooit zo warm gehad.
Een paar uur later:
O ja, was het schuifdeuren openwrikken en koeienvlaaien losbikken nog vergeten in mijn lijstje met wintersport activiteiten. Ben nu vier dagen lang van half zeven 's ochtends tot negen uur 's avonds aan het boeren survivallen. Durf niet meer stil te zitten uit angst dat mijn spieren dan nooit meer in actie willen komen. Gelukkig kan ik nog wel genieten van het enorm mooie betoverende witte sneeuwlandschap.
6 februari 2012
Dag 5 van het boeren survival journaal: de mestafvoer is definitief dichtgevroren en we raken nu letterlijk steeds meer in de shit. Maar het ergste van alles: de laatste pot pindakaas is nu echt leeg (en dat is echt vervelend wanneer je on Frankrijk woont).
7 februari 2012
Dag 6 van het BSJ: vanochtend om zes uur -15 graden. Dat was een stuk beter dan de ochtend ervoor. Toen was het -17 graden. Nog een lichtpuntje: we hebben een gaatje in onze mestafvoer kunnen prikken zodat het spoelwater van de melkstal weer gewoon weg kan lopen. De koeien blijven echter voorlopig nog door hun eigen mest klossen. Ik heb uitgerekend dat het ongeveer 3 dagen zal duren voordat de mest het nivo van de matrassen van de koeien zal bereiken. En omdat we vandaag toch niks met de mest konden doen, hebben Guus en ik vanmiddag gezellig een wandeling kunnen maken.
8 februari 2012
Dag 7 van het BSJ: vandaag is het mestnivo nog 10 cm onder de kritieke grens van het matrasnivo. Daarom besloten morgen een poging te doen de stal met de hand uit te scheppen en hebben we extra mankracht ingehuurd om daarbij te helpen. Dat was wel nodig want na vandaag zijn we extra moe omdat naast het dagelijkse werk ook nog eens een koe was bevallen van een tweeling en er water moest worden weg gedweild in het bijschuurtje vanwege een gesprongen waterleiding. Ik drink nu extra veel thee om te voorkomen dat de waterleiding van het toilet vannacht zal bevriezen. Gelukkig was Rocco vandaag thuis om ons te helpen de sneeuw weg te schuiven die vanmorgen was gevallen.
Dag 8 van het BSJ: Ondanks een koude start van -14 graden, het slechts op komen dagen van de helft van de opgetrommelde hulp en een kapot gevroren pomp, toch een goede dag gehad. Er is nu echt licht aan het einde van de tunnel. D.w.z. de mestafvoer is nu volledig ontstopt en we zijn begonnen met het leegschuiven van de mestgangen in de stal (al 20 m3 van de 80 m3 opgestapelde mest weggeveegd) . Enig minpuntje: ik was vergeten het raampje van de auto dicht te draaien toen ik een stokbrood was gaan halen bij de bakker.
10 februari 2012
Dag 9 van het BSJ: even een heel kort bericht want vandaag was weer onvoorzien heftig. Het is gelukt de helft van de opgestapelde mest weg te schuiven maar moesten daarnaast ook nog eens een koe laten opereren. Ze gaf steeds minder melk en bij nader onderzoek bleek dat haar lebmaag was verdraaid en mbv een operatie moest deze weer worden goed gelegd. Na het assisteren van deze operatie mocht mijn maag, die zeker drie keer was omgedraaid, ook wel worden gefixeerd. Ik heb het niet zo op bloederigheid (ben meer van de bruine substanties...). Hoe ik me voel? Alive and kicking!!!
14 februari 2012
Dag 13 en het laatste BSJ: een ontdooide mestafvoer, een 'schone' stal, een mooi wit uitzicht vanuit ons nieuwe keukenraam, nog even melken, Rocco naar bed knuffelen en dan het begin van een nieuw seizoen Dr House. Het leven van alle dag is goed na het doorstaan van een boerensurvival.
Inmiddels zitten we bijna weer in ons normale ritme. Het heeft nog een week geduurd voordat de waterleidingen van de melkkoeien waren ontdooid en we moeten nu nog eerst een waterleiding bij het jongvee repareren voordat we echt kunnen overgaan op de orde van de dag. Het goede nieuws is dat vorige week is begonnen met de constructie van de nieuwe (vorstbestendige) jongveestal. Welliswaar met net iets teveel maanden vertraging, maar toch. Nog zo'n koudegolf en we zullen dan in ieder geval geen extra werk hebben met het jongvee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten